Water, zeggen ze, is leven; zonder water is de mens weinig of niets. Water geeft de grond de kracht om de gewassen te laten groeien, maar ook de mens leeft en groeit met de kracht van het water.
Ikzelf ben geboren in Kerkdriel, een dorp zoals ze hier zeggen, aan de dode arm van de Maas. Maar die arm is niet dood. Het water geeft aan de bewoners veel voldoening. Als kind zag ik de schoonheid van dit stuk rivier niet. Het gaf ons plezier: leren zwemmen; schaatsen als de weilanden langs de rivier ondergelopen waren; leren roeien. In mijn ogen was het altijd mooi weer, nu ik er aan terug denk. Onze ouders hadden dikwijls zorgen, die ik nu pas begrijp, want het water was ook wreed en nam levens uit hun midden.
Als kinderen gaf de rivier veel pret. Geen aankomst van Sinterklaas zonder boot, het paard wacht altijd rustig op de kade. Al vele vele jaren. Toen wij gingen trouwen kochten wij een vrachtschip en gingen samen varen. De vrijheid van iedere dag op een andere plaats was prachtig. ‘s Avonds de zon zien ondergaan in de rivier, en ‘s morgens de ochtenddauw proeven als je buiten kwam.
De wazige mistflarden over het water. Dat maakt een mens bewust van de natuur.
Nu vaar ik niet meer mee, maar fiets of wandel lang de rivier, en het mooiste en indrukwekkendste vergezicht voor mij is, dat als ik kijk naar de ligging van mijn dorp, ik altijd denk wat prachtig ligt Kerkdriel. En met mij vele bewoners uit ons dorp. En de rivier de Maas geeft ons deze voldoening.
Ikzelf ben geboren in Kerkdriel, een dorp zoals ze hier zeggen, aan de dode arm van de 
