Midden jaren zeventig bracht Moeder Teresa een bezoek aan Nederland. Haar optreden voor de NCRV-televisie zorgde er voor dat veel mensen kinderen in India “adopteerden”, dat wil zeggen geldelijk gingen ondersteunen. Een van hen was Greet Peeters uit Uden. Zij inspireerde een aantal mensen van de Missiekring van de H. Pius X-parochie om ook op andere wijze geld voor projecten bijeen te brengen.
Rond 1982 begon een aantal vrouwen met de verkoop van tweedehands kleding in de H. Geestkerk ten behoeve van kleine projecten in Calcutta. Na verloop van enige tijd bood de gemeente de voormalige Petrusschool aan als tijdelijk onderdak (de school stond op de nominatie om gesloopt te worden).
Toen dit gebouw daadwerkelijk onder de slopershamer kwam, verhuisde de groep naar een pand aan de Burgemeester Buskensstraat dat eveneens op termijn afgebroken zou worden. Dat herhaalde zich nog met een verhuizing naar een oud café aan de Kapelstraat.
Leuk was anders, en toen ook het café moest plaatsmaken voor nieuwe schoolgebouwen en sportaccomodaties, besloten de dames en heren een stichting Actie Calcutta-Uden op te richten en zelf een pand te kopen.
Dat werd een winkelpand aan de Helenastraat met flink veel magazijnruimte. En dat konden de vrijwillgers van Actie Calcutta-Uden wel gebruiken. Want het project leefde in Uden, zoals ook wel bleek uit de obligatie-actie die de stichting in 1990 ondernam om het pand te kunnen bekostigen. Sponsors, medewerkers en sympathisanten lieten zich van hun beste kant zien.
De landelijke stichting Actie Calcutta verstrekte een kleine lening, die door de Udense club acht jaar later al weer werd afgelost. Zo vond de Calcutta-shop eindelijk zijn vaste stek.
Via de stichting Actie Calcutta-Uden kon men voor fl. 200,- per jaar een Indiaas kind adopteren, dat voor dat geld opgenomen werd in een tehuis van zusters of missionarissen. De Calcutta-shop leverde jaarlijks zo’n fl. 30.000 à fl. 40.000 gulden op. Dat geld ging rechtstreeks naar projecten die de aartsbisschop van Bhuwaneswar aan de Udense stichting voorstelde. En iedere laatste zaterdag van de maand was er in het achterhuis van de Calcutta-shop een kleingoederenmarkt gehouden van tweedehands spullen. Maar in 2004 kwam er een einde aan de Calcutta-shop: hoewel er nog voldoende omzet gedraaid werd, liep de animo voor het vrijwilligerswerk waar de shop van afhankelijk was, steeds meer terug. De medewerkers die er nog waren werden steeds ouder, nieuwe aanwas bleef uit.
De stichting moest noodgedwongen de winkel afstoten. Overigens werden met de opbrengst daarvan weer de nodige kinderen gesponsord. De stichting gaat dan ook nog steeds door met haar werk.
Als nasleep van de Calcutta-shop mag de Koninklijke Onderscheiding gezien worden die in 2009 Geertruida van der Valk te beurt viel, onder meer vanwege haar werk als vrijwilligster bij de tweedehandswinkel de Calcutta Shop. Dat was overigens naast allerlei andere activiteiten, zoals o.a. vrijwilligster bij het Nederlandse Rode Kruis, vakantiebegeleidster van ouderen en gehandicapten en barmedewerkster van Eigen Herd.
Inmiddels zijn alle sporen van deze winkel uit het straatbeeld verdwenen, zo leert een blik uit 2011 in de Helenastraat in Uden.
De calcutta-shop bestaat niet meer en het gebouw is ook verdwenen.
Rini de Groot. Best.
zei op 17 mei 2011 om 23:01
Het pand kan ik mij alleen herinneren aan de winkel van Ph.Kerkhof- Gotz.Telf.74 (1948)
Smederij en verkoop van Landbouwwerktuigen.
In de jaren ,50 werd de winkel verbouwd tot een grote showroom voor de verkoop van de Kolenhaard.
Mijn vader had de inrichting aangenomen, en maakte oa. kleine houten vlonders op wieltjes waarop de haarden werden geplaatst die dan voor een schoorsteenmantel gereden werd.
Men kocht altijd bij je klant, en kocht mijn vader na de oplevering aldaar een Zwart Etna 3 pits (butagas) kookstel, de gasfles was altijd wel op een ongelegen moment leeg.
Het was voor ons gezin een hele verbetering tot voordien kookte wij op het houtfornuis en kolenkachel,
gevolg beroete kookketels.
Een Haard? wij hadden nog geen schoorsteenmantel !
Rini de Groot. Best.
zei op 17 mei 2011 om 23:32
De naam is PH.Kerkhoff-Gotz
Marilou Nillesen, namens BHIC
bhiczei op 18 mei 2011 om 11:51
@G. Smits: Bedankt voor je reactie. Heb je de Calcutta-shop wel gekend en weet je er meer over te vertellen? We zijn benieuwd!
@Rini: Mooie herinneringen om te lezen, Rini. Ik neem aan dat je moeder erg blij was met het kookstel?
Rini de Groot.
zei op 18 mei 2011 om 13:13
De Calcutta-shop heb ik niet gekend, in 1966 ben ik naar Best vertrokken.
Ik neem aan dat ons Moeke blij was, zeker bij het grote gezin van nog 7 thuis aanwezige kinderen.
En als kind waren wij gewend om de hout- kolenkachel en de fornuisketel te stoken
Met de Fornuisketel werd de kookwas en het varkenseten gestookt.
En warmte moest er in huis ook zijn, onze generatie is nog van het: Steenkooltijdperk!
Een ervaring die de naoorlogse generatie mist!
En de warmte was veel behaaglijker dan van de cv. wel volgde dan de nodige,de voorjaars schoonmaak.
We hadden voldoende afval en hout uit de Timmerwinkel.
Het zaagsel was nodig voor het houtfornuis om in de winter na de huisslacht, om het spek, de ham en de worst te ,,reuken” in de schouw.
De kolenhaard kwam vele jaren later.
Marilou Nillesen, namens BHIC
bhiczei op 18 mei 2011 om 19:40
@Rini: Tjee Rini, wat een prachtige verhalen! Je brengt op deze manier een vergeten tijdperk opnieuw tot leven.
Leuk ook dat je het zo beeldend beschrijft; ik zie de worsten bij wijze van spreken hangen. We houden ons aanbevolen voor meer van dit soort verhalen!
Esther Kerkhoff
zei op 6 november 2012 om 10:05
De juiste naam was Kerkhoff-Götzl.
Greet Peeters
zei op 3 april 2013 om 23:41
Het verhaal over het ontstaan van De Calcutta-shop is niet juist.
Na een bezoek aan hun adoptiekind in India in 1978 is Greet Peeters op zoek
gegaan naar adoptieouders, die ook financieel een kind in India wilde ondersteunen om onderwijs te kunnen volgen. Met deze adoptieouders zijn we in 1982 in de kerk/sporthal begonnen met de verkoop van kleding.
Rien Wols
bhiczei op 23 mei 2014 om 16:26
Dank voor je puntjes op de i, Greet (al is het wat laat, jouw reactie is blijkbaar helaas over het hoofd gezien). Duidelijk is in ieder geval dat je tot de eerste initiatiefneemsters hebt behoord. Waarschijnlijk had je eind jaren '70 niet kunnen denken dat het allemaal nog zo'n dertig jaar door zou gaan.
Rond 1982 begon een aantal vrouwen met de verkoop van tweedehands kleding in de H. Geestkerk ten behoeve van kleine projecten in Calcutta. Na verloop van enige tijd bood de gemeente de voormalige Petrusschool aan als tijdelijk onderdak (de school stond op de nominatie om gesloopt te worden).
Dat werd een winkelpand aan de Helenastraat met flink veel magazijnruimte. En dat konden de vrijwillgers van Actie Calcutta-Uden wel gebruiken. Want het project leefde in Uden, zoals ook wel bleek uit de obligatie-actie die de stichting in 1990 ondernam om het pand te kunnen bekostigen. Sponsors, medewerkers en sympathisanten lieten zich van hun beste kant zien.
