Bij de Catharinenberg in Oisterwijk bestond de sport voornamelijk uit wandelen. Op woensdagmiddag gingen zowat alle meisjes (in de hoogtijdagen 70 internen) in een lange sliert op weg met vooraan een non en achteraan ook nog een of twee. De meisjes die het goed konden vinden met de nonnen gingen gezellig voor- of achteraan lopen. Ik vond de nonnen stinken en snapte niet wat ik met ze zou moeten bespreken.
We wandelden langs de diverse vennen in Oisterwijk. Soms kwam er een stoet soldatenwagens langs: vrachtwagens met in de laadbak een hele berg jonge mannen in uniform. Er ging dan een enorm gejoel op.
Ik ging thuis iedere dag zwemmen maar dat was er op kostschool niet bij. Op een dag liepen we langs de vennen, ik had zo'n zin om te zwemmen dat ik gewoon in een ven sprong en ging zwemmen, met kleren en al. Natuurlijk werd er geschreeuwd en moest ik er uit komen. Er moest een kring om me heen gemaakt worden, ieder meisje moest iets uittrekken zodat ik droge kleren aan kon doen.
Fietsen hadden we ook niet maar toch moest er een fietstocht gemaakt worden. Vanaf de Catharinenberg over en naar de Kampina , waar een smal fietspad langs het heidegebied liep en loopt. Iedere interne leerling moest bij een externe leerling achterop. Vlak bij het huis van de boswachter ben ik met mijn benen tegen een paaltje gekomen en zeer hard gevallen. Ik werd naar het huis van de boswachter gebracht, de ziekenwagen en mijn ouders werden gebeld. Stapvoets reed de ziekenwagen over de zandpaden naar het Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg waar ik 10 dagen lag. Ik had een zware hersenschudding. Omdat mijn hele hoofd onder het bloed zat, dachten ze dat ik een schedelbasisfractuur had opgelopen, gelukkig was alleen de hoofdhuid kapot.

We mochten iedere dag als het niet regende in de grote tuin "spelen" er stond een schommel en zo. Echt iets wat je als puber wilt doen.
In de winter werd er ook wel eens geschaatst maar omdat mijn ouders mij alleen een paar oude onderbinders van mijn ooms gaven, heb ik het nooit echt onder de knie gekregen.
In een van de recreatiezalen stonden een pingpongtafel en een sjoelbak. Meer sportieve voorzieningen waren er niet.

Dat zijn inderdaad toiletten. Ik heb tussen 1962 en 1970 in Oss gezeten en ik herinner mij de speelplaats erg goed.
Links boven is de ontspanningszaal voor de oudere jongens, die op de Mulo zaten, te zien. Links onder de toiletten. De binnenplaats (Cour) werd bij strenge winters altijd onder water gezet om te kunnen schaatsen. Ik heb ooit dienst gehad bij het onder water zetten en toen een frater het waagde om op de cour te komen heb ik die, na een paar waarschuwingen, gewoon nat gespoten. Ik moest natuurlijk wel (weer voor de zoveelste keer) bij de directeur op het matje komen.

Jee Mark, een echte adelaarsblik! Maar je hebt gelijk, het is een opvallende indeling. Geen idee wat de verklaring hierachter is, maar mogelijk weten mensen die daar zijn geweest dat wel?

We horen het graag!

Die vijfde foto met die voetballers op de speelplaats: Let op die wastafels zichtbaar achter de ramen van het gebouw. Is dat een architectonische truc om de jongens in de gaten te kunnen houden als ze zich in de toiletruimte bevinden?