@Henk, Luud Joosten heeft deze foto met verhaal op onze website geplaatst. Hopelijk ziet hij je vraag en kan hij je nog meer foto's van de familie Verbossen laten zien.
@Rini, het is inderdaad een opvallende lamp die je niet zomaar over het hoofd ziet. Was het mode in die tijd om grote lampen boven de tafel te hebben?

Bij m,n schoonouders hing in de vijftiger jaren boven de tafel van de goeikamer dezelfde verlichting.

Leuk die foto' alleen kan ik mieke er niet uit herkenen , jammer
Maar misschien zijn er nog andere foto’s waarop ik mieke wel terug ken
Moet uit de 60er jaren zijn

Prachtig he, Marianne? Heb je zelf ook nog mooie herinneringen aan dergelijke Sinterklaasvieringen?

Geweldig!
Ik heb nooit geweten van die Verbossen foto,
hartelijk dank daarvoor.
Marianne, zus van Luuk.

Mijn Sinterklaasjaren’40-’50.
In de October maand werden we al ,,lekker gemaakt ,, iedere avond in die maand moesten we naar het lof en liepen langs de vele etalages, de maand November moest nog komen.
Sinterklaas in persoon hebben ik thuis nooit in ,,levende lijve,, gezien wel enkele zwarte pieten, daarin kende ik meteen mijn broers en hun kameraden. Door ons bang te maken met het bonzen op de vensters en door het rammelen met stalen kettingen.
De wortelen voor het paard van Sint waarmee wij onze klomp hadden gevuld, vonden we de volgende dag terug op stal bij ons geit of het varken.
De laatste avonden voor Sinterklaas waren de ramen aan de onderzijde van het werkhuis ( vader was timmerman) meestal afgedekt die moest dikwijls nog speelgoed voor diverse klanten maken, oa. kinderkruiwagens.
Op 5 dec. na de middag kwam Sint met zijn pieten op school, afzonderlijk in iedere klas een bezoek brengen, waar de grootste deugniet bij de Sint moest komen.
s,Avonds met volle verwachting naar bed wat we de volgende morgen zouden krijgen.
s,Morgens 6 dec. in alle vroegte eerst naar de kerk, thuis gekomen eerst gezamenlijk knielend het morgengebed bidden.
Daarna wij als kinderen voorop, gevolgd door Vader en Moeke naar de slaapkamer van de ouders waar de tafel stond gedekt waarop het speelgoed voor iedereen, bedekt met een wit laken, en Moeke de ,,cadeautjes,, uitdeelde.
Moeke had zoals ieder jaar wel weer wat gebreid, ondanks het grote gezin van 11 kinderen, een paar wanten, bivakmuts, sjaal of een trui. (Nu hoor ik pas vertellen dat een goede kennis dat voor ons Moeke deed.)
Ook mijn oudere broers hadden niet stil gezeten, klein speelgoed (van hout) of een step met houten wielen, het frame van een oude fiets, een ander jaar een locomotief, in de ketel konden we een brandende briket leggen, zodat er ook nog rook uit de schoorsteen kwam, en meestal was de verf nog niet droog.

Voor iedereen was er een appel met een stuiver er ingestoken, enkele taai taai poppetjes, schuimpjes.
Een jaar had Moeke op een Woensdagmiddag een plaatselijke bakker thuis gevraagd, wij werden naar de zolder gestuurd,ondertussen dat de speculaas werd gebakken in de oven van het met hout gestookt fornuis, en deze een beetje te hard gebakken was.

Er werd weinig speelgoed gekocht, toch waren we snel tevreden, en van het ontbijt kwam niet veel terecht, later kregen we honger.
Een van de hoogte punten, Sinterklaas in 1947, het Hoepelpaard dat vader gemaakt had, natuurgetrouw met een staart, en zo groot dat we het met de 4 jongste tegelijk konden bemannen, samen hebben wij daar veel tijd op door gebracht, het paard is er nog.

Als de Sint, zichtbaar ons huis aan zou doen, had Vader een Staf met vergulde krul, een Mijter, gemaakt van een spijkerzak, natuurlijk voorzien van een kruis, alle genoemde attributen zijn nog aanwezig.
Op 6 dec. wanneer we naar bed gingen huilde we dat de dag voorbij was, we hadden er zo van genoten, vermoedelijk door de opgehoopte spanning, van de afgelopen maanden.