Willem,
Ik denk dat mijn voorvader Jacobus Meerbach, die in 1784 met een meisje uit Halsteren trouwde, en de herbergier Anthonie Schneider elkaar wel eens gekend kunnen hebben. Dit omdat ook van mijn voorvader Jakob Meerbach de geboorteplaats in Gulik/Gulich ligt. Veel jongemannen uit die streek zochten in die tijd hun geluk in onze streken. Mogelijk is voorvader Meerbach die indertijd met de dochter van Jansen trouwde zo wel in contact gekomen met Jansen en Van Elst., via Schneider en diens opvolgers.

Willem,
Ik denk dat mijn voorvader Jacobus Meerbach, die in 1784 met een meisje uit Halsteren trouwde, en de herbergier Anthonie Schneider elkaar wel eens gekend kunnen hebben. Dit omdat ook van mijn voorvader Jakob Meerbach de geboorteplaats in Gulik/Gulich ligt. Veel jongemannen uit die streek zochten in die tijd hun geluk in onze streken. Mogelijk is voorvader Meerbach die indertijd met de dochter van Jansen trouwde zo wel in contact gekomen met Jansen en Van Elst., via Schneider en diens opvolgers.

Herstel Alberdingk-Thijm.

Op de bijgaande kaart van Borgvliet hield me het perceel nr. 275 bezig. Volgens mijn wandelgids uit 1904 is dit het zomerverblijf van mej. Alberdingk-Thigh.
Deze juffrouw woonde, als ik me niet vergis, aan de vismarkt.
Wellicht interessant om die richting eens uit te zoeken Willem.
Piet Bruijns

Tsja Louis, zoals je weet over het rijtje huizen tussen kerk en Oude Huijbergsebaan heb ik een verhaal in voorbereiding. Naast café De Kroon was er ook een tijd koffiehuis A.C. van Beveren, jouw huis, en herberg Het Hoefijzer van smid Michiel van Aert op de hoek met de baan. Overigens tapper Merijn Dekkers doneerde in 1864 tien gulden aan de pas gevormde parochie voor de bouw van de Antonius Abt kerk.

Mooi verhaal en het roept mooie herinneringen bij me op. Als kind was ik bij het gezin Dekkers kind aan huis. Zij waren onze buren. We waren er altijd welkom, ook als het druk was want naast het gezin met vier kinderen (en tante Jo, die inwoonde) waren daar ook regelmatig familieleden over de vloer.
Prachtig ook die foto van het oude café. Met die prachtige toog en de kachel in het midden. Al op jonge leeftijd leerden we daar biljarten. En later ook bier drinken, dat leerden we bij de voetbalclub.

Het cijnsregister van Borgvliet 1759-1789 vermeldt onder de 1e hoek, nummer 7, de namen Gabriel en zoon Jacobus Groffen. Laatgenoemde is de grootvader van Adriana Dekkers - Groffen. Gabriel en Jacobus zijn eigenaar van en wonen in het huis genaamd "de Croon" . Mogelijk is het cafe "De Kroon" van de familie Dekkers op Nieuw-Borgvliet naar dat huis vernoemd.

We hebben heel wat jaren in café Kieboom-Dekkers, café De Kroon gewoond, het café dat later werd gekocht door Jan de Ronde.
Heel wat jaren nadat we waren verhuisd stond er in de krant, dat ze een luchtbuks hadden gevonden op een van de spanten op zolder.
Er werd gesuggereerd, dat bij het begin van de oorlog de buks was verstopt voor de Duitsers en dat de nieuwe eigenaar ( Jan de Ronde ) in het café trok deze buks pas is terug gevonden.
Dat de buks verstopt is bij het begin van de oorlog, kan ik me wel voorstellen ( in het café was volgens mij voor de oorlog een “luchtbuks” vereniging ), maar dat deze luchtbuks pas gevonden is door de familie van Jan de Ronde, daar moet ik dan toch iets van recht zetten.
Op een gegeven moment, ik zal misschien 6, 7 of 8 jaar geweest zijn, zag ik bij het spelen op de zolder, waar we ook sliepen, iets op een spant liggen.
Goed gekeken en dat bleek die bewuste luchtbuks te zijn, ik heb hem gepakt ( het spannen van de buks ging wel zwaar, dat weet ik nog wel, wat wil je, als 6 of 7 jarige ). Ik ben op zoek gegaan naar “pluimpjes” waar toen ook met de luchtbuks mee werd geschoten, enkele gevonden alsook wat loden kogeltjes ( geleerd op de kermis ) en daar begon ik mee te schieten, op het “potje” wat boven op de schoorsteen was gezet om deze beter te laten trekken.
Toen de pluimpjes en loden kogeltjes op waren heb ik wat spijkers gevonden maar dat was geen succes, toen maar wat soldaatje gespeeld. Op een gegeven moment kwam ons vader naar boven om wat op te halen, dat was even schrikken dus maar gauw de buks weer op een spant gelegd en nooit meer naar om gekeken, je had weer andere dingen om mee te spelen, zo ging dat toen.
Met het resultaat dat de familie de Ronde de luchtbuks heeft gevonden achter het spant.
Dit is het echte verhaal over de luchtbuks uit café Kieboom Dekkers

Ja, de verdwenen horecazaak was de thuishaven van vele verenigingen, zo ook de postduivenvereniging Nooit Gedacht. Begin de jaren 1960 werden het cafe en de zaal verbouwd door Jan en Nan den Ronden. In die tijd mocht ik als klein kulleke op een vrijdagavond mee met buurman Koos Oerlemans om duiven in te korven voor de zondagvlucht en de klok te zetten voor de fondvlucht op zaterdag. Alles moest gebeuren in het cafe. In de opkamer grenzend aan het cafegedeelte en met een brede trap met vijf of zes treden bereikbaar werden de duiven ingekorfd. Toen Koos aan de man van de moederklok Arjaan Delrue vroeg wanneer iedereen zijn eigen klok kon aanslaan was het antwoord na het inkorven. Dat werd volgens Koos te laat. Dus zei Koos tegen Arjaan geef mij de moederklok maar en hij zette die op het biljart in het cafe. Ik moest naast hem komen zitten en kreeg schrift voor mijn neus en een balpen. Het aanslaan van klokken kon beginnen. Koos gaf zittend voor de moederklok telkens aan wanneer aangeslagen kon worden en ik moest de aanslagtijd van de klok met naam van het clublid in het schrift noteren. Na thuiskomst van de duiven werden de klokken afgeslagen en gelicht in het lokaal. Ofwel de nummers van de gummiringen die bij inkorven aan de poot van de duif werden gedaan, werden uit de klok genomen en genoteerd met de aankomsttijd op de papierrol in de klok. Nu zijn het andere (betere???) tijden door de digitaisering van de tijdsregistratie bij wedvluchten.

Ik weet dat mijn opa s jongste broer Giel sijkerbuijk ook een dochter van Dekkers heeft getrouwd die hebben later tot zijn pensioen in Balkbrug gewoond, en zijn in de jaren 1970 weer naar bergen gekomen en in de plantaanstraat gaan wonen

Heel interessant !vooral het gilde van de varkensfinds connected to the church somehow !

Het cafe op Nieuw-Borgvliet is de thuishaven van onder meer het varkensfonds van de parochie Heilige Antonius Abt,
zie https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/het-varkensfonds-te-nieuw-borgvliet