Alleen op de wereld...

Jan is één van de zoons van Kees en Martha. Als hij acht is, overlijden zijn ouders kort achter elkaar. Zijn drie zusjes en broertje gaan naar het St. Luciagesticht in Breda. Het oudste zusje blijft bij haar oma in Mill. Jan gaat in zijn eentje in Huijbergen, naar de broeders.

In de bijna zeven jaar dat hij daar verblijft, krijgt hij geen bezoek. Op die ene keer na, toen zijn zusje – zelf net veertien en niet meer in het tehuis – op de fiets komt. Midden in de winter, vijftig kilometer op de fiets, zonder de weg echt te weten. Als ze aankomt, is het bezoek afgelopen, wordt haar verteld. Omdat ze zo verkleumd is, krijgt ze wel twee boterhammen en een beker koffie om warm te worden.

Veertien jaar is Jan als hij via de broeders bij een boer wordt geplaatst. Met een koffer vol gestichtskleren en een gulden. “Ga daar de wijde wereld maar mee in”, is de boodschap. Bij de boer moet er hard gewerkt worden. De boer eet samen met zijn vrouw en hun twee kinderen, Jan eet op het “opperkamertje”.

Een hele overgang, als je gewend bent om met 150 kinderen in de eetzaal te zijn. Als beloning voor het harde werk krijgt hij een pakje pijptabak. Jammer dat hij niet rookt. Hij spaart de pijptabak op en ruilt het in voor een konijnenhok. Zijn ene gulden spendeert hij aan een konijntje; het eerste dat hij voor zichzelf heeft.

Als hij de haan – die hem iedere keer aanvliegt – bij het eierenrapen wat aandoet, schopt de boer hem tot bloedens toe. Die nacht vlucht Jan naar het huis van tante Jans, waar hij vroeger wel eens is geweest. Jans en Ko hebben zestien kinderen. Met wat oudere neven gaat Jan verhaal halen bij de boer maar die zet het op een lopen. 

Als Jan weer terugkomt, blijkt zijn koffer leeg en zijn konijntje weg; de pan in. Jan is beter af bij tante Jans en oom Ko, maar daar moeten al negentien monden worden gevuld.

Overdag moet Jan op zoek naar oud papier en ijzer en oude lompen. Hij krijgt boterhammen en koffie bij een klooster en wat "afsnijsels" bij een slager in Breda waar een zoon van Jan op het internaat zat. Tante Jans doet haar best, maar de soep die ze opdient, is zo vaak aangelengd dat het meer soepwater is.

Jan gaat op zoek naar ander werk. Hij heeft een baantje als verkoper van fruit maar dat duurt niet lang: op de kermis doet Jan niets liever dan zwaaiend in de draaimolen zitten; allemaal leuke dingen waar hij als kind nooit aan was toegekomen.

Hij geeft zich op om in Duitsland te gaan werken. Hij denkt als slager aan het werk te kunnen gaan, maar hij wordt regelrecht naar Rusland gestuurd. Zeventien jaar oud als hij op het slagveld staat. Vijf jaar lang alleen maar oorlog en ellende. Terug in Nederland, in Breda, gaat hij naar zus Riet die inmiddels is getrouwd. Eindelijk keert het leven ten goede. Hij ontmoet een meisje tijdens een dancing (mijn moeder!) en ze trouwen. En ze krijgen mij ;-) Mijn vader Jan is altijd een hardwerkende man geweest en heeft nog wat van zijn leven kunnen maken.

In mei 2009 overlijdt hij op 85-jarige leeftijd.