DE KIETELSTOK DES PRINSEN JAN
Wie zag de Prins zunne Kietelstok? Wie ja wie, ja wie?
Zagde gij de Prins zunne Kietelstok? Ik nie, ik nie, ik nie !! (refrein)
De Prins, die had unne Kietelstok al van het beste soort.
Hij kietelde host iederen teen, aan hals, aan kin en bovenbeen
en wier nie geer gestoord!
De Prins, die kietelt toch zo ger en das ok te verstaon.
De jonkheid rijdt nog in z’n bloed op zunne leeftijd, zoas ‘t ok moet, gelijk unne jongen haon.
De Prins is uitgekieteld nou want hedde't al geheurd?
D’n inne ik of d’n anderen gij die hi gedocht: “das wa veur mij“
en toen, toen was’t mi zunne kwast gebeurd.
Waor hij naor toe gebleven is da hi gin hempt um’t lijf.
Da zulle we ús uit de dukskes doen, da zweer ik oe bij des narrenschoen. Ge zult beleve da’k nie overdrijf.
Mar de Prins, die nou kietelloos zonder zunne kietel kwast.
Hoe moet da nou mi zun Roos, mi Ine, An, Bets en Koos,
die zitte nou lilijk vast.
Gij allen, die het medelijk komt en zoekt oe scheel,
want zonder zunne kietelkwast, die ok zo krek bij zunnen titel pst, houw we hum nie in’t gareel!
Ons gezuuk ge Sus-die-maat-is recht op de bedrijfster af,
die des Prinsen stokske toofde en zich daormee beloofde,
die ontlopt nou krek nie heur straf.
Da wa’l weten da’t un vrouw is. Da’s ‘t geheim van m’n vak
en ok gullie zult wel wete, da’t maansvolk er nie um zit te zwete
ok al is’t gin ongemak.
Er blijven nog vraogen bij de fleet um ok es geleerd te doen.
Mar ik zeg oe, diegene, die um weet; ik geleuf, we zijn al gloeiend heet, die zig ut uit fatsoen.
Mi wie is de Prins ut lest gezien gezeten op z’n brommesschien?
Toe, kom es vort over de brug mi oewe bekietelde kietelrug.
Wij alle willen oe gerre zien.
Vanzelf, da ze gin asem gift nou ze hieronder zit.
D’n inne loenst den anderen an: Riet naor Bets en Dien naor An
maor gineen die zogenaomd iets wit.
Mar lijk unne goeie rechergeur, die af un gezicht kan lese geleuf ik , da’k al veul meer wit as gullie, hoe ge ok van thuis uit hiet.
Ge moet ok bij “koepchen” weze!
Die daome daor, mi da beroemd friseur, die hi zunne echte kietelkleur. ‘T gif niks as we maor wete waorvan; toch zeker nie van de kietelstok van onzen Ursten Jan; wan malleur, zo’n kietelkleur !
Ik zou host zeker kunne zegge: “t komt er van. Och kijk toch es an.
Ze wiebelt er al van, van de kietelstok des Prinsen Jan"
Och ja, er is un spreekwoord da zoiets zo skon kan spreke:
“Wie zun eige kont nie krase kan, die jat unne kietelstok van unne Jan” zo luidde ut vrueger in onze streken.
Het slot da nou volgen gaar, nou de zaok op spingen staot
zal ullie wel veul verklaoren. Ik trei nou op de “roofster” toe
hoe nooi ik da ok van thuisuit doe.
Toe daome, stao es rao omhoog, hoe gerre da ge ok zitten bleeft.
Wa he’k ullie steeds gezeet? Ja werachtig, ik heb al beet.
Onder de dames 'einde rug vond ik den Prins zunnen kietelstok.
Wa werig, maor toch in zunnen gansen terug.
Hoe kwaam der bij, zo wa te doen? Leerde bij ullie dan gin fatsoen?
Ik zal oe dit wel effekes vertellen. “Deur ouw toedoen is Prins Jan zunne kietelstok al veur zunnen tijd an’t vervellen!”
Daome wa ge het gedaon komt in ginne krant te staon
(mag nie van de Kaplaan). Mar zonder straf vaort niemand wel
ok al gooi ik oe in gin cel. Maor straf zulde toch moeten ondergaon.
Go daor mar es efkes braofkes staon.
Prins Jan genumd D’nn Urste, hier he’k oen kietelstok.
Nou is ie al wa afgekoeld. Ge wit wel wa d’r wordt bedoeld.
Van die kant bende goed besmoeld.
O’edele malle kietelstok, ik draog oe an zunne Hoogheid
als een symbool van narre zotheid op.
Kietel allen die gelaten smachten in dees jolige carnavalsnachten.
Nou vel ik un oordeel over deez onverlate, die ut onbezonnen waogde
zich te vergrijpen an oew heiligdom um gekieteld te worre,
dor dé ze ’t um.
In naom des Prinsen Carnaval Jan D’n Urste,
heerser over de “Verenigde Zesgehuchten”,
veroordeel ik oe op dit zottenbal de prins een kus te doen beleven
tot oe’w “kietelgeesten” ut begeven.
Nu de straf voltrokken en de prins weer kietelen kan,
nu gaon we allen, met of zonder kietelstokken,
mi unne knal verder mi ons carnavalsbal!
