Michel bedankt voor interessante aanvulling. Het woord, Duifrecht is mij nieuw en meteen duidelijk waarvoor het, 'recht,' dit komt in België meer voor.

In het centrum van Turnhout (België) wordt de straat die in het verlengde ligt van de Smalvoortstraat (waar ik woon) ook Duifhuisstraat genoemd. In de 18e eeuw stond er een boerderij die het "duifrecht" had, een toelating om duiven te houden. Later lag er het buitenhofke van Julia van Hal, dat gemakshalve ook het Duifhuis werd genoemd. (bron: "Turnhout in straatnamen" van Harry de Kok en Guido Landuyt. Uitg. Brepols Turnhout).
Veertien jaar geleden is in de Smalvoortstraat het appartementsgebouw "Het Buitenhof" gebouwd. Ik heb er een appartement gekocht. Of er een relatie met dat buitenhofke van Julia is, heb ik (nog) niet kunnen achterhalen. De bouwheer is helaas overleden.

Ja, dat is ongelofelijk. Het zijn echt nostalgische sfeerbeelden.

Margot fijn te horen. En dan zestig jaar geleden genomen met zo,n ouderwetse camera met negatieven van 6x6cm . En wachten tot het rolletje van 12 opnamen gevuld was. Zelf ontwikkelen daarna op een donkere kamer afdrukken zag je pas het resultaat. Waarna glanzen en drogen op een vernikkelde plaat.
Het was een verassing, toen nog kinderen nu de opnamen zagen zoals van het krakkemikkige huis. Ook bij hen vroeger geen foto,s werden gemaakt.

Dag Rini, wat een mooi verhaal en schitterende foto's! Ik ga kijken of ik dit zo in de nieuwsbrief kan plaatsen.

De meeste boerderijen stonden aan een zandpad en zoals hier rond de boerderij was niet verhard, zoals Wim Sonneveld zong. Ónze herinneringen, zou de jeugd van nu over zestig jaar ook zo mooi terug kijken.
Wij waren niet zo veeleisend en die van nu zo verwend en alles kan en mag! De vergrote afbeeldingen komen mooi tot z,n recht. Het bezoek was even aardappelen halen, lees ik terug in mijn Dagboek.

Wat een prachtig verhaal en schitterende foto over het Duifhuis Rinie.
Het doet me denken aan toen ik nog heel klein was.
Op het einde van de tweede wereldoorlog toen Veghel hevig te maken kreeg met het oorlogsgeweld. en mijn moeder zwanger van mij was moesten zij evacueren en vonden onderdak bij de familie de Mol in Mariaheide.
Wanneer mijn vader na de oorlog een weekje vakantie had gingen we altijd een dag naar deze familie.
De herinneringen aan de boerderij die aan een zandpad stond, het eten, de put achter het huis. En vooral op het land het gemaaide koren mee helpen binden tot schoven vergeet ik nooit.

Albert, ook voor BHIC een schouderklop.
Èn weer lezer(s) erbij.

Rini, leuke foto's met toelichting.