Bakkerij van Eijndhoven uit Liempde ademt liefde voor het vak, en dat al drie generaties

Van links naar rechts: de moeder van Jos van Eijndhoven - dan 28 jaar - compagnon Jan van der Vleuten, de echtgenote van Van der Vleuten (Sjaan v.d. Wiel), hun dochter Mien, zoon Ton en vermoedelijk Henk (nog net zichtbaar boven het boekje van de pastoor)

Rond een uur of drie staat hij op. ’s Nachts wel te verstaan. “Werken in de nacht vind ik een voorrecht. Het is echt magnifiek. Er gaat geen telefoon, niemand die je stoort, dan kun je hele mooie dingen bedenken”, vertelt hij met een lach. Zo lang als hij zich kan herinneren, wordt er gebakken in de familie. “Ik heb de oprichtingsakte van de bakkerij uit 1881. Zo ver gaat zelfs mijn geheugen niet terug”, zegt hij met een lach.

Opening

Op deze oude foto’s is hij zelf niet te zien. “Die foto’s zijn gemaakt uit 1948 en ik ben van 1952. Maar de ruimte, de inrichting, de mensen: die zijn mij heel goed bekend.” In 1948 ging zijn vader een samenwerking aan met Jan van der Vleuten, mogelijk gestimuleerd door de gemeente, vermoedt Van Eijndhoven. Toen is persbureau Het Zuiden ook gekomen om deze opening vast te leggen. 

 verhaal gaat verder onder de foto

“Maar mijn vader had al snel bedacht dat hij het makkelijker vond als hij de richting helemaal zelf kon bepalen.” Eerder was het idee van een koekjesfabriek ontstaan, maar dat liet pa Van Eijndhoven na verloop van tijd weer varen. “Mijn vader was een man van het brood. Maar in onze kindertijd vonden we op zolder nog allemaal blikken en lege kruiken die aan die koekjestijd herinnerden.”

Geen dienstplicht

Na de keuze van Van Eijndhoven om zich specifiek te richten op het brood, groeide de zaak alleen maar harder. “Toen ik op de lagere school zat, waren er nog vier bakkers in Liempde, toen ik op de middelbare school zat, was er dan nog maar één; de onze.” Druk om bakker te moéten worden, heeft Jos nooit ervaren. “Ik wilde dit heel graag zelf en kon op m’n 16^de beginnen, direct na de mulo. Eind jaren zestig was er nauwelijks aan personeel te komen. Ik hoefde zelfs niet in dienstplicht omdat ik thuis onmisbaar was voor de bakkerij. En ik wilde niets liever dan aan de slag dus dat kwam perfect uit. Mijn vader zelf heeft ook altijd doorgewerkt, tot aan zijn dood op z’n 69^ste.”

verhaal gaat verder onder de foto

In 1980 namen Jos en zijn vrouw de bakkerij over. Na z’n 60^ste heeft Jos ietwat gas teruggenomen: zondag, maandag, dinsdag is de winkel gesloten. “Dat heb ik ook aan onze klanten uitgelegd. Dat ik dit nog heel graag heel lang wilde blijven doen, dus dat je dan ook moet keuzes moet maken. Dan neem ik Herman van Veen als voorbeeld die ik samen met m’n vrouw laatst in Carré zag: die huppelt ook nog over het toneel. Zo wil ik dat ook, maar dan in mijn bakkerij. Samen met mijn vrouw Ine want we doen dit echt met ons tweeën, samen met ons personeel.” Het huis waarin ze al zo’n veertig jaar wonen, ligt als het ware in de bakkerij, zoals dat vroeger ging. “Werk en privé, dat loopt naadloos in elkaar over.”

Klumpkesbrood

Wie bakkerij Van Eijndhoven zegt, zegt ook klumpkesbrood. “Vroeger waren hier de werktuigendagen, en al veertig jaar lang is hier de boerenmert. We hebben toen een soort cadeau-artikel bedacht, iets wat je aan standhouders als bedankje kon geven, en dat werd het klumpkesbrood. Want Liempde was ooit ook nog een echt klompendorp. Dat is minder maar het klumpkesbrood kun je nog altijd krijgen, met miniklumpkes erbij.”