Dit lijkt me persoonlijk.
In mijn geval, "schrijf" ik iets meestal in mijn hoofd terwijl ik met de afwas bezig ben of iets dergelijks. Dan is het meestal wel voor 80% klaar. Als ik dan ga zitten het op te schrijven, wil ik mijn gedachten zo snel mogelijk "op papier" hebben. De enige methode die mij dat toestaat is via het beeldscherm. Als kind kreeg ik al kramp van schrijven en nu kan ik het helemaal niet meer. Als ik mijn hoofd op het scherm heb geleegd, dan begin ik structuurverbeteringen aan te brengen. Da's de overige 20%. Het beeldscherm is hierbij veel gemakkelijker dan de pen (en dat lijkt me niet voor discussie vatbaar, tenzij je niet kunt typen of zo).
Ik durf de persoonlijke stelling aan dat zonder elektronisch tekstverwerken, waarmee we eind jaren '80 werden gezegend (in mijn geval dan), ik na mijn opleidingen niet veel verder dan boodschappenlijstjes was gekomen.
En nu ik me dat bedenk, herinner ik me de de vele typistes (meestal vrouwen inderdaad) die een kakofonie van getype voortbrachten als ik als kind aan de hand van mijn vader een bankkantoor binnenliep. Eigenlijk is dat elektronisch tekstverwerken een enorme feministische verbetering want nu typen mannen ook, en houden ze zelfs tijd over de afwas te doen. Daar, cirkel rond.