Kees Dapperen wordt geboren op 4 februari 1905 in Helmond. Hij trouwt op 27-jarige leeftijd - op 18 november 1932 - in Boekel met de negentienjarige Dina Nooijen. De trouwfoto van het echtpaar staat hier links. Vele jaren later verhuizen ze naar Gemert. Kees overlijdt op 31 mei 1966 in Bakel. Dina (geboren op 3 september 1913 in Uden) overlijdt bijna dertig jaar later op 23 juni 1994 in Bakel, op tachtigjarige leeftijd.
Cees en Dina woonden op de Berkhoek met zes kinderen. De drie meiden Maria, Toos en Riekske en de jongens, Willie, Toon en Kees. Hieronder staan nog meer kiekjes uit het familie-album. We zien als het eerste het huis op de Berkhoek met Willy en Maria in de tuin en vlak voor het huis zien we Toos (mijn moeder), Toon en moeder Dina. Daarnaast een gezinsfoto uit 1947. Met helemaal achteraan Willy en Maria en daarvoor Toon, ma Dina met Kees op schoot, Riek, pa Kees en Toos. Links daaronder vier kinderen op een rij. Voor het huis op de Berkhoek poseren Toon, Toos, Maria en Willy. Op het winterse plaatje daarnaast zien we mijn opa Kees en oma Dina en ikzelf. Die foto is gemaakt in Gemert waar mijn opa en oma toen woonden.
De kinderen van toen hebben nog volop herinneringen aan hun jeugd. Zo weet Kees, geboren op 31 mei 1947, (de peuter op schoot op de foto rechtsboven) onder meer hoe ze als kinderen in de boom klommen, om eitjes uit de nesten te halen. Eén keer slikte hij ze door waardoor hij moest overgeven. Hij zag toen pas de oogjes die in de eitjes hadden gezeten. Of hoe ze eitjes van koolduiven uithaalden en die bakten in een gat langs het huis. Ook herinnert Kees zich dat er motorcrossers bij hen thuis kwamen om zich om te kleden voor de cross. Dan begon daarna de zoektocht naar lege bierflesjes want dat leverde tien cent op bij inlevering op het crossveld.
Ook Toon, de kleine dreumes links op de foto hierboven, heeft genoeg verhalen. Geboren op 15 maart 1940 weet hij nog hoe vader Kees drie keer is meegenomen door de Duitsers naar een werkverschaffing in een vliegtuigenfabriek in Duitsland. , Kees was niet thuis... Ondanks dat zijn moeder in Duitsland had gewoond, had hij een grote hekel aan Duitsers.
Verder heeft hij warme herinneringen aan de pannenkoeken die moeder Dina bakte en die ook 'Schelphout' van de politie in Boekel kwam eten. Uit de overlevering is het verhaal bekend hoe moeder Dina smokkelde in de oorlogsjaren. Dan fietste ze van Boekel naar Eindhoven met een dikke buik, waaronder de boter was verstopt. En kwam ze terug met een dikke buik meegesmokkelde waar zoals ham of spek. Dan was er weer te eten. Ook de paters van Handel brachten eten. Riekske, geboren in de oorlog, is vernoemd naar één van hen, pater Henricus Hildebrand. Als er een bombardement was, ging Dina met haar kroost naar een schuilkelder in Venhorst. Later vonden we daar veel kogels en granaten.
Na de oorlog is Kees invalide geworden en bleef hij thuis. Maar hij had gouden handjes en bleef bezig. Zo huurde hij een woning die hij op zijn beurt weer verhuurde aan Harrie en Ciska Beekmans. Later is dat echtpaar met de boot naar Canada vertrokken. Wij hebben onze buren toen uitgezwaaid. Indat huis woonde later een zoon van Toon van de Burgt, één van de vele vrienden en kennissen van Kees.
De foto hier linksboven toont mooi tafereel. We zien Willy, Kees en Dina achter de vier kleinere kinderen staan. Vier? Ja want Toos heeft haar pop op schoot maar Maria heeft kleine Riek in haar armen. Toon staat veilig voor moeder Dina. Wat ik zelf als oudste kleinkind - geboren op 7 augustus 1956 - moeilijk kon begrijpen, was dat mijn oma Dina nadat mijn opa kees was overleden daarna met onze buurman trouwde. Hij was ook weduwnaar.
