Rini, nu begrijp ik pas wat je bedoelde met preuts. Dat was niet de drijfveer
van mijn moeder. Het preutse zat meer aan de kant van mijn vader.
Zoiets kon mijn moeder niet voorbij laten gaan om een grap uit te halen!
In haar familie hadden ze wel meer van die invallen.

Wij, de kinderen, lagen allemaal te slapen. Maar tegenover ons huis stond
het nonnenklooster, Het is maar beter te denken dat die ook sliepen :-).
Ik denk dat mijn vader, toen hij eenmaal droog was, zo in bed gestapt is.
Het was inderdaad een benepen, preutse tijd en nog lang daarna.
Maar dat was voor iedereen hetzelfde. Daar zou je inderdaad een heel verhaal
aan kunnen wijden.

Dus we zijn allebei van hetzelfde bouwjaar.
Wat preuts we wisten niet beter, ik neem aan dat je vader toch wat bedekte kleding had bij binnenkomst. Daarover las ik in 'Een soep van wilde kruiden' van Emilie Carles een voorbeeld.
Toen ik destijds Missiefoto,s zag had de bevolking lichaamsdelen onbedekt die hier zeker bedekt waren.
Over die gang van zaken zou best een verhaal te schrijven zijn.

Rini, ik ben in 1947 10 jaar geworden. Af en toe kwam er wel een onweersbui over. Ik dacht tijdens het lezen van jouw reactie, aan een koddig verhaaltje dat mijn moeder vertelde. ‘s-Nachts was het ook erg warm. Te warm om goed te slapen.
-Tegenover ons keukenraam stond de boerderij van Essers. De afvoerpijp van hun dak reikte maar tot net onder de dakrand. Mijn vader had nu bedacht, dat je daar fijn onder die pijp een koude douche kon nemen; het was toch donker, niemand kon hem zien. Toen hij daar dus stond in zijn blootje, deed mijn moeder plotseling het licht aan in de keuken. Hij wist niet hoe snel hij weer binnen moest komen.-
Zoiets kon mijn moeder niet voorbij laten gaan!

De droge zomer van 1947 kan ik me toen als 10 jarige nog herinneren.
Met de autobus op weg van Uden naar de speeltuin in Velp, (Grave) zag ik onderweg verschroeide weilanden.
Maar toen er eindelijk een stortbui viel, verwijderde Vader snel de dakgootpijp naar de regenkelder, totdat hij weer helder hemelwater zag.
Toch is de droge zomer van '47 vorig jaar niet vernoemd, ons drinkwater bestond toen uit opgepompt grondwater bleef overvloedig stromen.

Dat kan ik me voorstellen Ton. Jullie hadden natuurlijk al zoveel meegemaakt en gezien. Het is bijna een voordeel dat jullie nog zo jong waren.

Dat viel nogal mee. De hoeveelheid angst wordt op die leeftijd bepaald door de reactie van je ouders, denk ik. De oorlog was net voorbij. Die gebeurtenissen
lieten een grotere indruk achter.

Dat moet veel indruk gemaakt hebben Ton, en uiteraard ook voor veel angst gezorgd hebben. Jullie waren natuurlijk extra voorzichtig met vuur ?

De laatste jaren maken we de ene na de andere warme zomer mee, maar topzomer in ruim honderd jaar is nog steeds die van 1947. In De Bilt kwam de gemiddelde temperatuur uit op 18,7 graden tegen 16,6 normaal (gemiddeld over 1971-2000). https://www.knmi.nl/kennis-en-datacentrum/uitleg/tropische-dagen
De laag liggende weilanden op de leem- en kleigronden in Beers waren totaal
verdroogd. De ondergrond was zo hard dat de mollen erover liepen en geen
gaten konden graven. (Uit eigen waarneming.) De grote brand heb ik zelf gezien
vanuit de kap van onze molen in Beers. Een straffe wind en veel rook.

Interessante toevoeging, Gerard. Hier vind je meer informatie over tropische dagen waarin ook 1947 niet ontbreekt: https://www.knmi.nl/kennis-en-datacentrum/uitleg/tropische-dagen

Nader bekeken, met nieuwe nauwkeuriger meetmethodes blijft de zomer van 1947, die te boek staat als warme zomer met maar liefst vier hittegolven, berooid achter met nog slechts een golfje. Niet de criteria zijn veranderd, echter de meetmethodes, die accurater zijn.