“Het spelen in bandjes levert heel veel materiaal op. Tweesporen-banden, foto’s, artikelen, noem maar op. Omdat ik de neiging heb om alles te bewaren, werd ik al snel aangewezen als ‘archivaris’ van de band.” Niet alleen voor Doe Maar, ook voor de andere gezelschappen waarin hij speelt of heeft gespeeld; CCC Incorporated, de Slumberlandband en Rienne Va Plus. “Ik heb alles netjes geordend en in mapjes gedaan. Dat levert een enorme hoeveelheid materiaal op. Na al die jaren rijst inmiddels de vraag – zeker ook bij mijn vrouw – wat we hiermee allemaal moeten”, zegt hij met een lach (hier rechts op de foto).
Dierbaar
Dat het verleden goed wordt vastgelegd, vindt hij belangrijk. “Ik heb altijd graag teruggekeken. Heb lang een soort heimwee gehad naar mijn jeugd, naar de gelukkige momenten dan. Ik vind het prettig om alles van vroeger netjes te rangschikken. Dat ik lijnen herken. Dat ik geworden ben wie ik ben. Daardoor heb ik vrede met het verleden. Ik begrijp hierdoor beter waarom dingen gebeuren, en dat dat goed is. Herinneringen zijn me heel dierbaar.”
Tijd als belangrijk element komt vaker in het werk van Jansz, zeker ook in zijn boeken. Zo schreef hij – toen uitsluitend voor zichzelf – in 1985 een toekomstroman waarin hij zijn eigen geschiedenis, van de jaren zeventig, optekent als een 75-jarige in 2024. Nu hij zelf bijna echt zeventig wordt, blikt hij, mede aan de hand van deze toekomstroman, in het boek De Neerkant terug. Hij probeert zo te achterhalen of hij is – wie hij dacht te zijn toen hij jong was. Dit verhaal zet Jansz af tegen de geschiedenis van de roerige jaren zeventig, de hippietijd, in Neerkant. “Het is goed om een dergelijk verhaal in een context te plaatsen, om te laten zien dat tijden veranderen en dat je je daar bewust van bent.”
Gemeenschappelijk bezit
Op basis van schommelingen in de geschiedenis denkt Jansz dat we aan het begin staan van een nieuwe, positieve ontwikkeling. “In 1860 ontstond in het revolutionaire Frankrijk het idee van de commune, in Nederland zag je begin vorige eeuw het Walden van Frederik van Eeden. Dat gedachtengoed rond een leefgemeenschap kwam weer tot leven in de jaren zestig en zeventig. Tussen die ontwikkelingen zit telkens een periode om en nabij een halve eeuw. Volgens die golfbeweging zou dat idee van gemeenschappelijk bezit nu weer moeten opduiken. Dat zou mooi zijn; daar is de hedendaagse maatschappij hard aan toe”, vindt Jansz. “En hoe prachtig zou het zijn als we dan nu eindelijk een keer zouden leren van het verleden?”
Weet je hoe Ernst Jansz terugkijkt op die hectische periode?
Lees hier het verhaal van Ernst Jansz
|
uit: Telegraaf 16 april 1984
|
