Ai Jörgen, dat litteken zal je herinnering aan het gemeenschapshuis wel voor altijd levend houden... Als je zegt 'heerlijke jeugd', was dat dan vooral het buiten spelen? Iets anders?

Ik ben benieuwd!

Ik kom nu nog met mijn oudste zoon door Deursen heen. We gaan dan vanuit Oss even motor rijden, naar Ravenstein, bij de spoorbrug rond hangen. En op de terugweg weer naar Oss in een enorme regenbui kunnen schuilen in de kerk. Mooi plekje, heerlijke jeugd gehad. En het gemeenschapshuis... een flink litteken door een glijpartij op de gladde vloer terwijl ik daar speelde. :-)

Als zoon van kan ik wel iets meer schrijven over de winkel. Het winkeltje was erg klein maar je kon er zeker wel de dagelijkse boodschappen halen. Naast de winkel ging mijn vader rond met een kruideniersbusje. Zo kwam hij aan huis bij de inwoners uit Demen, Dieden en Langel. De winkel heeft gedurende de jaren verschillende namen gehad: Kwiek, Cirkel en Buurtwinkel Ben en Riet. De winkel is t/m 1999 open geweest. Mijn ouders wonen echter nog steeds in hetzelfde huis.

Herinneringen aan het plein heb ik ook zeker. Met vele kinderen uit het dorp waren we er heel vaak aan het voetballen. Het hek van het kerkhof deed dan dienst als goal. Regelmatig moest de bal van het kerkhof worden gehaald. Het andere doel werd dan vlak voor de heg van Wijnakker gemaakt. Ook daar vlogen vaak de ballen de tuin in.

Mooie herinneringen.....

Zo wordt het beeld weer wat completer - bedankt, @Willie!

Natuurlijk werd er meer gedaan dan alleen de speelhoek voor kinderen. Wat te denken van feestjes, mijn ouders hebben daar het 12,5 jarig huwelijk gevierd. En natuurlijk de prijsuitreiking van de carnavalsoptocht van de Schottelzakken.

Mooi, @Willie, jouw bijdrage gaat dus over de periode waarin de foto is gemaakt. Toen Deursen nog een echt gemeenschapshuis had. Wel vragen we ons af of er behalve een speelhoek voor de kinderen nog meer activiteiten waren ondergebracht.

Als oud inwoner van Deursen herinner ik me nog goed dat het gemeenschapshuis er was. Al snel was er het plan om er een speelhoek voor de kleinsten in te richten. Wij hebben toen nog meegeholpen om bij de mensen uit het dorp speelgoed op te gaan halen.

Bedankt, @Toos, voor jouw uitgebreide verhaal! Ik merk dat zo'n eenvoudige foto, zonder mensen erop, ook verhalen kan oproepen. En nu de VIVO nog...

Al 40 jaar woon ik hier, naast de kerk, dus ik was blij verrast bij het zien van deze foto in De Sleutel. Uiteraard ken ik de VIVO-winkel, die jammer genoeg is gestopt. De eigenaars, Ben en Riet van Uden, wonen er nog wel.

Het vroegere dorpshuis ken ik misschien nog beter. Ongeveer tien jaar geleden kwam het leeg te staan en raakte het in een verwaarloosde staat. Na drie jaar heb ik het van de kerk gekocht om het later te kunnen gebruiken als seniorenwoning. Maar toentertijd zat er nog geen woonbestemming op. Via een makelaar kon ik het verhuren aan een stichting voor de opvang van autistische kinderen. Die maakt er na zes en een half jaar nog steeds gebruik van, met veel genoegen. Intussen is het zover dat er wel een woonbestemming op het pand rust, dus dat is een goed gevoel met het oog op later.