In deel 1 van dit verhaal is de geschiedenis neergeschreven van het onroerend goed kadastraal vastgelegd met de nummers F 558 en F 560. In deel 2 is het onroerend goed met nummer F 559 aan de beurt. Dit onroerend goed krijgt een vervolg in dit deel.
De achterzijde van het onroerend goed rond 1916 gezien vanaf het zuiden met op achtergrond het klooster en de meisjesschool (bron: beeldbank West-Brabants Archief)
Zoon Adrianus, opvolger van Marijn, niet alleen kastelein
A.P. Dekkers (bron: De Stem, 20 jan. 1947. Krantenbank Zeeland)
Dagblad De Avondpost heeft op 4 februari 1937 ook een mooie melding over de kastelijn A.P. Dekkers. Hij krijgt bij Koninklijk Besluit de eremedaille verbonden aan de orde van Oranje-Nassau in zilver. Dit omdat hij vijftig jaar koster en organist van de R.K.kerk te Nieuw-Borgvliet is. Tien jaar later bij zijn diamanten kosterjubileum komt hij in de krant met foto en wel in Dagblad De Stem van 20 januari 1947 (Krantenbank Zeeland).
Uit het Woonhuisregister 1920-1938 blijkt dat Adrianus Dekkers woont Rembrandtstraat 54 en zus Catharina Dekkers op 56.
Uitbreiding van schuur naar zaal
De R.K.v.v. Nieuw Borgvliet wordt opgericht op 22 november 1922. Vrij snel na de oprichting wordt het café het clublokaal van de vereniging.
Op 27 maart 1925 geven burgemeester en wethouders vergunning voor het met 5,50 meter verlengen van de schuur op verzoek van A.P. Dekkers. Ruim drieënhalf jaar later komt op 26 oktober 1928 bij het college van burgemeester en wethouders een brief van Adrianus binnen met het verzoek om vergunning voor “het verbouwen van een gedeelte schuur tot repetitiezaaltje en bijbouwing van een bijkeuken met een privaat en twee urinoirs” en “Voor de te gebruiken bouwmaterialen zal de plaatselijke bouwverordening worden in acht genomen.” Het repetitiezaaltje zal zijn voor de hierna te vermelden R.K. harmonie “Concordia”. Maar de zaal thuishaven voor andere verenigingen, waaronder het Varkenfonds en het verdere maatschappelijke leven op en rond het dorp.
Bouwtekening van de zaal
Op 8 november 1928 wordt de gevraagde vergunning verleend. Wordt later een tapvergunning voor de zaal gevraagd dan zal rekening met de Drankwet moeten worden gehouden, aldus de vergunning. Inmiddels heeft de Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche Courant op 7 november 1928 over de zaal bericht. Hierin wordt ook melding gemaakt van de nieuwe R.K. Harmonie “Concordia” en de mooie verbetering.
Op 11 januari 1929 wordt het verbouwen tot verenigings- en vergaderlokaal verwerkt in de drankvergunning, aldus het vergunningenboek van Henk Franken. De vloeroppervlakte is 63,36 m2. De nieuwe zaal wordt ook gebruikt op 2 juni 1929, aldus Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche Courant op 1 juni 1929. Op genoemde datum wordt het nieuwse vaandel van de R.K. harmonie Concordia gewijd door de pastoor van de parochie, tevens geestelijk adviseur van de harmonie.
De band tussen Dekkers en Concordia
En een jaar later lijkt de band tussen Dekkers en de harmonie Coconcordia hecht te zijn, want hij bij brief van 9 juli 1930 verzoekt A.P. Dekkers om toestemming tot oprichten van een muziek-kiosk op het aan zijn pand gelegen erf. Op 29 juli 1930 wordt de vergunning verleend “tot het maken van een muziek-kiosk geheel in hout”. Of die kiosk er is gekomen is de vraag, want het Dagblad van Noord-Brabant bericht op 7 april 1936 als volgt : “Nieuw-Borgvliet. Er komt een kiosk. De R. K- Harmonie Concordia heeft zich een verplaatsbare kiosk aangeschaft.” En dezelfde krant bericht op 19 juni 1936 : “Nieuw-Borgvliet. Concert. Zondag a.s. 2 juli dezer, gaat de R. K. Harmonie Concordia, haar mooie nieuwe, eigen kiosk. De kiosk wordt geplaatst op het pleintje tegenover de kerk. Borgvliet mag gerust den Concordianen dank brengen voor deze mooie aanwinst voor het dorpke."
Ene Eugene Kieboom raakt verzeild op Nieuw-Borgvliet
Eugene Kieboom is geboren in Clinge, zoon van Oscar Kieboom, die gemeentesecretaris in Zeeuws-Vlaanderen is. Mogelijk is de komst van Eugene veroorzaakt door zijn oom Alfred. Broer Alfred van Oscar woont als bakkersknecht sedert 1909 in Bergen op Zoom. In maart 1914 koopt hij grond op Nieuw-Borgvliet en begint er een bakkerij. Het adres is Oude Huijbergsebaan 307. In 1945 woont hij nog in Bergen op Zoom.
Dochter Toos en schoonzoon Eugene Kieboom nemen de zaak over
Op 20 oktober 1947 vraagt Eugene Kieboom, gehuwd zijnde met dochter Toos Dekkers, om een bouwvergunning voor het herstellen van oorlogsschade, met enige uitbreiding van het muziek- en vergaderzaaltje achter zijn pand. De vergunning wordt verleend op 28 oktober 1947.
Bouwtekening voor het herstel van oorlogsschade en uitbreiding van de zaal
Het echtpaar brengt zelfs hun nieuwjaarwensen uit in De Volkskrant van 31 december 1947.
De uitbaters Toos Dekkers en Eugene Kieboom (collectie Albert Kieboom)
Op 29 januari 1948 verzoekt Toos Dekkers vergunning tot het herstellen van haar pand Rembrandtstraat 56. De vergunning wordt verleend op 11 februari en vermeldt: “vergunning wordt gevraagd tot het herstellen van oorlogsgeweldschade en het maken van enkele kleine wijzigingen.”
Mogelijk heeft Dekkers de naam van het café overgenomen van herberg De Kroon van de voorvader op Oud-Borgvliet. In 1950 kiest de postduivenvereniging Nooit Gedacht het café als thuishaven. Die vereniging is opgericht op 28 mei 1924 in café “In de koophandel” van de familie Nefs, ook bekend onder de naam “de Ballast”. Verhuizing vindt vermoedelijk plaats wegens ruimtegebrek, aldus het Jubileumboek 70 jaar P.V. Nooit Gedacht 1924 – 1994.
De buitenzijde van café De Kroon met de poort onder uithangbord van de Drie Hoefijzers, die via een gang - met zwaluwnesten tegen de balken van de zoldervloer - toegang tot eerst de feestzaal achter het café (collectie Albert Kieboom)
Nieuwe onderscheiding voor koster Adrianus Dekkers.
Het Brabants Nieuwsblad meldt op 30 juni 1950, dat koster Dekkers bij zijn tachtigste verjaardag de pauselijke onderscheiding Pro Ecclesia et Pontifice heeft onvangen. Op Koninginnedag van dat jaar vindt bevordering in koninklijke medaille plaats en wel naar de eremedaille in goud. Adrianus Petrus Dekkers overlijdt als koster op 24 november 1955.
Hoe het interieur was voor de verbouwingen na 1964
Het einde van de familie Dekkers in de zaak
In 1964 bestaat de zaak honderd jaar, hetgeen uitvoerig aandacht krijgt in het Brabants Nieuwsblad van woensdag 15 en maandag 20 juli 1964. In dat jaar doen Eugene Kieboom en zijn vrouw Toos Dekkers hun zaak over aan Jan en Nan den Ronden. De nieuwe uitbaters vernieuwen de zaak en verder bouwen de zaak ook verder uit. Zoals “Kieboom-Dekkers” een begrip werd, wordt ook “Den Ronden” een begrip.
Leuk Willem, deze geschiedenis van onze directe omgeving, van onze buren zelfs. Het zijn voor mij plezierige herinneringen. Ik zal zeker nog een aantal herinneringen gaan ophalen. Die stuur ik je toe.
Karel Meerbach
zei op 12 maart 2024 om 19:04
Een prachtig verhaal over mijn overburen, Willem.
De foto's van Albert Kieboom brengen dit stukje geschiedenis weer tot leven.
Mijn vader (neef van Toos Kieboom-Dekkers) was er een vaste gast.
Wij de kinderen, kwamen er met st. Nikolaas in de zaal. Daar werden dan films gedraaid en na afloop kregen wij een zak met speculaas en suikerbeestjes mee.
Cor Luijsterburg
zei op 13 maart 2024 om 13:48
Dit is weer een goede aanvulling op de geschiedenis van ons Borgvliet. En de familie Kieboom-Dekkers hebben we allemaal nog wel gekend. En ik heb er goede herinneringen aan. Ik denk bijv aan de sinterklaasvieringen in de zaak achter het café. Voor zwarte Piet Trapedoelie mat zijn roe en baalzak om stoute kinderen in te stoppen, waren we stiekem toch een beetje bang
Louis Raaijmakers
zei op 13 maart 2024 om 14:21
Ja, Cor, die zwarte Piet was niet kinderachtig. Meer corrigerend en angst inboezemend. Ko de Waal had ogen als bliksemschichten en als hij dan van zijn paard afstapte bij ons voor de deur gingen we allemaal naar het zaaltje achter het café om daar - volgens mij - naar een film te kijken. Maar eerst ging Ko de zaal nog even door en ik heb wel meegemaakt dat er een jongen een pak rammel kreeg met de roe. Ik weet niet meer wie het was. Doodsbang was ik dat hij mij uit de rij zou laten komen. Goede herinneringen aan het café en de mensen, maar dit was een minder moment in het jaar.
Willem Kruf
zei op 14 maart 2024 om 11:25
Hee Cor, Karel en Louis, ben benieuwd of zoon Albert Kieboom zijn memoires gaat publiceren.
Karel Meerbach
zei op 17 maart 2024 om 10:59
Louis, Tijs Linders kreeg een paar ferme tikken met de roe omdat hij, "he roetmop" naar zwarte Piet riep. Ik denk dat we in die tijd allemaal wel wat bang waren voor zwarte Piet. De gezagsverhoudingen en de moraal waren in die tijd heel anders dan nu.
