Benzinepomp

Dit herken ik heel goed want mijn man en ik hebben daar 54 jaar een garage, taxibedrijf en benzinepomp gehad. Nu runt onze zoon Jan van de Camp daar zijn automobielbedrijf.

Mijn man was 22 en ik 18 jaar toen we begonnen. Eerst op de Maasdijk en van 1969 zat ons bedrijf in het pand dat je op de foto ziet. Het was een prachtige tijd. We zijn groot geworden door klein te blijven, zeiden we altijd. Mensen uit Megen maar ook wijde omgeving kwamen naar de garage vanwege de goede mond-tot-mondreclame. Mijn man was een heel goede monteur die eerst wilde weten wat de oorzaak was, voordat hij iets repareerde. Daardoor leverde hij heel goed werk en dat deed zich snel de ronde.

In de beginjaren reden we zelf de taxi, samen met mijn schoonvader, maar toen we voor de instelling de Korf in Megen zijn gaan rijden, zijn er ook chauffeurs bijgekomen. De fietsen tegen de muur zijn van de chauffeurs en de begeleiders van de kinderen van de Korf. Dan vertrokken ze samen vanaf onze garage. Toen het ziekenvervoer erbij kwam hadden we een man of 10, 12 in dienst.

Ons bedrijf deed vaak net dat stapje meer voor klanten. Een ritje naar het ziekenhuis betekende dat je ook zorgde voor een rolstoel als dat nodig was en dat je wachtte totdat de persoon weer klaar was. Ik heb het vaak genoeg meegemaakt dat de meneer of mevrouw die naar de dokter moest me mee naar binnen vroeg. "Anders weet ik dadelijk maar de helft van wat de dokter heeft gezegd dus ga maar mee naar binnen", zeiden ze dan. Dat deed ik dan en ik heb ook nooit dat vertrouwen dat er op zo'n moment in je wordt gesteld, beschaamd. Dat zorgde ook voor heel mooie contacten. Die contacten met de mensen, die mis ik nog steeds. Ik vond het heel lastig om het bedrijf over te doen, ook al is het op je eigen zoon. Het is dan niet meer jouw bedrijf, je hebt niet meer dat dagelijks contact met iedereen; dat heb ik heel erg lastig gevonden.

Mijn man en ik waren heel jong toen we begonnen, we sprongen in een diep gat maar het was fantastisch. Tijd voor vakantie hadden we nauwelijks: in 1972 gingen we een weekje naar Italie en dat was onze eerste vakantie sinds 1960. Daarna kochten we een caravan in de buurt zodat we in het weekend een dagje weg konden. Hard werken maar prachtig: ik zou het zo weer doen omdat ik er met 100 maar wel met 200 procent van heb genoten.

Het is nu wel een heel andere tijd, met veel meer regels en wetgeving. Daarom zijn we in 1994 ook gestopt met de pomp. Daar kwam gewoon teveel bij kijken. Maar voor de rest heb ik alleen maar warme herinneringen.

Toen de familie van de Camp begonnen op de Maasdijk was ik hun buurman. Ik was 18 jaar, had net mijn rijbewijs en werkte voor een bedrijf dat leesportefeuilles bezorgde. Voor onderhoud en het tanken ging ik altijd naar Van de Camp, ook nadat ze verhuisde naar het pand op de foto. Later moest ik van mijn baas wel eens naar een ander autobedrijf maar daar kwam hij van terug toen de rekeningen binnenkwamen. "Ga maar weer gauw terug naar Megen", zei hij.

Ik ben één van hun eerste klanten en na veertig jaar ben ik dat nog steeds. Omdat je weet dat het vertrouwd is. Als je auto een grote beurt krijgt, hoef je niet te twijfelen of alles wel is gedaan, dat doen ze gewoon. Je ziet ook dat mensen die vroeger in Megen woonden en inmiddels zijn verhuisd, allemaal terugkomen naar de garage. Dat doen mensen niet zo maar. Omdat je weet dat je waar krijgt voor je geld maar ook omdat je op een heel prettige manier wordt benaderd. Bedrijven zoals deze zijn er nog maar weinig, jammergenoeg.

De historie van dit monumentale pand is omvangrijk. Gebouwd eind 19e eeuw door de familie Kocken. Tijdens de maaskanalisatie heeft de heidemaatschappij daar zijn intrek genomen. Vervolgens heeft kort na de oorlog de azijnfabriek van Nico Janssen (bijgenaamd de Zuurbal) zich hier gevestigd. In de jaren zestig heeft hij de azijnproductie beëindigd en er een atelier voor kinderkleding in gevestigd. In 1969 heeft garage Van de Camp het pand in gebruik genomen. (zie hierboven)

De oorspronkelijke bestemming was boerderij.

al doende leert men ik was met mijn verhaal begonnen zonder omhoog te schrollen dus zodoende was het bijna een herhaling sorry kan gebeuren als je van bouwjaar 1933 bent

Bedankt voor deze aanvullingen, allemaal. Het geeft een mooi beeld van de bijzondere historie van dit pand. (Prachtige bijnaam trouwens, de Zuurbal ;)

het confectie atelier van nico jansen - roos droeg de naam Jaro afgeleid van hun achter namen eerste twee letters van jansen en roos

De aanvulling die Frits heeft gedaan is helemaal juist. Nico heeft kort na het sterven van zijn vader de azijn productie gestopt. Dat was zijn liefhebberij helemaal niet; wel het maken van kinderkleding. Hij heeft zijn bedrijf in Oss voortgezet in 1969

Ah, hartelijk dank voor deze mooie bijdragen, Frits en Kees. Hierdoor zijn we weer wat beter op de hoogte; dank voor het bijpraten!

tijdens de maaswerken woonden er tot 1940 -1950 de fam Holwerda met dochter greetje Holwerda was ingenieur heidemaatschapij of Rijkswaterstaat ?rechts van de ingang huisno 2 was het kantoor het linker gedeelte met de grote deuren was werkplaats en opslag klein matriaal rechts op de maasdijk toen nog heuvelstraat tot aan de Nieuwstraat stonden twee hele grote houten loodsen voor opslag kiepkarren rails dieselwaterpompen kruiwagens enz enz

Het voorhuis nr:2 is inmiddels verkocht als woonruimte, de garage gaat verbouwd worden naar ook woonruimte door Jan v d Camp en echtgenote.

Bedankt voor deze aanvullingen! Leuk en bijzonder om op deze manier bij te blijven.