Wanneer in kerk en school over het 'aards paradijs' werd verteld, dacht ik aan onze grote kersenboomgaard en daar mochten wij wél van alle bomen eten. Op school stond in een leesboekje van de eerste klas (in 1944) het gevaar uit te glijden over een bananenschil. Ik had de kromme vrucht die erin afgebeeld stond nog nooit gezien. En zag die nu voor het eerst. Geel van kleur, die waren in Uden nog niet te koop en groeide niet in onze bógerd.
In de oorlogstijd werden in de klas smakelijke witte pillen uitgedeeld, vermoedelijk voor de ontbrekende vitaminen aan te vullen. De jongens zeiden dat ze van paardenzeik gemaakt waren. Later werden er ook sinaasappels uitgedeeld en leerden we hoe we ze moesten pellen.
Met vakantie - in december 1963 - bracht mijn broer Marinus, missionaris in Basankusu gelegen aan de Congostroom, een ananas mee. De vrucht was 's morgens geplukt voor vertrek door de zwartjes in het 'Congo's Paradijs'. Weer iets nieuws, deze tropische vrucht lag in die jaren ook niet in de Udense winkels.
Ieder jaar kregen we met Sinterklaas een appel met daarin gestoken een vierkante roodkoperen stuiver. De kersenboomgaard was óns paradijs. Daar mochten we van ons vader en moeke van alle bomen eten en werden niet besmet met de erfzonde. Wel kregen we van de eerste buikpijn. De vrucht aten we helemaal op, ook de pit.
En de slang uit de Bijbel? Wanneer we in de bogerd de grond omspitten, zagen we wel pieren. Misschien werden dat later slangen? We kenden de slang op het plaatje achter de autoruit van de dokter.
Kersen aten we in de zomer en de ingemaakte kersen aten we in de winter. Verder hadden we thuis twee merketons, perzikenbomen, een peren- en een notenboom en nog eens drie 'appels', waarvan een koekappelboom. Gedroogde appeltjes en noten aten we in de winter. Vader hield van bomen en struiken met vruchten eraan.
Zodoende stond er kleinfruit in den hof zoals bisseme, bessen (witte, rode en zwarte), frambozen en knoerzels (kruisbessen). We hadden dan weer enkele dagen van het jaar jam op ons brood, eigen fabricaat.
De eerste kennismaking met een groentewinkel in Uden was eind jaren veertig. Bertus van Gemert opende een groentewinkel in de Schaftstraat. In de advertentie uit de feestgids van het Kersenfeest 1949 is te zien dat Bertus nu en met de kermis vis verkocht. Voor het benodigde fruit hadden we thuis een zelfvoorzienend bedrijf.
Dag Rien,Leuk dat verhaal over jullie eigen aardsparadijsje.Wat hebben we intussen veel meer zowel binnenlands als buitenlands fruit he.dat kenden we in onze jeugd nog niet.Door jouw verhalen komen er steeds weer herinneringen bij mij naar boven van vroeger.Dank je,Bets.
Willie
zei op 19 december 2012 om 20:16
Was deze Bertus met Mien van Antwerpen getrouwd?
En hadden ze niet een zoon Mari?
Als dat zo is was Mien de moeder van mijn vriendin.
Willie
zei op 20 december 2012 om 08:01
Sorry, niet Mien maar haar zus Frieda was de moeder van mijn vriedin.
De ouders van Bertus van Gemert, hadden al een groentewinkel in Uden voor de oorlog, en die heeft Bertus in of na de oorlog overgenomen, van zijn ouders.
Rini de Groot.
zei op 29 januari 2014 om 21:59
Willie, ik zie vandaag pas bij het bezoek aan het verhaal, de 2 laatst geplaatste reactie,s.
Ik weet dat de zoon met de nieuwe, alleen groenten begon eind jaren ,40, 100 meter verder richting Markt.
De winkelvloer granietbeton die na het storten geschuurd werd, links van de woning begon het “Skeitpaadje”
Ook heel toevallig de eerst geplaatste reactie is de Mevrouw van schoenwinkel v/d Ven die in de winkel gevestigd werd na de groente zaak van Sientje( Van Gemert van Antwerpen) Bertus/ Wilhelmina, is in 2008 gestorven 91 jaar.
Willie
zei op 30 januari 2014 om 08:07
Leuk Rini, deze reactie.
Met de dochters en mijn vriendin gingen we vaak dansen in Uden.
Rini de Groot.
zei op 27 september 2020 om 09:57
In het verhaal vernoem in de regenworm, door ons, úne pier genoemd, werd zojuist aandacht besteed in radioprogramma, Vroege vogels. Naast de rode, steeds zeldzamer in het boeren landschap, bestaat er ook de grijze.
Ons werd vroeger verteld, bij het doorsteken van het ‘slangetje’ er twee werden dat blijkt niet zo te zijn.
Rini de Groot.
zei op 25 oktober 2020 om 23:24
Hoe lang bleven Adam en Eva in het Paradijs vraagt de Meester.
Jantje antwoord, tot de appelen rijp waren.
In de oorlogstijd werden in de klas smakelijke witte pillen uitgedeeld, vermoedelijk voor de ontbrekende vitaminen aan te vullen. De jongens zeiden dat ze van paardenzeik gemaakt waren. Later werden er ook sinaasappels uitgedeeld en leerden we hoe we ze moesten pellen.
Vader hield van bomen en struiken met vruchten eraan.
