Archieven

36 Voor schepenen van Veghel verschenen Jan Geerits van Weetering, Jan en Hendrik Hendrikx van der Heijden, "luijden van eere", wonende "aant Eerde, ende nabuuren van Hendrik Rutten van Hintelt, getrout met Elisabeth Jan Aarts Verhagen," om op verzek van genoemde Hendrik Rutten een verklaring af te leggen. Zij verklaren "dat sekere Aalbert Aarts Verhaagen, oom van den requirants huijsvrouwe, nu den tyd van ontrent agt jaaren gewoont hebbende ten huyse van voors(creven) requirant, dat sy daar dagelykx als nabuuren hebben verkeert en by die occasie gesien en in alles ondervonden dat den voornoemde Aalbert Aarts Verhaigen syne sinne gans onmagtig, en niet anders als een kind, soo in praaten als in ommegang kan worden aangemerkt, ende diens volgens, soo als een yder bekent is, niet in staat is syne goederen te regeeren off administreeren, ja, sodanig dat wanneer sy comparanten soude willen bedrieglyk handelen, alle zyne goederen, boomen of andersints bijna om niet soude connen afkoopen. Gevende hij eerste deponent voor redenen van welwetentheyt, dat hy gesien heeft dat den voorn(oemde) Aalbert nemende een hant vol stroy, stokende dat aant vuur aan en gaande brandende naar ’t bet. Vragende hij deponent wat hij daar meede wilde doen. Antwoorde: "Aansteken." Ook nog dat hy agter de koije was in den stal, plukkende en raekende het mest daer agter met syn handen om sonder riek te gebruijcken, en meer andere kinderlyke historie. Den tweede deponent verclaart gesient te hebben dat voornoemden Aalbert in de kerk onder ’t midden van de godsdienst syn selfven wilde ontkleeden en syn kousen woude uyttrecken. ’t geene belet wiert. Den derden deponent betuijgt ook gesien te hebben dat hy een pijp toeback in de kerk woude aansteeken, en nu onlangs nog gesprooken, waar of schoon dagelyks met hem verkeerde, den selven Aalbert hem deponent vraagde: "Wie bent gij,"