Een zilveren bruiloft betekende groot feest, ook al was Brabant nog maar enkele maanden geleden bevrijd. Zeker als mensen goed in de slappe was zaten, kon er stevig worden uitgepakt, ondanks moeilijke tijden. In Cromvoirt vierde de molenaar Coppens en zijn vrouw eind 1944 hun zilveren bruiloft. Ze maakten er een spetterend feest van.
Niet, zoals tegenwoordig vaak gebeurt, een enkele feestavond. Nee: zeven dagen lang vierde bijna heel Cromvoirt feest.
Een molen was er toen niet meer. De familie Coppens had de Cromvoirtse molen in 1923 overgenomen van de molenaar Toelen, die tevoren achter de IJzeren Man een houten molen had. Nadat die afgebrand was, had hij in Cromvoirt een stenen molen gebouwd. Toelen ging verder, verkocht de Cromvoirtse molen en liet op het Maaskantje bij Den Dungen een molen bouwen.
Coppens moderniseerde al snel. Waarschijnlijk waren de wieken toen al van de Cromvoirtse molen af. Volgens sommigen, omdat ze al voor 1923 door een storm kapotgeslagen waren, volgens anderen later wegens gevaar voor de mensen.
Windkracht was vervangen door machinekracht. Het bedrijf Jantjes(?) moderniseerde de molen met een Deutz-dieselmotor. Het molengebouw, dat dus geen functie meer had, werd in 1937 afgebroken en vervangen door loodsen en pakhuizen. De Cromvoirtse molenaar kocht in Rotterdam koren in, ook voor zijn broers, die elders in Brabant molens hadden. Dat was zeker in die tijd niet zonder risico's. Coppens begon ook een kunstmesthandel. De pastoor zag dit alles met lede ogen aan: er was toch ook nog een Boerenbond!
Soms zat het mee, soms tegen. Maar door de bank genomen ging het de molenaar voor de wind. En dus was er in 1944 geld voor een feest. Enkele dagen tevoren kwam een groep Canadezen die bij de bevrijding in de loodsen en pakhuizen gelegen had, op de terugweg langs met koek en sigaretten. De gasten werden in verschillende categorieën ingedeeld: neven, nichten, ooms, tantes, de klanten, de kaartclub, de BB enz.. Voor iedere groep één dag feest. Voor de kinderen uit Cromvoirt was voor één hele middag de kermis afgehuurd.
Grote feestzalen kende Cromvoirt niet. Dus werden de gebouwen van de graanhandel ontruimd. Omdat de kerk van Cromvoirt de oorlog niet had overleefd, was in een van de pakhuizen een noodkerk gemaakt. Deze werd tijdelijk ontruimd en de kerkelijke viering vond plaats in een met zeildoek afgeschoten ruimte in de kapotte kerk.
De loodsen en pakhuizen werden omgetoverd tot een prachtige feest- en danszaal. Het dorp zal er nog lang over gesproken hebben.
Dit verhaal is al bijna 18 jaar oud, toch had ik het nog niet gelezen.
Leuk dat deze herinnering bewaard is gebleven. Tinus Coppens en Cisca Coppens-Kempenaars, die hun zilveren bruiloft vierden, waren een oudoom en oudtante van mij. Ook de zilveren bruiloft van mijn opa en oma in Biezenmortel in 1951 werd groots gevierd.
Het was Tinus en Cisca gegund nog lang samen te mogen zijn. Zo hebben ze ook hun gouden bruiloft mogen vieren.
Frank van Berne
zei op 3 januari 2022 om 19:41
Nog een kleine correctie op dit verhaal. Tinus Coppens en Cisca Kempenaars trouwden op 28 september 1920. De zilveren bruiloft was dus een aantal maanden later.
Rini de Groot.
zei op 3 januari 2022 om 20:58
'Toen wij 25 jaar waren getrouwd’ spraken wij altijd, maar onze ouders op 19 mei 1953 Vijf en Twintig jaar waren gehuwd, was er drie dagen feest. De dag zelf begon met een H. Mis, die dag de oom,s en tante,s, de volgende dag s,avonds neven en nichten, de derde dag op woensdagmiddag de jeugd. Èn welke dag de buurt kan ik me niet te herinneren.
Anton Bevers
zei op 20 augustus 2022 om 04:29
Mijn moeder verbleef in de tweede wereldoorlog bij de familie Coppens.Annie Bevers-Doe.
Marilou Nillesen
bhiczei op 22 augustus 2022 om 17:01
Bijzonder Anton! Vertelde je moeder daar vaker over? Hoe keek ze terug op die periode?
Anne-Marie Somers
zei op 26 augustus 2023 om 14:03
Ik lees net dit artikel en wat leuk want ze waren mijn opa en oma waar ik warme herinneringen aan heb. Het verhaal kende ik wel.
Marilou Nillesen
bhiczei op 26 augustus 2023 om 17:08
Hee, wat leuk Anne-Marie. Welke herinnering komt dan als eerste naar boven als je aan je opa en oma denkt?
Anne-Marie Somers
zei op 28 augustus 2023 om 10:17
De keuken waarin in het midden de grote tafel stond en iedereen altijd welkom was. En natuurlijk opa’s honden Johny en Bruno waar we altijd mee gingen wandelen. Maar zoveel mooie herinneringen te veel om op te schrijven
Marilou Nillesen
bhiczei op 29 augustus 2023 om 15:41
Met deze herinnering zijn we ook al heel blij, hoor Anne-Marie. Fijn te horen dat er zo'n fijne sfeer was, mooi moet dat zijn geweest.
Anton Bevers
zei op 31 augustus 2023 om 00:29
Het is best wel veel wat ik er ik me kan herinneren,Marilou.Mijn moeder en Adriaan waren verliefd op elkaar maar hij koos voor het priesterschap.Na de oorlog ontmoette zij mijn Vader
,maar Adriaan kwam regelmatig bij ons langs in Breda en Bergen op Zoom.Op zijn 40e is hij in Kongo getrouwd met een non.Mijn moeder was hier erg kwaad om,weet ik nog.Maar goed .Ik heb hem in mijn hart gesloten als mijn geestelijke Vader.
Marilou Nillesen
bhiczei op 31 augustus 2023 om 09:15
Wat een indrukwekkend verhaal, Anton, wat moet dat een bijzondere situatie zijn geweest. Maar wat zeg je dat mooi: in je hart gesloten als geestelijke Vader.
Anne-Marie Somers
zei op 2 september 2023 om 10:08
Beste Anton,
Ik heb even aan mijn moeder gevraagd hoe alles is gegaan. Oom Adriaan is na Sparrendaal gegaan als 15 jarige jongen en hij is priester gewijd toen hij 24 jaar was. Daarna is ie naar de Congo gegaan waar hij 18 jaar gewerkt heeft. Tante Louiza heeft ie op de universiteit in Parijs ontmoet waar hij een korte tijd les heeft gevolgd en was toen ongeveer 41 jaar. Een jaar later is oom Adriaan uitgetreden en heeft eerst een jaartje bij ons ingewoond. Nadat hij een baan had gevonden als leraar en een huis had gekocht zijn ze getrouwd. Ze waren samen erg gelukkig en gaven beiden les.
Niet, zoals tegenwoordig vaak gebeurt, een enkele feestavond. Nee: zeven dagen lang vierde bijna heel Cromvoirt feest.
Windkracht was vervangen door machinekracht. Het bedrijf Jantjes(?) moderniseerde de molen met een Deutz-dieselmotor. Het molengebouw, dat dus geen functie meer had, werd in 1937 afgebroken en vervangen door loodsen en pakhuizen. De Cromvoirtse molenaar kocht in Rotterdam koren in, ook voor zijn broers, die elders in Brabant molens hadden. Dat was zeker in die tijd niet zonder risico's. Coppens begon ook een kunstmesthandel. De pastoor zag dit alles met lede ogen aan: er was toch ook nog een Boerenbond!
