De Pétrus en Paulus School
De school waarop wij allen zijn
En wij vinden het er zo fijn
De Petrus- en Paulusschool
Dat was het schoollied dat door meneer Rooijackers of iemand anders was gecomponeerd en dat wij moesten zingen. Een eenvoudige melodie, instuderen was dus een peulenschil. Ik dacht wel steeds als wij dat aan het zingen waren: ‘Maar veel van ons vinden het helemaal niet zo fijn. Ze willen liever buiten spelen. Is dit geen indoctrinatie?’
Van september 1955 tot en met juli 1961 zat ik op de Petrus- en Paulusschool in Breda. Deze lag naast de nieuwe gelijknamige parochiekerk die begin deze eeuw is afgebroken. Ik heb er veel geleerd. De toen geleerde kennis werd de hoeksteen van een gebouw dat nog steeds staat als een huis.
Het systeem was luisteren en doen wat de meester zegt, niet met elkaar praten zonder verlof, vinger opsteken en wachten tot je wat mocht zeggen, niet naar de WC tijdens de les. We liepen in rijen zwijgend naar binnen nadat de sirene gegaan was. Er was ‘coëducatie’, een school voor jongens en meisjes. Dat was toen modern. Overigens zat er nooit een jongen naast een meisje in een bank, niet omdat dat niet mocht maar omdat je dat gewoon niet dééd. Op de speelplaats had elke sekse zijn eigen ding. Meisjes deden touwtje springen, met elkaar praten, jongens speelden rovertje of indiaantje en vochten met elkaar. Andere kinderspelen waren knikkeren, tollen en hoepelen.
De Petrus en Paulusschool (rechts op de foto) in 1957 (foto: Firma Schreurs (v/h firma Stutz). Bron: Stadsarchief Breda)
De eerste klas was nog in de kleuterschool omdat de oude Petrus- en Paulusschool vol was en de nieuwe nog in aanbouw. De klas werd geleid door juffrouw Hulsebos die aan het eind van het jaar ging trouwen en dus vertrok om te gaan baren en het huishouden te doen. Ik kan me daar niet zo veel van herinneren, behalve dat zij erg lief was en er van mij niet veel werd gevraagd. Ik leerde lezen en daarmee ging er voor mij een wereld open.
Op de foto: we werden verkleed als de drie koningen. Op de achtergrond het alfabet, geen Aap-Noot-Mies zoals elders maar Maan-Zaag-Zeep. Dat was, denk ik, de katholieke variant van het ABC.
Paul Huismans
bhiczei op 22 december 2020 om 10:41
Herkenbaar verhaal, Ton. Al zat ik zelf in Hintham in de jaren zestig nog op een katholieke jongensschool. De meisjesschool lag aan de andere kant van de speelplaats, die door een groot hek in tweeën was gesplitst. Ons leesrijtje in de eerste klas was weer anders: Maan Zaag Fien Vier etc. De rest weet ik niet meer. Maar misschien waren het wel dezelfde woorden in een andere volgorde. Want de plaatjes op de foto lijken wel op wat wij voorgeschoteld kregen.
Laurin Heemskerk-Stevens
zei op 3 maart 2021 om 18:21
Het school lied wil ik even aanvullen: “De Petrus en Paulusschool is de school waarop wij allen zijn en we vinden het zo fijn, allemaal van groot tot klein, op de Petrus en Paulusschool”. De Petrus en Paulusschool was ook een bijzondere school, want het was de eerste katholieke gemengde school in Breda. Ik zat tot de kerstvakantie 1950 op de Bernadetteschool in de Oranjeboomstraat. De Petrus en Paulus opende daarna. Ik woonde in de Vondelstraat en hoefde de straat maar uit te lopen om op school te komen. In de eerste klas zat ik bij juffrouw van Eerden en in de 2e bij juffrouw Hulsebosch. Beide juffen trouwden in hetzelfde jaar en moesten, zoals gebruikelijk in die tijd, stoppen met werken.
Wat heel leuk was, ik ben 23 December jarig vlak voor de kerstvakantie. In die tijd werden de rapporten gezamenlijk voor alle klassen uitgereikt in de aula. Omdat ik jarig was, werd er dan altijd door alle leerlingen voor mij gezongen. De school had nog niet zoveel leerlingen.
Ik heb goede herinneringen aan de school. We wilden niet graag bij mijnheer Jespers in de klas komen, want die kon nog wel eens meppen met een lineaal, als er niet goed geluisterd werd ging het verhaal. Achteraf viel dat wel mee. Mijnheer van Hooijdonk vertelde aan het eind van de dag altijd een (eigen verzonnen?) verhaal, als we ons goed hadden gedragen. Heel spannend!
In de 6e klas kwam ik op de nieuwe school terecht, want de oude kreeg zoveel leerlingen, dat nieuwbouw nodig was. Ik weet, dat we een keer gestaakt hebben, geen idee meer waarom. Ik had klasse beurt en was het vergeten. Stond ik daar de vensterbank af te nemen, lopen daar de kinderen uit mijn klas. Wist niet, hoe gauw ik naar buiten moest rennen.
Begin jaren 2000 stond in de krant, dat de Petrus en Paulusschool 50 jaar bestond. Daar klopte niets van! Ja, de P en P aan de Roland Holststraat bestond 50 jaar, maar ze vergaten de 5 jaar aan de PC Hoofdstraat mee te tellen. Met oud-leerlingen van de PC-Hoofdstraat is alsnog een reünie georganiseerd. Daar is ook een “boek” van met foto’s van de klassen uitgegeven. Erg leuk. En we zongen uiteraard ons school lied! Heeft toen ook een tijd op de website gestaan.
Op de foto: we werden verkleed als de drie koningen. Op de achtergrond het alfabet, geen Aap-Noot-Mies zoals elders maar Maan-Zaag-Zeep. Dat was, denk ik, de katholieke variant van het ABC.
