Deze boerderij was al een eeuw oud toen zijn opa ‘m rond 1898 kocht. Piet van de Nostrum bracht hier zijn allervroegste jeugd door, verhuisde, en kocht het huis in 1996 terug van zijn oom. De 200 jaar oude woning verving hij door een dubbel woonhuis; zijn zwager woont achter, zelf woont hij voor. De Lindebomen zijn blijven staan. Ze zijn inmiddels ook al zo’n 175 jaar oud.
Opa en oma woonden hier dus vanaf eind 19de eeuw. Piets moeder ging bij hen wonen en stichtte er haar gezin. Er werden acht kinderen geboren, waarna het gezin verhuisde. Piet was toen een jaar of vijf. Opa en oma bleven, samen met ome Pietje (Piets peetoom – vandaar dezelfde voornaam), op de boerderij wonen.
Bij de voordeur kwam je binnen in een smal gangetje. Rechts was dan een klein huiskamertje, waarin ook de bedstee van opa en oma was. Links van het gangetje was een opkamer met daaronder de kelder. Het gangetje liep verder door naar de bijkeuken (‘de geut’) en liep je dan nog verder, dan kwam je in de stal, waar de koeien stonden. De kinderen sliepen boven; met z’n achten op de hooizolder. Hoe het er daar precies uitzag, weet Piet niet meer exact – hij was nog maar een kleuter toen het gezin verhuisde - , maar ze hadden in ieder geval geen echte matrassen, zoals nu, maar sliepen op stro. De familie had een stuk of acht koeien, en nog een paar varkens en kippen. Daar leefden ze van. Ze gingen af en toe naar de markt en leverden melk.
In de loop der jaren is hier natuurlijk veel veranderd. Op onze foto staat bijvoorbeeld een schoorsteentje met een wit pijpje; dit was al nieuw. Het autowrak naast de schuur kan Piet zich niet herinneren. Het zandpad is geen pad, maar de oprit. De oude boerderij (rechts) is inmiddels dus vervangen, maar het vooraanzicht is in dezelfde boerderijstijl teruggebouwd.