In de nacht van 16 op 17 januari 1938 verdween Hendrikus Gerritzen, veerbaas van het veer van Ravenstein op Niftrik, in de golven van de Maas. Er woedde een zware storm, en het Maaswater stond van dijk tot dijk. Toch moest er iemand overgezet worden met het roeibootje dat toen nog als veer dienst deed. De passagier is in Niftrik veilig aan wal gezet, maar bij de terugvaart is het roeibootje omgeslagen.
Ome Hendrik kon zwemmen, heel goed zelfs, maar helaas had hij lieslaarzen aan. Toen die volliepen met Maaswater, had hij geen enkele kans meer om nog aan de kant te komen. Van ome Hendrik is geen spoor meer teruggevonden. Mijn vader en moeder (Antonius en Wilhemina Teunissen-Gerritzen) hebben nog laten dreggen en zijn zelfs nog naar waarzeggers geweest. Maar van mijn oom de veerbaas is nooit meer iets teruggevonden.
Hoewel er dus geen stoffelijk overschot was, is er op 31 januari 1938 nog wel een uitvaartdienst voor de ongelukkige veerman gehouden:
Ook op het Indonesische eiland Flores werd het bericht van Hendriks dood met droefheid ontvangen. Zoals ook al uit de tekst van zijn bidprentje blijkt, was Hendrik Gerritzen een vriendelijk en behulpzaam mens. Jarenlang heeft hij de missiezusters in Flores ondersteund.
Of misschien moeten we liever zeggen één missiezuster, want het was duidelijk dat Hendriks giften aan de missie daar voortkwamen uit het persoonlijk contact dat hij had gehad met het Ravensteinse meisje, dat rond 1924 als missiezuster Jeroena van de congregatie Dienaressen van de H. Geest (S.Sp.S.) naar Flores vertrokken was. Twee van haar brieven, één aan haar “Weldoener Hendrik” en één aan de familie na het ongeluk, zijn bewaard gebleven. Wieneke Vissers-Teunissen heeft ze beschikbaar gesteld.
Ruim anderhalf jaar na de dood van de veerman, op 14 oktober 1939, werd een echte veerpont voor de overvaart van Ravenstein naar Niftrik in gebruik genomen.
De eerste brief (of bekijk het origineel):
Leve de heilige Drievuldigheid in onze Harten!
Ndona 17-4-1937
Een kleine gedachtenis
[hiertussen zat iets geplakt of gestoken]
uit de missie Flores
Beste Weldoener Hendrik!
Het spijt me zeer dat je zoolang op een brief van mij heb moeten wachten. Maar nu ik weet wat voor mooie zaken U voor onze kapel gegeven heb, kom ik U beste Weldoener Hendrik op de eerste plaats in naam ook van Eerw. Overste en medezusters hartelik danken voor het mooie geschenk. Den Goeden God zal het U honderdvoudig vergelden voor alles wat je aan de Missie gedaan hebt. Ja, nogmaals dank dank!! We hebben echt Paschen gevierd, want het missiegoed was juist voor Paschen hier aangekomen. Dus het kon niet mooier. Ja, hadt je die dagen is hier kunnen komen kijken, dan was je met ons zeker blij geweest, want ons klein kapelletje was bijna geheel uitgestald met giften van weldoeners, daaronder prijkte ook U mooi kruisbeeld op ’t altaar, prachtig hoor! Dan nog dat mooie wijwaterbakje, toen ik er mij vingers in heb gestooken, heb ik bezonder aan U gedacht en den goeden God gevraagd dat Hij U mocht zegenen als ook mede al U kinderen. Ja Hendrik hoe gaat het U nog? Ben je nog altijd op ’t veer? Dan ben je toch nog kranig, hoor, want het is nu al ruim dertien jaren dat ik in de missie ben, dus al zestien jaar geleden toen ik op ‘t veer afscheid heb genomen. Nadat Tante Dora gestorven is, hoor ik niets meer van de kinderen. Mijn persoonlijk gaat het nog heel goed, en we hebben hier echte missie-arbeid. Als de tijd het me toelaat, ga ik iedere week na den kampong, de menschen zijn dan zeer blij. Vroeger gingen ze loopen, maar nu roepen de kinderen als de zuster in de verte aankomt: Dag zuster, kom toch na ons!! Daaronder ook de kleine Hendrik die ik voor 2 jaren geleden gedoopt hebt. Hij weet goed dat hij zwaar ziek is geweest en dat hij katholik is. Het is een aardig jongetje, kon je hem maar eens zien, den kleinen peuter, ze hebben me beloofd dat hij met Juli naar school mag gaan. Het zal wel erg zijn voor de Moeder, daar zijn Vader al dood is en dan moeten die kinderen al in de tuinen werken of op hun kleineren broers of zusjes passen. Nu beste weldoener Hendrik, ik hoop dat het een goede christen wordt en U wilt zeker graag een weesgegroetje voor U bruin kindje bidden; zoolang ik nog op deze plaats ben zal ik voor hem zorgen. Verder blijft het hier zoowat hetzelfde, doch ons Christen schaartje wordt langer hoe grooter, zoodat wij al een nieuwe kerk hebben moeten bouwen. Kom maar eens kijken!! Hartelijk welkom!!
Beste weldoener Hendrik, moge Maria, de onbevlekte bruid van den H. Geest U steeds beschermen en het H. hart van Jezus zegene U. Nogmaals besten dank, dank!! Met vele groeten van Moeder Overste en medezusters, de Dankbare Zr. Jeroena, S.Sp.S.
Tweede brief (of bekijk het origineel):
Leve de heilige Drievuldigheid in onze Harten!
Ndona 13-3-1938
Voor op zijn graf
[hiertussen zat iets gestoken]
Een klein gedachtenis
van mij uit Flores!
Geachte Familie Teunissen!
Verleden week hebben wij het zeer treurige nieuws van het overlijden van Uw zwager Hendrik ontvangen. Ook mijnen Familie had het mij mede gedeeld. Mag ik U nu, ook in naam van onze Eerw. Zusters Overste en medezusters onze innege deelneming komen betuigen. Wij hebben den volgenden morgen allemaal de H. Mis en Communie voor zijne zielerust opgedragen, zoo zijne ziel het nog mocht noodig hebben. Ook verder blijven wij voor al onze Weldoeners (waaronder Hendrik toch zeker mag gesteld worden) zaterdags alles opofferen voor de zielerust van onze overledenen Weldoeners. Van mijne kant blijf ik hem steeds in mijne gebeden gedenken. Hoe zou ik zoon goede man ook kunnen vergeten, die zooveel voor onze missie gedaan heeft, ons heel kapelletje heeft hij om zoo te zeggen ingericht. Zeer veel goeds heeft hij stil gedaan. Onze Lieve Heer zal hem er zeker al het loon voor gegeven hebben. Hij was mij als het ware onbekend, als ik vroeger bij Tante kwam, dan sprak zij wel dikwijls van den goeden veerknecht Hendrik en toen ik na drie jaren naar de missie van Flores vertrokken ben, kreeg ik elk jaar wat van hem gestuurd; dus dat zijn nu al dertien jaren. Schrijven deed hij mij persoonlik niet, in al zijn eenvoud wilde hij alles verborgen geven, doch mijne ouders schreeven het mij dan, en zoodoende schreef ik hem dan ook elk jaar terug. Zoo als Uw me ook mededeelde was hij altijd hulpvaardig, bij dag en bij nacht, ’t Is waar, hij is voor alle een voorbeeld geweest, en na zijn treurig overlijden is hij nog een voorbeeld voor allen. Hij was zeker voorbereid om voor Jezus te verschijnen, maar hoe vele zijn er, die dat niet kunnen. Dus Onze Lieve Heer heeft hem ons als voorbeeld gegeven.
Geachte Familie Teunissen, blijf niet langer treuren. ’t Is immers Gods H. Wil, wat Hij doet is welgedaan. Wel toevallig dat ik juist op 16 Januari nog een heidens kindje gedoopt hebt en den naam gaf van Hendrik. De vorige week kwam ik weer eens in dien kampong en vernam dat het ook al naar den Hemel gegaan. Dus dan heeft hij ook een bruin Floresweeschje bij zich. Vind U dat niet mooi??
Geachte Familie, nogmaals mijn oprechte dank voor Uw schrijven en het mooie bidprentje. Uw bent mij helemaal niet onbekend, dikwijls ben ik nog in Uw winkel geweest in de Nieuwstraat. Ja hoor, ik zou U wel vinden, maar ik blijf toch maar liever bij de bruintjes, we kunnen niet meer tegen de koude. Nu toch later, ik hoor nog wel eens wat van Uw. Met vele groeten en dank, de dankbare Zr. Jeroena, S.Sp.S.
Van harte een zalig Paaschfeest!!!
Bekijk ook
Veren in Brabant
