Vijftig jaar wonen en werken in Boxtel levert een schat aan verhalen op. Zo kwam ik laatst in de Albert Heijn Rinus tegen, een oude bekende van mijn werk. In 1980 was ik hoofd van de keuken bij voormalig kindertehuis 't Zonneke aan de Bosscheweg. Regel- matig was de WSD daar aan het werk met een onderhoudsploeg. Vaak verwende ik ze met een kop soep of een kroketje.
Rinus was de voorman. Hij was een enthousiast kampeerder en kon daar onder de lunch uitgebreid over vertellen. "Ik ken een gezin in Liempde dat nog nooit op vakantie is geweest," zei zijn collega, "misschien een idee om ze een paar dagen in jouw caravan te laten. Dan proeven ze meteen wat vakantie is. Ik zou dat leuk vinden voor die mensen." Waarop Rinus meteen zei dat hij het die mensen maar aan moest bieden: "De camping ligt maar een paar kilometer van Boxtel in Zandoerle bij Veldhoven. Er wonen nog geen 150 mensen in dat gehucht. Door zijn rijke verleden, karakteristiek plein met een kanon uit de Tweede Wereldoorlog en monumentale boerderijen is Zandoerle van grote cultuurhistorische waarde. Als dat gezin dan op een zaterdagmorgen komt, kan ik ze alles uitleggen over de caravan en de omgeving. Voor mijn part blijven ze een hele week."
Het plein in Zandoerle (foto: Wies van Leeuwen / Provincie Noord-Brabant. Bron: BHIC)
Na lang treuzelen besloot het gezin onder leiding van vader Jan naar de camping te vertrekken. Toen ze daar aankwamen met een volle aanhanger riep Rinus: "Het is maar voor een week Jan!" Maar het gezin hield nu eenmaal van eten en drinken en het was tenslotte vakantie. De kinderen waren meteen in hun element, van alles werd er op de camping georganiseerd op het gebied van sport en spel en er was een zwembad, dus wat wil je nog meer.
Maandagavond laat ging de telefoon bij Rinus, die zich afvroeg wie dat zo laat nog kon zijn. "Hier met Jan op de Camping 't Vlutterke," klonk het door de telefoon. "Er is toch niets gebeurd?" vroeg Rinus. Want Jans stem klonk zo bedrukt. "Nou," zei Jan, "ons Annie zit te huilen. Ze wil naar huis want ze heeft heimwee." Rinus stelde voor dat het gezin dan naar Boxtel zou rijden, dat was immers niet zo ver daarvandaan. Maar dat was voor Jan geen optie: "Morgen gaan we naar huis. Trouwens, voor mij is het ook lang genoeg geweest, ik kan geen hap door mijn keel krijgen." De kinderen hadden nergens last van, die hadden het goed naar hun zin. "Maar Jan," zei Rinus, "het is zo'n prachtige omgeving met bossen en mooie natuur." Het mocht niet baten. ‘s Morgens om 8.00 uur reed Rinus de camping op, waar Jan zijn aanhanger al had gepakt. Zijn vrouw zat met tranende ogen in de wagen te wachten, klaar om eindelijk weer naar huis te gaan. Nog even uitzwaaien en de vakantie op camping 't Vlutterke zat er alweer op.
Dit verhaal verscheen eerder in de MooiBoxtelKrant van 15 april 2015
Mariët Bruggeman
bhiczei op 18 augustus 2021 om 13:05
Wat een mooi verhaal Bert, maar wat kan heimwee hardnekkig zijn. Zo erg zelfs dat er mensen ziek van kunnen worden. Maar goed dat ze op tijd weer naar Liempde zijn vertrokken :).
