de tocht in

Ter tochte = in vruchtgebruik. Zie: http://genwiki.nl/limburg/index.php?title=Vruchtgebruik

Tocht is een andere benaming voor vruchtgebruik.

Egbert, dat hebben ze mij ook geleerd...... en toch twijfel ik nu. Als het is "de-tocht-in" . Vruchtgebruik zou je "geven", of "afstaan", maar niet "in".

Het betreft gebruik in Protocollen van Testament, Erven, Transporten en Erfdeling(en)......

vb1: Cornelia d.w. Jan Adriaen Goidschalcx wede Andries Peters de tocht....grond-beschrijving.....
vb2: Jan z. Andries en Cornelia bij Mayken d. Willem van Bockhove delen na afstand tocht moeder
vb3: Jacob Driessen van de Voort man van Mayken d. Jan Peeter Denis de tocht in, .........

Zou het kunnen dat iemand "de tocht in" ook gelezen kan worden als "is overleden, of op sterfbed, persoon is/gaat aan zijn/haar laatste reis/tocht (naar d'n hemel) beginnen"???

Woordenboek van de Nederlandse Taal:
TOCHT: Het trekken van voordeel uit zeker goed of kapitaal, vandaar in juridischen zin: vruchtgebruik. In Z.-Nederl. nog bekend, in N.-Nederl. sinds het begin der 19de eeuw verouderd (verg. HOEUFFT: Togt, voor vruchtgebruik, welk laatstgenoemd woord hier veel minder, dan in Holland gebezigd wordt, alwaar echter voorheen ook togt in meer algemeen gebruik was).

Vruchtgebruik is het recht om goederen die aan een ander toebehoren te gebruiken en daarvan de vruchten te genieten.

Ik ben geen taalkundig, maar volgens mij spreek je nu over het vruchtgebruik "van" goederen, en sprak je bij tocht/togt over het in" tocht bezitten van goederen.

Tocht is ook volgens "Koenen-Endepols" vruchtgebruik; Zuid-Nederlands.

Het kan ook lijftocht of lijfrente betekenen. Maar toen waren er nog geen woekerpolissen ..

Al met al, tocht=vruchtgebruik.
Dus als grond/huis/akker in tocht wordt overgegeven aan de kinderen, dan wil dat niet zeggen dat de gever overleden is. Sterker nog; als iemand iets in tocht geeft, is hij/zij op dat moment nog levend.
Is dat een juiste conclusie??

Degene die een handeling verricht in een akte is op de dagtekening van de akte nog in leven. Als een vrouw tochteresse is, kan zij beschikken over het vruchtgebruik als weduwe van haar man.

Zoals Michiel al schrijft is degene die het tochtrecht bezit en daar iets mee doet op dat moment nog in leven. Na het overlijden van een van de ouders, kreeg de langstlevende het tochtrecht op de onroerende goederen (waaronder ook renten of obligaties konden zijn) en de kinderen het erfrecht. Die goederen mochten door de tochtenaar/tochtersse niet worden belast. Wilde men een lening afsluiten met de goederen als onderpand dan moest men afgaan van het tochtrecht ten behoeve van degenen die het erfrecht bezaten. Dan kon er een last op worden gevestigd in de vorm van bijvoorbeeld een hypotheek. Nadat dat gebeurd was werd het tochtrecht weer terug overgedragen aan de tochtenaar of tochtersse.
Ook als een van de kinderen niet wilde wachten tot de langstlevende was overleden om zijn erfdeel te belasten of te verkopen kon de tochtenaar/tochtersse het deel van dat kind aan hem/haar overdragen. Nadat dat kind zijn deel dan had verkocht of belast werd het tochtrecht weer terug overgedragen.
Ook kon de tochtenaar of tochtersse afgaan van het tochtrecht ten behoeve van de kinderen zodat die kinderen de goederen al konden delen. Vaak kreeg hij of zij daarvoor een levenslang onderhoud daarvoor in ruil.
De tocht werd ook wel ususfruct of bladinge genoemd.

@Egbert,
Enorm bedankt voor deze toelichting. Nu begrijp ik het, en kan ik het beter plaatsen in relatie tot de gevonden akten.