Aan het eind van de achttiende eeuw kende Sambeek nog een kleine gereformeerde gemeente die kerkte in de voormalige katholieke kerk, althans, wat daar nog van over was. Het gebouw was halverwege de eeuw namelijk door de bliksem getroffen en daarna in hoog tempo tot een ruïne vervallen. Slechts het gedeelte onder de toren was nog geschikt voor de zondagsvieringen. En zo zette zich wekelijks een klein gezelschap rechtschapenen onder de kansel om te luisteren naar het Woord Gods, kou en vocht trotserend in winter en najaar.
Vanaf 1781 preekte hier dominee Andreas Reichart. En de kleine protestantse gemeente was bepaald verdeeld in de mening over hem: “Hij preekt maar één keer per zondag en kan geen catechisatie geven”, zo werd gezegd. Een deel van de gemeente beklaagde zich erover dat hij vaak afwezig was. Maar er waren ook gemeenteleden die hem zelfs een uitstekend predikant noemden.
Niet lang na zijn aantreden in Sambeek gaf Reichart aanleiding tot nog meer rumoer. Op 17 december 1785 trouwde hij in Pfalzdorf, even over de Duitse grens tussen Kleef en Goch, met Frederica Theodora Pollman, een gescheiden vrouw! Dat was toen nog niet algemeen maatschappelijk geaccepteerd.
Weliswaar was haar vorige huwelijk door de Pruisische overheid nietig verklaard, maar de wetten van de Republiek erkenden zo'n nietigverklaring niet. De ambtman van het Land van Cuijk deed vanuit Grave dan ook via een gerechtelijke procedure een poging het huwelijk alsnog ongeldig te laten verklaren, overigens vergeefs.
Jaren later, het gezin Reichart telde inmiddels zes kinderen, kwam de dominee opnieuw in opspraak. In het jaar 1815, Andreas Reichart was toen al bijna 10 jaar met pensioen, deserteerde zijn oudste zoon Willem uit het leger. Op de vlucht voor de plaatselijke autoriteiten zocht Willem zijn heil in het ouderlijk huis in Sambeek. Maar ook daar was hij niet veilig, al probeerde broer George de arrestatie nog met een jachtgeweer te verhinderen. Burgemeester Janssen moest tussenbeide komen om de verhitte gemoederen weer enigszins te bedaren.
De dominee probeerde het daarop op een andere manier. Hij bood de burgemeester 25 gulden aan als die zijn zoon zou laten lopen. Op deze poging tot omkoping gingen de autoriteiten echter niet in en veldwachter Usener, geassisteerd door maar liefst zes collega’s, nam Willem mee.
Twee jaar later overleed de oud-predikant van Sambeek.
dag, ik wil eigenlijk niet op de inhoud reageren maar wil graag iets meer weten over deze dominee
jos kuijpers
zei op 18 oktober 2010 om 10:48
de tekening linksboven is van mijn hand naar een schets uit 1768 van een onbekende tekenaar; de foto rechts is niet het protestantse kerkje van Sambeek noch staat dit gebouw aldaar.
Ronnie
zei op 1 januari 2011 om 17:00
Is er iemand die mij de namen van de kinderen kan vertellen van deze dominee of waar ik dat ventueel kan gaan opzoeken.
Annemarie van Geloven namens BHIC
bhiczei op 3 januari 2011 om 22:44
Beste Ronnie, bij het BHIC vond ik de volgende kinderen van het dominees echtpaar Reichart/Pollman in het Nederlands Hervormd Doopboek van Sambeek 1750-1810. Via 'Wat zit er in?' in het stamboomprogramma kun je scans van deze doopakten bij DTB Sambeek inv.nr. 14 bekijken:
Anna Gertruijda en Johanna Lisetta, tweeling, geboren 21-3-1786 en gedoopt 26-3-1786
Everhardus Friderikus Wilhelmus, geboren 1-12-1787 en gedoopt 9-12-1787
Johannes Andreas Theodorus, geboren 17-9-1789 en gedoopt 25-9-1789
Carl Ferdinand Soliman, geboren 24-8-1791 en gedoopt 27-9-1791
Cornelius Anton Georg, geboren 2-5-1795 en gedoopt 10 mei 1795
Coleta Gertruijda Fridericka, geboren 21-12-1797 en gedoopt 26-12-1797.
Vanaf 1781 preekte hier dominee Andreas Reichart. En de kleine protestantse gemeente was bepaald verdeeld in de mening over hem: “Hij preekt maar één keer per zondag en kan geen catechisatie geven”, zo werd gezegd. Een deel van de gemeente beklaagde zich erover dat hij vaak afwezig was. Maar er waren ook gemeenteleden die hem zelfs een uitstekend predikant noemden. 
Weliswaar was haar vorige huwelijk door de Pruisische overheid nietig verklaard, maar de wetten van de Republiek erkenden zo'n nietigverklaring niet. De ambtman van het Land van Cuijk deed vanuit Grave dan ook via een gerechtelijke procedure een poging het huwelijk alsnog ongeldig te laten verklaren, overigens vergeefs. 
