Maar na dat pepermuntje was je toch niet meer nuchter, wij kregen het mee voor de Nachtmis. Ad wat jammer, ik en m,n echtgenote, zaliger hielden van Wierook, inmiddels dan niet nuchter. Bij zo,n gelegenheid zijn nu alle vertrekken reelmatig met rook doordringend gevuld en de rookalarmen uitgeschakeld, misschien goed tegen houtworm. Heb destijds 1 kg. Melchior geur gekocht.

Beste Ad en Norah, ik kan me dat inderdaad ook herinneren, dat je nuchter moest zijn en dat je dan, nadat je erg lang moest knielen of staan, even niet goed werd. Die pepermuntjes waren een prima oplossing. Maar wat ontzettend vervelend Ad, dat je nog steeds last hebt van het flauwvallen. Wat goed van jullie pastoor dat hij nu zelf bij jullie langskomt. En hopelijk, de wierook gewoon thuis laat! :)

Beste Ad,

Dat bijna flauwvallen van lang geleden, komt me bekend voor. Dit lag eraan dat men nuchter ter communie ging. Wat uw moeder hiertegen deed, had ze goed gezien.
De mogelijkheid bestaat altijd dat men niet tegen wierookgeur bestand is. Hoewel bij een "gewone" mis kan ik mij niet herinneren dat er met wierook gezwaaid werd.
Mogelijk herkent iemand zich in uw verhaal.
Mvg.

L.S.,
Toen ik nog op de lagere school zat en begin 50 er jaren iedere zondag naar de H.Mis moest gaan van kerk, schoolmeester en ouders, viel ik tegen de concentratie bijna iedere keer flauw. Toen ik dat tegen mijn moeder zei kreeg ik van haar twee pepermutjes mee naar de kerk.
Die hielpen dan wel al een stukje.
Nu ik een stuk ouder ben (80 jaar) kan ik al enkele jaren niet meer naar de kerk gaan omdat ik dan af en toe flauw val. Er wordt dan een ziekenwagen gebeld, ik word ingeladen en kom tegen 16.00 uur weer thuis. Grote consternatie dus alom. Ik ga dus nu niet meer naar de kerk. De pastoor ( priester) komt nu 1 x per maand bij mij en deelt mijn echtgenote en mij de communie uit. Voor de rest kijk ik naar de H.Mis op de TV.
Mijn vraag aan u is nu:
LIGT DIT HELE GEBEUREN ERAAN DAT IK NIET TEGEN DE GEUR VAN DE WIEROOK OP KAN? IS DAT MOGELIJK?

Met vriendelijke groeten,
Ad Tillmann.
tillm035@ziggo.nl

In de Teresiaparochie werd het kerkblad "Contact" verspreid. Mijn moeder schreef daarin menig artikel. En ook ingezonden brieven. Nu greep ze daarbij wel eens boven haar macht, want veel moraal-theologische problemen die toch wel een zekere studie vereisen behandelde ze, fris van de lever, ten gronde. Ik denk dat dat overcompensatie was betreffende het gemis dat ze voelde doordat ze ná de lagere school in de Rotterdamse Robert Fruinstraat niet had mogen doorstuderen aan tenminste een MULO. Meer Uitgebreid Lager Onderwijs. Dat werd later, geloof ik, de MAVO. Ze had wel de zevende klas mogen doen. Ze kon dus in het Frans zeggen: "Is dat de hoed van vader? Neen, het is de gieter van de tuinbaas." Maar daar had ze in Strijp, de woonwijk van glasblazers bij Philips, niet veel aan. Die blaadjes heb ik nog. Want ik moest ze 's avonds ook bezorgen als kleine jongen. Dat pastoor De Beer er aanstoot aan nam dat mijn moeder zijn visie op de Koude Oorlog en de betekenis van het IJzeren Gordijn niet deelde en vond dat hij als geestelijke zich met dat soort geopolitieke vraagstukken niet hoorde te bemoeien, kan ik in het licht van die tijd wel begrijpen. Mijn vader die in schoolongevallenverzekeringen deed, kreeg er problemen mee, want de hoofden van de rooms-katholieke lagere scholen wensten geen zaken te doen met een vent die gehuwd was met een vrouw die opruide tegen het geestelijk gezag. Daar kwam ook thuis bonje van. Maar ja, die brieven heb ik nog. Koesteren doe ik ze niet, gelet op de echtelijke onmin die ze onbeoogd veroorzaakten, ook via het Strijps Weekblad. Aan de andere kant: overal is wat. Maar dan hoor ik het avondlijke gekijf in onze zitkamer weer. Waar mijn vader genadeloos uitserveerde dat HIJ het hoofd der echtvereniging was. Dat stond verdomme in het Burgerlijk Wetboek. Maar daar was moeder niet van onder de indruk.

Alle bewondering voor je moeder, Gerard!
Heel aangrijpend beschreven, in deze tijd nauwelijks te bevatten.

Bijzonder verhaal, Gerard, mooi om ook meer over die achtergrond te weten te komen. Bizarre rituelen, in onze 21ste eeuwse ogen. Dat van die duiveluitdrijving is nieuw voor mij, dat had ik nog nooit eerder gehoord. Ik kan me wel iets voorstellen bij de reactie van je moeder (zijn die ingezonden brieven er trouwens nog?)