Na de dijkdoorbraak bij Lith in 1855, volgde er in het rivierengebied nog een reeks van jaren met dijkdoorbraken: 1861, 1876, 1880 en 1881. Over de watersnood van januari 1880 hebben enkele ooggetuigen hun verhaal nagelaten.
De pastoors van Lithoijen en Lith vertelden erover in hun parochiememoriaal en een verslaggever van de Katholieke Illustratie reisde rond in het rampgebied. Vanuit ’s-Hertogenbosch ging hij via Empel, Gewande en ’t Wild naar Alem. Vandaar bezocht hij Maren en Kessel en reisde door naar Lith en Lithoijen. Op zaterdagavond arriveerde hij in Oss en de maandag daarop keerde hij via Heesch en Geffen weer terug naar ’s-Hertogenbosch.
Het begin van alle ellende was de strenge vorst van december 1879. De temperatuur zakte toen tot wel twintig graden onder nul. Maas en Waal vroren dicht. Maar nog vóór Oudjaar viel de dooi in en na enkele dagen begon het ijs op beide rivieren te kruien. Stapels ijsschotsen hoopten zich op tegen de dijken. Onder het gewicht van al dat ijs bezweek de Maasdijk op vier januari 1880 bij het gehucht Driehuizen, tussen Oijen en Lithoijen en vlakbij Teeffelen.
Er ontstond een gat van maar liefst 500 meter lengte, waarlangs een massa water en ijs de Maaskant binnenstroomde. Vanuit het oosten werd de watervlakte gevoed door de Beerse Maas, want ook de overlaat bij Beers was overstroomd. Onder deze omstandigheden was het nog een geluk bij een ongeluk dat het niet hard waaide.
Pastoor Joannes Clement van Lithoijen schreef in zijn parochiejournaal: “Omtrent Nieuwjaar begon de Maas, eenige dagen daarna ook de Waal te kruijen met een vreesselijke was. De Maas stond te Lithoijen den 3 en 4 january aan de kruin der dijken 1 cm onder noodpeil.
Den 4 jan. namiddag omtrent 2 ure dijkbreuk tegenover Teeffelen bij den wiel nabij de Driehuizen, gedeeltelijk onder Lithoijen en Oijen. Aanstonds liep Teeffelen onder, behalven kerk, kerkhof en pastorie, dat wil zeggen de kamers, want de keuken was diep onder.
Den 5 jan. ’s middags het water op straat voor mijnen bloemtuin, om 10 uur werd een lijk begraven, toen nog geen water in het graf.
6 jan. Driekoningen. Eerste mis 8 man in de kerk behalve mijne opgenomen vluchtelingen. Laatste mis niemand, waarom ik om 10¼ mijn boterham at. Des morgens om 7 ure liep reeds het water in mijn kelder, om 9 ure in de remise en achterhuis. Toen begon het weldra in de kerk te komen. Want de was was zeer snel. Om 2 ure n.m. begon ik alles omhoog te zetten piano, koffer enz, en planken in den gang en sacristie te leggen.”
De pastoors van Lithoijen en Lith vertelden erover in hun parochiememoriaal en een verslaggever van de Katholieke Illustratie reisde rond in het rampgebied. Vanuit 
Den 4 jan. namiddag omtrent 2 ure dijkbreuk tegenover Teeffelen bij den wiel nabij de Driehuizen, gedeeltelijk onder Lithoijen en Oijen. Aanstonds liep Teeffelen onder, behalven kerk, kerkhof en pastorie, dat wil zeggen de kamers, want de keuken was diep onder.
