Het lijkt wel of mijn geheugen nu ik zo oud ben een eigen wil heeft. De plaats Eindhoven waar ik geboren ben, blijft altijd in mijn gedachten. Als ik herinneringen oproep, komen er hele flarden van het verre verleden bij mij naar boven. Ook een geur kan me opeens iets in herinnering brengen waar ik jaren niet meer aan heb gedacht.
De HEMA aan de Rechtestraat in Eindhoven (bron: Eindhoven in Beeld, fotonummer 39437)
Mijn vader schreef verhalen voor Het Nederlandse Jagersblad onder een schuilnaam 'Velddalver'. Ook in de brieven die hij mij schreef liet hij zijn gedachten de vrije loop. Ik heb nog oude brieven van hem uit de tijd dat ik zeeman was. Hij schreef dan over vervlogen tijden.
Zo werkt het bij mij ook. Om een voorbeeld te geven: Als je nu aan een willekeurige voorbijganger vraagt waar het woord HEMA voor staat, komt het maar zelden voor dat iemand daar antwoord op kan geven. Dat is zo'n woord dat is ontstaan in tijden van armoede.
Toen in 1937 de HEMA, de Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam, werd opgericht, kregen de mensen met een smalle beurs een grotere keuze. Grote borden stonden in die winkel, met daarop de tekst 'HEMA bezocht, koopjes gekocht'. Het waren afgeronde prijzen van een dubbeltje of twee kwartjes. "Nog altijd beter dan de Winkel van Sinkel", zei mijn moeder dan.
Midden in de oorlog, in 1943, ben ik als kind nog mee geweest naar die HEMA in Eindhoven. Er was niets meer te koop, wat over was lag los in een bakje. Mijn moeder kocht een klein broodplankje, met daarin met vette, zwarte letters het woord 'brood' gebrand. Dat was alles wat we aan brood hadden die dagen.
Dit verhaal verscheen eerder in de MooiBoxtelKrant van 13 januari 2016
