Welke herinneringen die bij mij naar boven komt bij m'n opa Pont (zo noemden we onze opa/oma die in de woonboot wonen) en de veerpont zijn de geur van buitenlucht, de pont en scheepsrederij ernaast, een grote speelruimte in de tuin tegenover de woonboot, een grote eik naast vlakbij, herdershond Scotty die heel goed naar mij luisterde, een lange asfalt weg van dijk af vanaf dorpje Aalst naar de pont toe, Een keer ergens in 1995 of 1996 was er een grote overstroming, we reden heen en toen ik de overgelopen deel zag waar de pont aangelegd lag moest ik ineens huilen omdat ik dacht dat de pont en woonboot weggedreven waren, gelukkig was m'n opa inventief om de omweg via scheepsrederij naar woonark te regenen, m'n opa die in en uit de hut loopt om af te rekenen met de passagiers met z'n typerende scheepspetje op en een donkerblauwe overall, zo en dan een praatje maken, een dropbakje naast de hydraulische bediening waar we soms uit mogen pikken. Als we naar ze kwamen, gingen we soms vanuit Veen overtocht maken op de pont, en wel gratis.
In 2019 maakten we ook nog een overtocht met m'n vader op de pont, met motoren. Het was een bijzonder gevoel, ook al is er geen woonboot meer, andere veerman, andere manier van overtocht betalen, enz. maar de gevoel is en blijft altijd hetzelfde als ik daar bent.