Het verhaal wil dat Nimrod is ontstaan uit de handelscontacten tussen Udense kersentelers en de handelsmensen van buiten Uden. Die laatsten kwamen in die tijd met paard en kar of rijtuig vanuit het Noorden naar Uden om kersen te kopen.
Ze handelden hun zaken af in Hotel Wijsbek aan de Stationstraat, waar ze dan ook overnachtten en waar het dankzij de vermaarde Udense gastvrijheid en een inventieve kastelein altijd een gezellige boel was.
Er werd gekaart en gebuurt. Later organiseerde de kastelein het beugelen, een spel met zware houten ballen, dat werd gespeeld op de daar aanwezige lemen vloer. Het vermoeden is dat uit deze activiteiten de oprichting van Nimrod is voortgevloeid. Frans Govers, historicus en ook lid van Nimrod, doet nog onderzoek naar die vroegste geschiedenis van Nimrod.
Dat is nog niet zo makkelijk, omdat in de jaren ’50 bij een overstroming in de kelder van de toenmalige secretaris het archief van Nimrod verloren is gegaan. Wat er nog van die vroege tijd over is, is een foto uit 1933 en een reglement uit 1949. Ook is met zekerheid te zeggen dat de oprichtingsdatum 16 juli 1883 is.
In 1958 is men begonnen met het vastleggen van de notulen in kleine schriftjes, uiteraard met de hand geschreven. In 1962 kwam er een heus notulenboek.
Nimrod is altijd een hechte club geweest met veel saamhorigheid. Het ledental schommelde jarenlang rond de 23, maar dat is rond de eeuwwisseling naar 30 gestegen. Er moest zelfs een ledenstop worden ingevoerd. De leden zijn tussen de 40 en 80 (plus) jaar oud en komen uit alle lagen van de bevolking.
Nimrod was van oorsprong een echte mannenclub, maar sinds c. 1980 mogen ook de dames aanwezig zijn, althans iedere eerste maandag van de maand. De maandagavond is al sinds mensenheugenis de vaste clubavond, tegenwoordig bij Hotel Verhoeven aan de Markt in Uden.
Er wordt gebuurt, gekaart en gebiljart. Maar Nimrod ontplooit ook andere activiteiten. Het jaarprogramma kent vaste onderdelen, zoals een fietstocht, een verrassingsavond en een uitstapje, al of niet met de dames. Verder heeft de sociëteit een jaarlijkse ontmoeting met de Burgersoos uit Veghel.
Nimrod lijkt overigens wel een beetje op een gilde: de leden van de club zijn altijd aanwezig bij jubilea en begrafenissen van hun mede-leden. Het “uniform” bestaat dan uit kostuum met eigen stropdas en de gouden Nimrodspeld.
Maurice van Hees stuurde deze mooie groepsfoto door - met dank aan de familie Stronkhorst uit Den Haag die het origineel in bezit heeft.
Maurice meldt daarbij ook de namen (van links naar rechts):
Hein van Sleeuwen (bankdirecteur)
Jöbke van der Heijden (directeur Electro)
Jan van Sleeuwen (ijzerhandelaar/smid)
Lammers (directeur boterfabriek)
The Ockhuizen (slager)
achteraan: Tinus Geurts (boomkweker)
vooraan met snor: Hub Hoefs (gemeentesecretaris en waarnemend burgemeester van Uden)
achter de vaas met bloemen: F. van Os (hoofd boekhouder Dico bedden)
David van Zwanenbergh (veehandelaar)
achteraan: Van Mill (bakker)
vóór Van Mill: W. Schiks (bakker)
vóór Schiks: Prinssen (loodgieter)
geheel vooraan: Toon Ockhuizen (slager)
achteraan met donker haar: Leo van de Putten (verfhandel)
Wijsbek (hoteldirectie)
Zwinkels (slager)
Jäntje van Stokkom (slager)
Afwezig op deze foto: Theo Hoefs-Zwijsen (veehandelaar/slager)
"David van Zwanenbergh was een Joodse veehandelaar uit Uden en bezat daar veestallen. Hij woonde met zijn gezin aan de Sint Janstraat A 160 in Uden. Samen met zijn broer Sam ging hij naar de Bossche veemarkt. Buurman en veehandelaar/slager Theo Hoefs-Zwijsen werkte nauw met hen samen. Ze leverden tussen 1914 en 1918 al het verse varkens- en kalfsvlees aan de 5000 Belgische vluchtelingen in het vluchtelingenkamp ‘Vluchtoord Uden’, alwaar een vleeswinkel, een postkantoortje en een textielwinkel waren. Tijdens de 2e Wereldoorlog moest David met zijn vrouw Judith en dochter Betty onderduiken. Aanvankelijk lukte dit maar David en Judith werden verraden, opgepakt en gedeporteerd naar Sobibor waar ze werden vermoord. Dochter Betty overleefde de oorlog omdat zij elders kon onderduiken. Voor David en Judith liggen struikelstenen (Stolpersteine) in Uden ter nagedachtenis. Hun levensverhaal kan men lezen op de website www.struikelstenen-uden.nl", voegt Maurice toe.
