Sint-Anthonis maakte deel uit van de baronie van Boxmeer. Deze baronie maakte oorspronkelijk deel uit van het Land van Cuijk. In 1308 komt zij voor het eerst als afzonderlijke heerlijkheid voor. Waarom zij van Cuijk is afgescheiden is niet bekend.
In het begin van de 16e eeuw kwam zij in het bezit van de graven Van den Bergh.
Graaf Albert van den Bergh beschikte op 22 augustus 1627 te Boxmeer gunstig op het verzoek van de bewoners van St Anthonis om ook daar een schepenbank van zeven schepenen in te stellen.
Deze schepenbank moest op donderdagen gerechtsdagen houden en mocht toen een schepenzegel laten maken. Daarop moest de heilige St. Anthonis afgebeeld worden met aan zijn voeten een schildje met het Boxmeerse wapen. Het gevolg daarvan was ook dat de schepenbank van Boxmeer in plaats van twee afgevaardigde schepenen van St. Anthonis voortaan twee schepenen meer mocht verkiezen uit Boxmeer.
In 1718 kwam St Anthonis aan de graven van Hohenzollern-Sigmaringen, die er tot aan de Franse bezetting in 1795 bezitters van zijn gebleven. De heerlijkheid is toen stilzwijgend opgeheven.

Tijdens de Republiek der Verenigde Nederlanden behandelde de schepenbank van Boxmeer de strafzaken van Sint Anthonis. Deze strafvonnissen moesten worden goedgekeurd door de heer. In burgerlijke zaken had men in Sint Anthonis revisie bij de schepenbank van Boxmeer en appèl bij de Raad van Brabant.

In 1795 werd Sint Anthonis krachtens tractaat van 16 mei 1795 overgedragen de Franse Republiek. Tot 1798 bleef de administratieve en rechterlijke organisatie in Sint Anthonis ongewijzigd. In dat jaar kwam Sint Anthonis te horen bij het kanton Gemert/Boxmeer dat onder het arrondissement Kleef viel. Dat arrondissement kwam bij het departement van de Roer (hoofdplaats Aken). Tevens namen de Fransen de rechterlijke organisatie ter hand. De politieovertredingen werden voortaan behandeld door het tribunal de police van Gemert behandeld, de wanbedrijven door het tribunal correctionel in Kleef (Duitsland), de misdrijven door het tribinal criminel in Keulen (Duitsland). De kleine burgerlijke zaken werden door de vrederechter in Gemert behandeld, de grotere door het tribunal civil of tribunal de commerce in Keulen.

Bij tractaat van 5 januari 1800 werden de landen van Ravenstein, Megen, Boxmeer (waaronder Sint Anthonis), Gemert en Bokhoven door de Fransen overgedragen aan de Bataafse Republiek. De oude schepenbanken van Boxmeer en Sint Anthonis werden weer ingesteld en de situatie van voor 1795 werd opnieuw in het leven geroepen. Van vonnissen in strafzaken waarin een bekentenis was afgelegd kon men niet in hoger beroep komen. Alleen vernietiging door het Hof van Justitie voor Bataafs Brabant, later Departementaal Gerechtshof was in deze gevallen mogelijk. In strafzaken waarin geen bekentenis was afgelegd kon men wel in hoger beroep komen bij genoemd (Gerechts)hof. In burgerlijke zaken boven vijfentwintig gulden was eveneens beroep mogelijk bij het voornoemde (Gerechts)hof. In 1805, toen Sint Anthonis definitief bij het Departement Brabant gevoegd werd - tussen 1800 en 1805 werd Boxmeer als onderdeel van de zogenaamde "gecedeerde landen" bestuurd door een speciale regeringscommissaris - , werd de criminele rechtspraak gedaan door de Hoge Vierschaar in Grave.
In 1810 werd de Franse rechterlijke organisatie ingevoerd en werd de schepenbank opgeheven.

Brabants Historisch Informatie Centrum