De Rooise Tijl Uilenspiegel wordt hij ook wel genoemd, deze Wilhelm Jacobus Maria van der Hagen. Geboren in 1845 in een welgesteld gezin want pa Hendrikus staat aan de wieg van het bedrijf dat uiteindelijk zal uitgroeien tot Nutricia.
Wilhelmke Pap
Kennelijk heeft Wilhelm – in Rooi zelf bekend als Wilhelmke Pap – een fascinatie voor bidprentjes. Van één namaakbidprentje van zijn hand kennen we de achtergrond. Zijn goede vriend Eduard Leurs is op vrij hoge leeftijd voor de eerste keer getrouwd met een dame die in het dorp bekend staat als ‘lastig’. Als Eduard overlijdt, grijpt Wilhelmke zijn kans. Hij gaat daags na het overlijden naar het huis van Eduard en vraagt de dienstbode of de bidprentjes al klaar zijn.
Als goede vriend koestert de dienstbode geen enkele argwaan en toont Wilhelm de prentjes. Volgens de overlevering verruilt Wilhelm – buiten het zicht van de bode - de helft van de echte bidprentjes met exemplaren die hij zelf heeft laten maken (met afwijkende tekst), schudt de prentjes alsof het speelkaarten zijn, en legt het stapeltje weer keurig terug.
Als de volgende morgen na de begrafenis aan de aanwezigen de bidprentjes worden uitgedeeld, kijken sommigen vreemd op. “Dierbare vrouw zie, ik ga u verlaten, maar ik sterf gerust en verblijd, als ik denk wat u voor mij geweest zijt op aarde”, staat er onder meer te lezen. Of wat dacht je van “Heer Gij hebt mij in reeds hoogen ouderdom met blindheid geslagen en daarom teerden mijne laatste levensjaren weg in zuchten en bitterheden.” Wilhelm maakte in één keer duidelijk hoe hij over de overgebleven weduwe denkt.
Dat mysterie is nog opgelost, maar ook rond zijn eigen bidprentjes (die je hierboven ziet staan) zijn vraagtekens te plaatsen. Er zijn er namelijk twee: ééntje gemaakt in 1900, maar de echte Wilhelm overlijdt pas 19 jaar later! Vermoed wordt dat Wilhelm hier zelf met zijn macabere gevoel voor humor achter zit maar vooralsnog is niet duidelijk welke poets hij hiermee heeft gebakken.
Zouaaf
Door zijn streken zijn de inwoners van Rooi geneigd te denken dat hij wel meer kwesties overtrokken heeft. Zoals zijn tijd als Zouaaf; zou hij wel echt voor de paus hebben gevochten? Toch zijn daar inschrijvingen van terug te vinden, plus een foto van Wilhelm in zijn uniform.
|
|
Van 26 januari tot 1 augustus 1867 verdedigt Van der Hagen – net als een aantal andere vrijwilligers uit Sint-Oedenrode - de pauselijke staat tegen Italiaanse nationalisten. Opvallend voor Wilhelm is dat hij pas een klein half jaartje na zijn diensttijd weer opduikt in zijn geboortedorp; zonder dat duidelijk is wat hij precies in de tussenliggende maanden heeft gedaan.
Op 47-jarige leeftijd trouwt hij een bemiddelde Rotterdamse weduwe, Philomena Raymakers. Wilhelm overlijdt op 29 juni 1919 in Sint-Oedenrode maar wordt nog jaarlijks herdacht als Willemke Pap – het symbool van carnaval in Rooi - wordt verbrand om het einde van het feest aan te geven.
|
Willem van der Hagen, opgebaard in Sint-Oedenrode
|
Met dank aan Hans Hendriks voor deze tip!
