Dag Wim en Jos, bedankt voor jullie reacties. En wat mooi dat er een reünie op stapel staat. En Jos, mocht je die dierbare herinneringen willen delen, dan kan dat hier altijd, hoor. We zijn er heel benieuwd naar!

kleine correctie: Wim reageert op mijn bericht van 2 januari 2019! En hier reageert Johannes Krens
op 29 mei 2020 weer op.

In 2021 is hij op 95-jarige leeftijd overleden. Voor zijn werk in de volkssterrenwacht Simon Stevin heeft hij een zilveren anjer gekregen van het toentertijd Prins Bernhard Cultuurfonds.
Wim van Hoek reageert op 10 december op mijn bericht van 29 mei 2020 en na diverse pogingen via via heeft hij mij gevonden. Hij wil namelijk een reünie organiseren van klas 3a schooljaar 1966/1967 van de toenmalige HPS De Vossenberg. Deze was de opvolger van de Bisschoppelijke Kweekschool Saint-Jean Baptiste de la Salle; gevestigd op het terrein van het instituut Saint-Louis aan de Markt en was een stichting van de broeders van Saint-Louis.
Het grappige aan dit alles vind ik de herinneringen die naar boven komen en die zijn mij toch dierbaar.

Ja, allemaal leuk en aardig, maar Het Wilhelmus met zijn 15 coupletten in kalligrafie uitschrijven op een rol behang, was nou niet bepaald zo geweldige opdracht van br.Erich. Een opdracht die héél veel tijd kostte.
Als je zijn schoonschrift onder de knie had, dan was dat een duidelijk mooi schoonschrift/handschrift. Een vriend van mij/ons uit Hulst kreeg ook les van hem. En als ik een kerstkaart van hem ontvang, zie je zo van wie deze afkomstig is. Een opvallend, vloeiend lopend handschrift.
Oefenen op de borden in het klaslokaal. Geen ondersteunende lijntjes. Zo uit de hand schrijven op het bord. Dat was serieus afzien.
Een interessante man, waar ik veel van heb geleerd.

Wat leuk dat je hier reageert, Wim. En we zijn ook benieuwd naar jouw herinneringen dus als je wil: vul het verhaal van Jos maar verder aan. We zijn benieuwd ;)

Ik herken alles wat Jos hierover schrijft. Klasgenoot van hem in de jaren 60.

Hoi Jos, Urenlang oefenen op de Letter B tot hij helemaal perfect tussen de lijntjes kwam....want wat moest je anders in je vrije tijd doen? Ik vond die concentratie-oefening wel aangenaam. Wij moesten echt opnieuw leren schrijven en dat verleer je niet meer. Ook califreren zit nog ergens in mijn systeem. Vooral de ritmiek van het schrijven leer je nooit meer af. Broeder Erik kwam altijd even kijken als ik schreef....ga zo door....trek je niets aan van de anderen zei hij ooit. Als jonge man toen nog zonder veel zelfvertrouwen houd je je aan steunende opmerkingen vast. Ik lag ooit in het ziekenhuis en kwam daardoor 6 maanden later op school. Dan heb je zoveel achterstand dat elke steun zeer welkom was. Br. Bernardus en Br. Erich waren wat dat betreft een rots in de Branding. Zij hebben ervoor gezorgd dat ik respijt kreeg en ondanks emotionele problemen toch verder kon. Ik heb op zolder nog wat oefenboekjes liggen. De didaktiek van het normschrift wordt op kleuterscholen nog steeds toegepast! Het kins leert schrijven met je hele lichaam en maakt kringen en krullen. Met je linkerarm en rechterarm afzonderlijk zwieren en zwaaien. Zo blijft de coordinatie van linker- en rechter hersenhelft intact....zo leren we inmiddels in de neuropsychologie. Heel slim bedacht dus van Br. Erich. Hij was zijn tijd ver vooruit. Thanks man!

Bedankt Hans, voor je aanvulling bij dit verhaal. Ben je zelf ook wel eens in de sterrenwacht geweest? Of kun je je de verslaglegging van de maanlandingen nog herinneren, of ken je het uit verhalen?

De bovenste foto is niet vanuit de Aloysiustoren, maar vanuit de sterrenwacht.
De Aloyisiustoren is dat witte torentje met twee balkons op de gebouwen van St. Louis. Daar is in 1961 Volkssterrenwacht Simon Stevin begonnen. Toen de Paters v.d. Heilige Familie in 1963 uit het huidige Tivoli vertrokken, is de sterrenwacht naar het huidige Tivoli vertrokken. Na de maanlandingen in 1969, waarbij Sterrenwacht Simon Stevin bij de Apollo 10 en 11 waarnemingen voor de NASA deed en bij Apollo 11 zelfs de frequentie van de Apollo 11 kreeg, werd het zo druk, dat er besloten werd om te verhuizen. Dat werd toen Hoeven.

Bedankt voor je reactie Jos en je kunt niet overal talent voor hebben toch?

Deze schrijfmethode werd op de toenmalige kweekschool geïntroduceerd. Een mooi, eenvoudig handschrift. Het lijkt enigszins op het lettertype Lucida Calligrafic, maar meer aan elkaar. Totdat deze methode uit de roulatie ging hebben we hem gebruikt met werkboekjes en al. Een ander pseudoniem is Ben Elshout. (weer die B-E). Ik weet niet voor welke categorie hij deze naam gebruikte. Ik heb nog wiskundeles van hem gehad, maar het meestal een en al droefenis voor mij.

Wat een bijzondere man, deze Hans de Rijk die zoveel verschillende dingen heeft gedaan en in zoveel verschillende zaken geïnteresseerd was. Bedankt Jos, voor je aanvulling hieraan. Waarom had je trouwens indertijd voor deze schrijfmethode gekozen?

Bruno Ernst was een van de pseudoniemen van Hans de Rijk. In het klooster heette hij broeder Erich. Hij heeft ook een schrijfmethode ontwikkeld: het Normschrift onder de pseudoniem Ben Engelhart. De B en de E (ook bij Bruno Ernst) vind je steeds weer terug van Br. Erich. Toen ik in Delft directeur was van een lagere school (nu basisschool) heb ik deze schrijfmethode nog ingevoerd. Mijn handschrift is er nog steeds van afgeleid.

Ah, dank voor deze aanvulling, Hans. Dat biedt het verhaal nog meer context.

De bovenste foto is volgens mij van de Aloysiustoren van de broeders .Deze heeft(had) namelijk uitzicht op de kapel van de broeders.