Die verandering kwam met de fusie tussen Sparta en Eindhovia, in november 1909. Als naam voor de fusieclub werd gekozen voor het nuchtere EVV: Eindhovense Voetbal Vereniging.
Meestal haalt zo’n stap weinig uit, maar in dit geval deed de fusie van de twee kwakkelende clubs wonderen: het nieuwe EVV sloot zich aan bij de Brabantse Voetbal Bond, begon in de Tweede Klasse en maakte meteen furore. Kampioenschappen werden aan de lopende band binnengehaald en al vanaf 1912 speelde de vereniging in de Derde Klasse van de veel grotere en sterkere Nederlandse Voetbal Bond. Ondanks de concurrentie van het in 1913 opgerichte PSV wordt het volkse EVV veruit de meest populaire club van Eindhoven.
In 1921 fuseerde EVV nogmaals, nu met het sterke Sparta uit Gestel. De naam werd bij die gelegenheid veranderd in EVV Eindhoven en de club promoveerde naar de Eerste Klasse. Dat ging niet onopgemerkt voorbij: meteen al in 1921 kreeg EVV, dankzij de formidabele voorhoede, de bijnaam “De schrik van het zuiden”.
De echt grote successen blijven nog even uit, maar in 1937 wordt de KNVB-beker binnengesleept en in 1939 én in 1942 wordt EVV Eindhoven kampioen van de Eerste Klasse Zuid.
Intussen staat dus wel de wereld in brand... Oud-sterspeler Jan Louwers vertelde later dat die oorlog van grote invloed is geweest op het spelpeil van EVV Eindhoven: het onderwijs in de stad lag grotendeels stil; zelf bracht hij het bijvoorbeeld tot slechts drie jaar lagere school. Hordes arbeiderskinderen moesten hun tijd zelf maar zien door te komen en vulden hun dagen met voetbal. Oefenen, pingelen, samenspelen....
Mede daardoor kwam het dat er in 1950 opeens een ijzersterk elftal stond. Werkvolk, pure amateurs: worstendraaiers, kantoorbediendes, slagers, maar voetballen kónden ze! EVV speelde op het allerhoogste niveau en werd ieder jaar sterker.
In 1953 eindigden ze landelijk nog als tweede, maar in 1954 werden de Eindhovense amateurs landskampioen. In de kampioenscompetitie werd onder andere met 4-0 van PSV gewonnen, waarna de laatste wedstrijd, tegen DOS, de beslissing moest brengen. Die ontmoeting werd met 3-1 gewonnen en EVV mocht zich vervolgens dus de beste club van Nederland noemen!
Betaald voetbal
Dit succes leidde er automatisch toe dat EVV Eindhoven, de ploeg die tot en met 1954 nooit ook maar één stuiver aan haar spelers betaald had, het seizoen daarna tot het betaalde voetbal toetrad. Zeer tegen de wens van bijvoorbeeld voorzitter Blom, die prompt opstapte.
Hoewel ook twee van EVV’s internationals vertrokken, werd de club in 1955 nogmaals afdelingskampioen, maar snel hierna begon het verval: nog meer toppers verlieten de ploeg, anderen beëindigden hun carrière en er was geen geld voor gelijkwaardige vervangers.
EVV speelde in 1956-1957 toch een seizoen in de Eredivisie. In de jaren 1975-1977 flikten ze dat nog twee seizoenen, maar hoger dan een 15e plaats reikten ze nooit. In de volgende decennia vinden we EVV vooral terug in de lage tot hoge middenmoot van de Eerste Divisie, tot in 1997 het besluit valt om de club te splitsen.
De afloop
De amateurtak werd “EVV Eindhoven AV”, de professionals gingen door onder de naam SBV Eindhoven. Natuurlijk is het geen onverdeeld succesverhaal, maar EVV Eindhoven kan zeker terugkijken op een roemrijk verleden. Bovendien zal EVV voor eeuwig de laatste amateurvereniging blijven die algemeen landskampioenschap werd. Dat neemt niemand ze ooit nog af!
