Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Het was zelfs zo erg, dat de dochter van een Groene schut niet mocht trouwen met de zoon van een Rode schut. In de vaandels ontbrak natuurlijk de kleur van de andere schut. Eens per jaar trokken de schutten door het dorp, het versierde paard voorop waarmee de ruiter zigzag door de straten reed. De meeste winkeliers trakteerden de leden op een borrel. Dat was altijd verschillende drank, vele nipten slechts aan de glaasjes.
Op het eind van de route hadden ze allen meer dan genoeg op. Onder de groenen was zelfs een gezegde: “als de ‘rode honden’ in de lente van de weg zijn, wordt het beter weer.” Hiermee werd gedoeld op het rondtrekken door het dorp. Dit in het kort ter verduidelijking hoe de twee kemphanen tegenover elkaar stonden.
Als tegenhanger voor al dat geruzie hadden enige jongen mannen uit de burgerij een alternatieve schut opgericht, de knolschut. Het stel trok door de straten en in plaats van metalen medailles droegen ze schijven van voederknollen (suikerbieten). Het paard was vervangen door een ezel, de ruiter zat achterste te voren op de ezel. Onder veel hilariteit en bier trok de Knolschut zo door Gemert.
Mijn grootvader, Janus van Dooren was de schutterskoning. Na enige jaren is de Knolschut verwaterd. In deze tijd zijn de twee rivalen tot één gilde gesmeed en kleuren de vlaggen en vaandels groen en rood.