Fietsers en wandelaars die bij café ’t Gommelen in Biezenmortel rechtsaf richting Loonse en Drunense Duinen gaan, passeerden tot 2 jaar geleden het houten gebouwtje aan de Gommelsestraat 28a. Het stond vlak vóór de brug over de Zandleij. Ooit afgevraagd waarom “diejen houten kiet” daar stond? Nou dè zak oew vertelle!
In de volksmond sprak men over ’t botenhuis. Want hier lag de motorboot opgeslagen, die het waterschap De Zandleij in 1961 had aangeschaft voor het schoonhouden van de waterlopen. Eigenlijk was het best een duur ding, ook al omdat de boot met een hijskraan moest worden overgezet, als ie een stuw tegenkwam. Maar door verhuur aan o.a. Staatsbosbeheer (voor de Moerputten en het Oude Maasje in Haarsteeg), aan waterschap De Maas- en Diezepolders en zelfs aan de gemeente Sittard, bleek de maaiboot toch een lucratieve investering.
Onderhoud in eigen beheer betekende ook dat er in plaats van seizoensarbeiders, personeel in vaste dienst kwam. Daarom besloot het waterschap in 1966 een houten dienstgebouwtje neer te zetten als schaft- en schuillokaal, werkplaats en opslagruimte voor de boot en andere materialen. Van bestuurslid H.A. van Iersel werd in 1967 zo’n 3,5 hectare landbouwgrond aangekocht. De bouw werd aan plaatselijke aannemer J.A. van de Plas gegund en Boomkwekerij Udenhout zette het geheel netjes in het groen.
Omdat de bodembegroeiing in de Zandleij door de toenemende lozing van verontreinigd afvalwater verdween, werd de maaiboot na 1973 nauwelijks meer gebruikt, ook niet door het enige personeelslid in de buitendienst. Het huisje begon leeg te staan. Een buurtbewoner die zijn woonhuis verbouwde, kreeg in 1973 zelfs toestemming om het huisje korte tijd te gebruiken.
Toen de boot in 1983 verkocht werd, verloor het waterschapsgebouwtje zijn belangrijkste functie en werd m.i.v. 1984 verhuurd aan Staatsbosbeheer voor het beheer van Den Brand. In 1991 nam het Brabants Landschap het beheer van dit natuurgebied over en de huurovereenkomst met Staatsbosbeheer werd m.i.v. 1-4-1992 opgezegd.
Een maand later werd het oude botenhuis verhuurd aan Heemcentrum ’t Schoor te Udenhout, die het eind 1993 aankocht. Een nieuw leven voor het gebouwtje begon onder de naam ’t Klein Schoor. De restauratiewerkgroep knapte er oude gebruiksvoorwerpen en boerengereedschappen op. Maar gaandeweg werd de ruimte te klein om de grotere objecten op te slaan. Voor de restaurateurs was ook niet altijd een pretje om daar te vertoeven vanwege het ontbreken van verwarming en sanitair.
De boerenerdkèèr en andere grote boerenwerktuigen gingen naar de zorgboerderij De Hemelrijkse Hoeve in de buurt. In 2007 verkocht het Heemcentrum ’t Klein Schoor aan Brabants Landschap. Dat heeft ‘t oude botenhuis gesloopt en de ondergrond teruggegeven aan de natuur. Recht achter deze plek ligt nu een vleermuizentunnel. Aan de overkant wordt in opdracht van het Brabants Landschap een nieuwe waterloop gegraven, de Endekeloop, voor de waterbeheersing van de Natte Natuurparel Den Brand.
In de volksmond sprak men over ’t botenhuis. Want hier lag de motorboot opgeslagen, die het waterschap De Zandleij in 1961 had aangeschaft voor het schoonhouden van de waterlopen. Eigenlijk was het best een duur ding, ook al omdat de boot met een hijskraan moest worden overgezet, als ie een stuw tegenkwam. Maar door verhuur aan o.a. Staatsbosbeheer (voor de Moerputten en het Oude Maasje in Haarsteeg), aan waterschap De Maas- en Diezepolders en zelfs aan de gemeente Sittard, bleek de maaiboot toch een lucratieve investering. 
Onderhoud in eigen beheer betekende ook dat er in plaats van seizoensarbeiders, personeel in vaste dienst kwam. Daarom besloot het waterschap in 1966 een houten dienstgebouwtje neer te zetten als schaft- en schuillokaal, werkplaats en opslagruimte voor de boot en andere materialen. Van bestuurslid H.A. van Iersel werd in 1967 zo’n 3,5 hectare landbouwgrond aangekocht. De bouw werd aan plaatselijke aannemer J.A. van de Plas gegund en Boomkwekerij Udenhout zette het geheel netjes in het groen. 
Een maand later werd het oude botenhuis verhuurd aan Heemcentrum ’t Schoor te Udenhout, die het eind 1993 aankocht. Een nieuw leven voor het gebouwtje begon onder de naam ’t Klein Schoor. De restauratiewerkgroep knapte er oude gebruiksvoorwerpen en boerengereedschappen op. Maar gaandeweg werd de ruimte te klein om de grotere objecten op te slaan. Voor de restaurateurs was ook niet altijd een pretje om daar te vertoeven vanwege het ontbreken van verwarming en sanitair. 
