Benno Franciscus Petrus Sloots werd op 4 oktober 1932 te Etten-Leur geboren als zesde kind van het echtpaar Petrus Sloots en Anna van Miert. Het gezin telde acht kinderen. Vader Sloots was hoofdonderwijzer op de openbare lagere school in de Korte Brugstraat (5) op de Leur.
Benno kreeg een katholieke opvoeding en wilde aanvankelijk priester worden, maar het lot besliste anders. Hij ging naar de ambachtsschool waar hij opgeleid werd tot huisschilder. Door het behalen van het diploma lagere acte tekenen werd hij toegelaten tot de Kunstacademie Sint Joost in Breda. Hier maakte hij in 1953 met veel pijn en moeite zijn eerste aquarel, een boerderij getiteld “De Blauwe Kei".
Na het behalen van zijn diploma in 1955 werkte hij tien jaar als ontwerper bij diverse reclamebureaus in Amsterdam. Daarna keerde hij de reclamewereld de rug toe en stapte over naar het onderwijs waar hij teken- en schilderlessen gaf. De eerste jaren op de Mavo, later op de bovenbouw van de Vrije School in Amsterdam, de Geert Groote School.
In die tijd volgde hij lessen o.a. bij Magaretha Hauschka, Beppe Assenza en Gerard Wendland. Vanaf 1981 gaf hij in Driebergen volwassenencursussen en was hij tot 1997 werkzaam bij de Werkgroep Kunsten. Ook was hij lid van de musische kunstenaarsgroep Elckerlic waar hij meewerkte aan diverse theaterproducties. Van 1993 tot 1999 was hij ook nog docent aan de Vrije School in Driebergen.
Zijn werk bestond uit schilderijen, aquarellen, glas- en muurschilderingen. Sloots putte zijn inspiratie uit de antroposofie, een door Rudolf Steiner uitgewerkte levensleer waarin gestreefd wordt naar diepere kennis van de mens door het zoeken naar zijn kosmos (wereld).
|
Gouache op linnen uit de serie Phoenix (1996)
|
Gabriel Fauré, Requiem (1997)
|
​Een collega-kunstenaar zei over hem: “Karakteristiek is dat hij onderzoekt, probeert, experimenteert, maar nooit in een gevonden spoor verzandt. Bij al dat zoeken en proberen en experimenteren in het hanteren van de beeldentaal en in het omgaan met werkprocessen is er een duidelijk streven zichtbaar. Het streven naar het verkennen van het zielegebied in zijn directe omgeving en in de wereld. Facetten van wat zich hierin afspeelt, voltrekt, plaatsvindt, tracht hij te verbeelden".
Kleur speelt een belangrijke rol in zijn werk. De vorm, realistisch of irrealistisch, is voor hem niet van belang. In 2009 hield hij een expositie in de Dorpskerk van Voorschoten die als titel meekreeg “De kern zit in de kleur”. De schilderijen op deze tentoonstelling waren impressies van het beluisteren van Requiems van beroemde componisten. Wat als geluid tot hem kwam, probeerde hij in beeld om te zetten. De composities van deze dodenmissen en de componisten waren zo verschillend, dat dit duidelijk tot uitdrukking kwam in zijn impressies.
Goetheanum, Dorlach, Zwitserland
De laatste jaren van zijn leven woonde hij in het Limburgse Voerendaal/Ubachsberg. Hij was lid van de Limburgse Kunstenaars Kring. Zowel in binnen- als in het buitenland hield hij tentoonstellingen. In 2008 vond een grote tentoonstelling van zijn werk plaats in het door Rudolf Steiner ontworpen Goetheanum, het internationale centrum voor antroposofie in het Zwitserse Dornach.
Ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag werd een boek uitgegeven met als titel “Voorbij het woord, In de kleurenwereld van Benno Sloots” wat erop duidt dat hij een kunstschilder was van enige importantie. Benno Sloots overleed op 3 april 2010 op 77-jarige leeftijd.
Geraadpleegde bronnen:
West-Brabants Archief, Bergen op Zoom.
Van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal
Google Books, beperkte review van het boek “Voorbij het woord, In de kleurenwereld van Benno Sloots”.
Website Antroposofie in de pers, geraadpleegd op 3 augustus 2017
