Kijk eens hier, de 37-jarige Cornelis Roomer uit Heusden trouwt in 1810 met zijn tien jaar jongere bruid Maria Johanna Heijde. Bijna dertig jaar later – in 1839 - overlijden ze, vlak na elkaar. Maria, nog maar 56 jaar, overlijdt in mei, Cornelis in juni. Zou het verlies van zijn vrouw hem teveel zijn geworden?
Het blijft gissen maar dan heeft Cornelis uiteindelijk wel de juiste keuze gemaakt. Toen hij 28 jaar was, had hij eerst verkering met mejuffrouw C. de Kock. Maar die maakte het uit, per brief. Want de liefde is niet meer zo vurig als die is geweest, schrijft de juffrouw verdrietig. “Ik moet u melden dat ik niet gelukkig ben”, gaat ze verder. Als we deze juffrouw mogen geloven, is de hevige verliefdheid bij Cornelis er ook wel vanaf, gezien zijn “spaarzame bezoekjes”. “En dan nog is het als of gij het deel uitpligt en niet uit lievde [doet].”
Gelijk aan haar kant
Het is dan wel de dame die het uiteindelijk uitmaakt maar – als we afgaan op haar ervaringen – dan heeft Cornelis het er ook wel naar gemaakt. Want zij schrijft dat ze zich zo verheugde op zijn bezoeken dat ze hem wilde omhelzen “en dat namt gij mij kwaalijk. Maar wat behoef ik zoo uitweiden, u Hart zal u genoeg zeggen dat ik gelijk heb.”
"Dat is mij niet genoeg"
En dan neemt juffrouw De Kock flink stelling die best bijzonder is te noemen, afgezet tegen de tijdgeest van de vroege 19e eeuw. “Nu meen ik niet dat gij geheel geen voeloos voor mij zijt maar gij meende dat als gij mij eens trouwde het dan genoeg zou zijn, dog dat is mij niet genoeg. Ik trouw niet om getrouwdt te weezen (…) maar enkel uit lievde, uit overtuiging dat ik gelukkig zal worden met diegeenen die mij het liefste heeft en die voor mij alles is, en daar ik mij voorstel dat het met u zoo niet geleegen is, zoo is het onze pligt, ja Roomer, al kost het mij veel om van elkander af te zien.”
uit: T: 7078 Collectie Walter - Verberne, 1478-1958
inv nr: 179 Brief van mejuffrouw C. de Cock te Heusden aan C. Roomer waarin zij een einde maakt aan hun verkering, 18 okt 1801
