Reacties (11)

Norah zei op 22 april 2022 om 16:57

Ik ontdek net dat deze familie maar een paar huizen verder van mijn moeder, grootouders /overgrootouders in de Hinthamerstraat gewoond hebben, wat treffend.
Het doet me altijd deugd verhalen over Den Bosch te lezen, hoewel dit een hele trieste gebeurtenis geweest is.

Lilian Marcolina zei op 22 april 2022 om 13:17

@Loes Strik van Amelsfoort: Oh je bent familie! wat leuk. Mag ik een keer contact opnemen?

John Vermulst zei op 21 april 2022 om 14:51

Hartelijk dank voor deze informatie!

Isabelle Michels zei op 21 april 2022 om 14:28

Dat doet de Kring Vrienden al enkele jaren op dezelfde herdenking van Piet Kerssens. Toen de familie Marcolina nog in de Hinthamerstraat woonde, woonde de familie Kerssens schuin tegenover hen. Piet en Enrico kenden elkaar.

John Vermulst zei op 20 april 2022 om 16:33

Dit verhaal is vergelijkbaar met dat van Piet Kerssens, die eveneens sneuvelde bij de Wilhelminabrug. Opmerkelijk is dat Piet Kerssens wel wordt herdacht op 27 oktober, de bevrijding van ‘s-Hertogenbosch, maar Enrico Marcolina niet. Misschien toch iets voor de Kring Vrienden van ‘s-Hertogenbosch om ook hier jaarlijks aandacht aan te schenken?

Loes Strik- van Amelsvoort zei op 20 april 2022 om 12:21

Louisa was een nicht van mijn vader. Hij zal dit wel geweten hebben, maar hij wilde niet over de oorlog praten.
Volgens mij is de familie later naar de Oude Vlijmenseweg verhuisd.. mijn vader zei altijd: daar woont mijn nicht.

Marilou Nillesen bhic zei op 15 april 2022 om 16:03

Hoi An, bedankt voor je berichtje! Ik neem achter de schermen even contact met je op voor wat meer toelichting.

An Rensen zei op 11 april 2022 om 17:51

Dit verhaal was al in oktober 2021 geplaatst op de site van de Oorlogsgravenstichting. Mooi verhaal, maar waarom nu plotseling drie schrijvers?

Marilou Nillesen bhic zei op 9 april 2022 om 16:32

Bedankt voor je bericht, Lilian, en ik ben het volledig met je eens. Dus inderdaad: veel dank aan de schrijvers van dit verhaal.

Lilian zei op 9 april 2022 om 08:20

Mijn oom. Heb hem nooit persoonlijk gekend maar door de verhalen blijft hij levend. Dank daarvoor.

Marilou Nillesen bhic zei op 7 april 2022 om 16:26

Bijzonder indrukwekkend. "In de loop van de middag moest hij daar de hoogste tol betalen voor zijn behulpzaamheid", die woorden zeggen zo veel. Dank aan de schrijvers opdat we Enrico Marcolina niet vergeten.