Helemaal mee eens, collega's van Thuispunt Veghel. Het zou toch zonde zijn als al die kennis niet bewaard blijft. (En ja, dit is tevens een oproep aan iedereen om verhalen, namen en gegevens van vroeger vast te leggen en te delen ;-)

Mooie verhalen. Er is vaak enkele generaties verder nog belangstelling voor die tijd. Een poosje geleden meldde zich een mevrouw die op zoek was naar het adres in Veghel waar haar grootvader destijds ingekwartierd was met zijn paard. Daar zijn we ook achter gekomen doordat zij nog veel namen uit die periode wist te noemen. Altijd waardevol als dat soort gegevens door iemand is vastgelegd!

Geacht heer, mevrouw Van Asseldonk.
Van de achtergrond van deze soldaten is mij niets bekend, ook niet dat het 'huzaren' waren. Namen hjeb ik nooit gehoord. De mensen die er direct of als tweede generatie mee te maken hadden zijn allemaal allang geleden gestorven.
Met de nazaten van mijn oom heb ik geen contact. Misschien weten zij wie hun opa werkelijk was.

zijn de namen bekend van de huzaren?
Dit omdat er 4 huzaren bij ons onder gebracht waren.

Bedankt Ton. Het zijn juist deze mooie verhalen die geschiedenis menselijk - en daarom zo interessant - maakt!

Mijn oom Christianus Maas werd in 1918 geboren in "Anno 1906" op het Middegaal. Vader was een ingekwartierde soldaat, moeder een nog thuiswonende tante van mijn moeder. Zij was een jaar of 18. Vader was een Amsterdammer, dus daar kon tante niet mee trouwen, aldus mijn moeder. Ome Christ werd daarom opgenomen in het gezin van mijn opa Driekse Maas, toen woonachtig in de Bus in Nistelrode. Hij was getrouwd met Anna van de Donk van de bekende Veghelse familie. In 1920 werd mijn moeder geboren. De familie verhuisde in dat jaar naar Erp om daar verder te boeren. Mijn moeder ging er prat op dat Christ als een eigen kind in hun gezin was opgenomen en er geen onderscheid werd gemaakt. Christiaan Maas overleed in 1968 in Gemert, pas 50 jaar oud.
Zomaareen gebeurt is die in die mobioisatie plaats vond.