Wat mooi dat jullie jaren na de plaatsing van dit verhaal nog reageren. Dank je wel! Jullie moeten als kinderen toch ontzettend geschrokken zijn om die lichaamsdelen zo aan te treffen. Een kind zag tijdens de oorlog natuurlijk meer dood en verderf om zich heen.. het valt op dat jullie op een kinderlijke manier meteen heel praktisch gehandeld hebben. Wisten jullie of degenen aan wie jullie het verteld hebben de exacte plek nog toen de restanten van de stoffelijke overschotten in 1953 herbegraven werden?

Froukje Kuipers en Annie van der Sluijs, woonachtig i nDrimmelen zijn s'ochtends vroeg naar het neergestorte vliegtuig gegaan. De duitsers hadden de
stoffelijke resten weggehaald, maar wij vonden een stuk hoofd met een oog
erin en een hand met pezen. Wij hebben toen begrafenisje gespeeld en de
resten ter plekke begraven.
's Morgens vroeg had een buurman ook al resten gevonden.
De groep André kende ik van mijn vader.S.Kuipers schoolhoofd in Drimmelen.
Froukje Kuipers Ik was toen 11 jaar oud.
de Emilliapolder lag vlakbij ons huis.