Aan het begin van de twintigste eeuw had Weebosch slechts zo’n driehonderd inwoners, doorgaans veel te weinig om een eigen parochiekerk te kunnen onderhouden. Toch drongen de parochianen bij de bisschop aan om toestemming voor de bouw van een eigen kerk. Zij zouden maar liefst 25 keer naar ’s-Hertogenbosch zijn gereisd om hiervoor bij de bisschop te pleiten!
Uiteindelijk gaf de bisschop toe, maar hij bepaalde wel dat de Weebosschenaren zelf een pastoor moesten zoeken. Dat is heel ongebruikelijk, want de bisschop bepaalt wie er pastoor wordt. Blijkbaar durfde de bisschop het zelf niet aan om iemand te zoeken die bereid was een kerk te stichten in dit arme, geïsoleerde oord.
Niettemin lukte het om een pastoor te vinden, A.A.J. Karthon, én om geld bijeen te krijgen voor de bouw van de kerk. Niemand minder dan Jan Stuyt werd de architect. Deze was juist in die jaren druk doende met vernieuwing van de kerkenbouw. De neogotiek was op dat moment nog erg populair, maar Stuyt ging zijn inspiratie halen in de romaanse bouwstijl. Vandaar dat Weebosch een rijksmonument heeft: een van de eerste voorbeelden van neo-romaanse bouw in ons land.
En het onderhoud van de kerk? Dat werd in Weebosch net zo gefinancierd als in andere Brabantse dorpen van die omvang: via de opbrengsten van een bedevaart. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er zodra de kerk gereed was, een broederschap werd opgericht ter ere van de H. Gerardus Majella. Al snel telde deze broederschap duizenden leden, van wie er velen jaarlijks de bedevaart naar Weebosch ondernamen.
Het succes van de bedevaart is mede te danken aan een wonder dat zich in 1905 had voorgedaan. Pastoor Karthon, die al een groot vereerder van de in 1904 heilig verklaarde Gerardus Majella was, bezocht in dat jaar met een groep geestelijken de Egyptische hoofdstad Caïro. Daar raakte het gezelschap betrokken bij een ernstig ongeluk: de tram waarin ze zaten, sloeg op hol, doordat de bestuurder onwel werd. Dankzij de H. Gerardus Majella kwam de tram op wonderbaarlijke manier tot stilstand.
Zo luidde althans het verhaal, maar dat was meer dan voldoende om een bedevaart op gang te brengen die tot op de dag van vandaag doorgaat. Het karakter is wel veranderd: in 1933 kwam er voor het eerst een groep ruiters naar Weebosch op bedevaart en tevens om de paarden te laten zegenen. Zo ontstond de ruiterbedevaart: een bijzonderheid die nog steeds veel aandacht trekt.
In de tuin van de pastorie werd in 1935 een Lourdesgrot gebouwd.
Waar kan ik zien wie die prachtige foto heeft gemaakt?
Mariët Bruggeman
bhiczei op 2 december 2014 om 11:26
Als je met de muis over de foto beweegt, dan krijg je een schermpje te zien waar de naam van de fotograaf verschijnt en ook het jaartal waarin de foto genomen is.
Met dank aan de fotograaf en groetjes,
Mariët, namens BHIC
Frank van den Hoven
zei op 5 september 2016 om 14:56
Goed dat jullie dat nu ook onder de foto hebben gezet, en ik hoop dat jullie dat inmimddels overal hebben gedaan op jullie site, evenals bijschriften in het algemeen, want op mobiel en tablet heb je geen muis en dan zie je de bijschriften niet, áls dat alleen als 'mouse-over' te zien is, d.w.z. als je er met de muis op gaat staan. Dat euvel had mijn site ook, vandaar, die heb ik er ook op moeten laten aanpassen. Daar werd ik zelf door getriggerd toen ik mijn site op mobiel en tablet bekeek en tot mijn grote schrik ontdekte dat ik - dus ook mijn bezoekers! - de bijschriften niet kon zien omdat ik op mijn tablet en mobiel geen muis heb... ;-)
Mariët Bruggeman
bhiczei op 9 september 2016 om 12:27
Beste Frank, inderdaad zijn de mouse-overs op tablets en mobiels op onze website niet te lezen. Mijn collega's houden hier in nieuwe verhalen ook rekening mee. Maar om het ook met terugwerkende kracht voor alle verhalen op onze website te doen, is nog even toekomstmuziek.
Jan van den Dungen
zei op 3 september 2019 om 11:21
Deze 3-beukige Romaanse basiliek, werd in 2003 aangewezen als rijksmonument. Aanvankelijk was hiertegen de nodige weerstand. Minister van der Hoeven was van mening, dat er in den lande al voldoende kerken van Stuijt als Rijksmonument waren aangewezen. Waarom deze kerk dan nog? De plaatselijke Monumentencommissie verweerde zich door te stellen, dat er weliswaar vele veel grotere kerken van hem in het Monumentenregister voorkwamen, maar dat juist deze kleine kerk - een vroeg ontwerp van hem- in vergelijking met alle andere Stuijt-ontwerpen, daardoor juist het hele oeuvre zouden kunnen tonen. Hierop volgde alsnog de aanwijzing.
