Tijdens een fietstocht tussen Grave en Mill kwam een oud-collega van mij uit mijn Philips-periode onderweg een plaquette tegen met de naam van ene Sips erop. Daar hij wist dat ik mij bezig hou met genealogie, vroeg hij mij of dit familie van mij was. Mijn antwoord was negatief. Maar mijn interesse was toch gewekt en ik ben met mijn vrouw op onderzoek uitgegaan.
De plaquette bevindt zich op de binnenplaats van kasteel de Tongelaar (gemeente Gassel) in het bosrijke gebied tussen Mill en Grave. Hij is gemaakt ter herinnering aan vijf militairen van 3-I-6 RI die hier in mei 1940 gesneuveld zijn. Op 10 mei 1940 woedde bij Mill een hevige strijd.
Achter het Defensiekanaal (onderdeel van de Peel-Raamstelling) lagen over een lengte van 9 kilometer de beide 1ste bataljons van het 3e en 6e Regiment Infanterie. Ze werden ondersteund door de 3e afdeling van het 20e Regiment Artillerie, uitgerust met twaalf oude kanonnen uit 1880. De aanvallers waren de Duitse 254e en 256e Divisie.
Omstreeks 4.00 uur reden een Duitse pantsertrein en een troepentrein door de volledig verraste stelling. Achter de linie bij halte Zeeland stapte een versterkt Duits bataljon van rond de 1.000 man uit. Het bataljon voerde onmiddellijk aanvallen uit in de rug van de verdedigers. Een van die aanvallen kon met behulp van de oude stukken geschut (8 staal) worden afgeslagen. De pantsertrein reed terug, maar liep vast op een versperring die de Nederlanders inmiddels hadden opgesteld. Verscheidene wagons tuimelden van de spoordijk. De troepentrein werd ‘s middags in brand geschoten.
De Duitsers wisten door acties in de rug van de verdediging twaalf kazematten ten zuiden van de spoorlijn te veroveren. Te hulp gesnelde huzaren-motorrijders van het 2e Regiment H.M. konden er later drie heroveren.
In hevige gevechten isoleerden de verdedigers het doorgedrongen bataljon en zagen bovendien kans vele aanvallen van de uit het oosten oprukkende vijand af te slaan. De overmacht was uiteindelijk echter te groot. Talrijke zwaar beschadigde kazematten getuigen hier nog steeds van de strijd die toen werd geleverd.
Pas na een langdurige aanval door duikbommenwerpers (Stuka’s) en na verwoede nachtelijke gevechten konden de Duitsers in de morgen van 11 mei de laatste weerstand breken. Ongeveer dertig Nederlandse militairen sneuvelden bij de strijd om Mill, terwijl het aantal gewonden een veelvoud hiervan was. De Duitse verliezen aan mensen en materieel waren aanzienlijk.
Langs het Defensiekanaal bij Mill waren voor de oorlog zo’n 40 kazematten gebouwd in de omgeving van de Tongelaar. Kazemat S-37 onder leiding van de Bredase sergeant Henk Sips kreeg het op 10 mei zwaar te verduren. De complete bemanning van vijf militairen, inclusief hun sergeant, sneuvelde. Aan hen werd postuum het Bronzen Kruis toegekend. Ze zijn bij elkaar begraven op het Oude Kerkhof te Mill.
De ouders van Henk Sips hadden een slagerszaak in de Veemarktstraat in Breda. Sergeant Sips is later in Breda herbegraven op het kerkhof Zuijlen.
De plaquette bevindt zich op de binnenplaats van kasteel de Tongelaar (gemeente Gassel) in het bosrijke gebied tussen Mill en Grave. Hij is gemaakt ter herinnering aan vijf militairen van 3-I-6 RI die hier in mei 1940 gesneuveld zijn. Op 10 mei 1940 woedde bij Mill een hevige strijd.
voerde onmiddellijk aanvallen uit in de rug van de verdedigers. Een van die aanvallen kon met behulp van de oude stukken geschut (8 staal) worden afgeslagen. De pantsertrein reed terug, maar liep vast op een versperring die de Nederlanders inmiddels hadden opgesteld. Verscheidene wagons tuimelden van de spoordijk. De troepentrein werd ‘s middags in brand geschoten.
De Duitsers wisten door acties in de rug van de verdediging twaalf kazematten ten zuiden van de spoorlijn te veroveren. Te hulp gesnelde huzaren-motorrijders van het 2e Regiment H.M. konden er later drie heroveren.
Langs het Defensiekanaal bij Mill waren voor de oorlog zo’n 40 kazematten gebouwd in de omgeving van de Tongelaar. Kazemat S-37 onder leiding van de 
