Anna Catharina van Hees werd op 6 april 1768 in Oisterwijk gedoopt als dochter van Christiaan van Hees en Anna Maria Couwenberg. Zij overleed op 14 februari 1825. Vanaf haar twaalfde jaar werkte ze als hulp in de huishouding in Gilze en vanaf 1784 in Oisterwijk in een herberg, totdat ze op haar achttiende een baan als dienstbode kreeg.
Enkele jaren later kwam ze naar ’s-Hertogenbosch, waar ze werk vond in logement De Kievit aan de Vismarkt. Vervolgens diende ze ongeveer tien jaar bij de alleenstaande koopman-leerlooier W. van de Ven in de Postelstraat.
Hier leerde ze de derde-orde-regel van Franciscus kennen, een leefregel voor leken die een religieus leven te midden van de wereld leiden. Deze leefregel sprak Anna van Hees aan en langzamerhand raakte zij ervan overtuigd dat ze haar leven aan God wilde wijden. Ze koos de Bossche kapelaan Jacobus Antonius Heeren (1775-1859) als biechtvader.
Heeren en Anna van Hees deelden een religieus-mentale wereld waarin de navolging van Christus’ lijden een centrale rol speelde. Evenals haar biechtvader geselde Anna zichzelf driemaal per week, droeg ze een haren boetekleed en een boetegordel. Zij identificeerde zich zo sterk met Christus’ lijden, dat ze het fysiek navoelde. De ervaringen van Anna van Hees verliepen volgens een vast patroon.
Vanaf 1814 kreeg ze visioenen die gepaard gingen met fysieke verschijnselen. Wekelijks, op donderdagavond rond tien uur, zag ze zichzelf met Christus aanwezig in de hof van Olijven. Ze kreeg het dan benauwd, beefde en transpireerde. Op vrijdagmorgen voelde ze de martelingen van gesel en doornenkroon en was dan niet meer in staat te spreken. Van twaalf tot vier uur begaf ze zich in inwendig gebed en beschouwing van de gekruisigde Christus.
Dikwijls kreeg ze dan een visioen waarin haar Zijn hart werd getoond. ‘s Avonds verscheen een diep bedroefde Maria met het lijk van Christus op schoot. Soms zag Anna zichzelf in Christus’ plaats op de schoot van Maria liggen. Op vrijdagen kon ze niet eten, vanaf de vasten in 1815 amper drinken, en vanaf begin 1817 bleef ze op vrijdag vanwege hevige pijnen in bed. Dit patroon herhaalde zich in ieder geval tot 1821.
Haar biechtvader, overtuigd van de echtheid van Anna’s lijdenservaringen, zag zijn biechtelinge als een direct contact met het goddelijke. Dat kwam goed uit toen Heeren in 1816 de oprichting van een gemeenschap van liefdezusters overwoog. Via Anna riep hij de steun van God in. Ze hielden samen gebedsoefeningen en gingen op Maria-bedevaart naar Uden en Oisterwijk. Volgens Anna was het plan geheel volgens Gods wil en van Maria kreeg ze de boodschap: “Men moet het zoetelijk en gerustelijk beginnen, ik zal het beschermen.”
Anna trad ook toe tot de nieuwe gemeenschap. Op 13 juli 1820 werd ze zelfs gekozen tot “moeder” van de jonge congregatie. Binnen deze gemeenschap zou Anna Catharina van Hees de geschiedenis ingaan als het “heilig Kaatje”. Zij overleed op 14 februari 1825, 56 jaar oud.
Dit artikel is gebaseerd op de uitgebreide biografie van Anna van Hees door J.M.A. Eijt op Thuis in Brabant.
Enkele jaren later kwam ze naar ’s-Hertogenbosch, waar ze werk vond in logement De Kievit aan de Vismarkt. Vervolgens diende ze ongeveer tien jaar bij de alleenstaande koopman-leerlooier W. van de Ven in de Postelstraat. 
Vanaf 1814 kreeg ze visioenen die gepaard gingen met fysieke verschijnselen. Wekelijks, op donderdagavond rond tien uur, zag ze zichzelf met Christus aanwezig in de hof van Olijven. Ze kreeg het dan benauwd, beefde en transpireerde. Op vrijdagmorgen voelde ze de martelingen van gesel en doornenkroon en was dan niet meer in staat te spreken. Van twaalf tot vier uur begaf ze zich in inwendig gebed en beschouwing van de gekruisigde Christus.
