De jeugd heeft de toekomst! Maar dan moet je ze niet aan levensgevaarlijke toestanden blootstellen. In 1974 overwogen de ouders in Deursen zelfs om hun kinderen maar met een helm op naar school te sturen.
Het 90 jaar oude schoolgebouw aan de Rondestraat 31 had prachtige moderne leermiddelen: een bandrecorder, elektrische klok, filmtoestel, pick-up en een knots van een televisietoestel. Maar voor de veiligheid en het welzijn van de ruim 100 kinderen en het onderwijzend personeel was minder aandacht! Jammer, zegt het schoolhoofd Wim Janssen, dat ik de apparatuur niet kan gebruiken. Ik heb maar één stopcontact.
En ook verder is de toestand vreselijk: door het lekkende dak stroomt het hemelwater ongehinderd naar binnen, de muren zijn gescheurd en wc’s zijn verstopt. Ramen sluiten niet of gaan niet meer open. Het fietsenhok, dat ook dienst doet als opslag voor gymnastiekmateriaal, wordt gestut door de takken van een boom. Het muurtje rond de speelplaats staat op instorten. En dat is nog maar een kleine selectie uit een waslijst vol gebreken…
Het Brabants Dagblad van 20 juni 1974 schrijft een paginabrede, onthullende reportage over het bouwvallige schoolgebouw. Het schoolhoofd laat de verslaggever zien hoe hij de verwarmingsketel op zolder moet bijvullen. In het aardedonker onderneemt hij met een zaklantaarn de gevaarlijke tocht over een 16 meter lange balk van 8 centimeter breed, aan weerskanten belaagd door blootliggende elektriciteitsdraden.
De 700 kilo zware verwarmingsketel staat op een gammele, houten zoldervloer die langzaam aan het wegrotten is. Je moet er niet aan denken, welke ongelukken er hadden kunnen gebeuren als die naar beneden was gestort… en een telefoon was er niet.
Maar zelfs deze publiciteit brengt geen verandering in de situatie. Na drieëneenhalf jaar zijn de ouders het beu. En niet alleen die uit Deursen, ook de school in Demen was er al even beroerd aan toe. De ouders uit Deursen, Dennenburg, Demen, Dieden en Neerlangel verenigen zich: ze willen niet langer aan het lijntje te worden gehouden en eisen op 16 december 1977 met een grootscheepse handtekeningenactie en een demonstratieve optocht van het gemeentebestuur dat het volledige medewerking verleent aan de bouw van een nieuwe school…
De Inspecteur van het Lager Onderwijs te Boxmeer had een lijvig rapport nodig om zich te vrijwaren van alle blaam. Niet blij met alle publiciteit eindigde hij met een variant op het Smurfenlied, dat tijdens de demonstratieve optocht gezongen werd:
Hoe vraagt men een school toch aan? Dat kan heel gemakkelijk gaan. Kan men dat ook ergens lezen? Moet u bij de l.o.-wet wezen. Is zoiets van lange duur? Dat hangt af van ’t schoolbestuur!
De actie had uiteindelijk wel succes, al duurde het toch nog bijna twee jaar voor in 1979 ‘De 4 Heemskinderen’, één R.K. basisschool voor alle dorpskernen, in gebruik kon worden genomen.
Het 90 jaar oude schoolgebouw aan de Rondestraat 31 had prachtige moderne leermiddelen: een bandrecorder, elektrische klok, filmtoestel, pick-up en een knots van een televisietoestel. Maar voor de veiligheid en het welzijn van de ruim 100 kinderen en het onderwijzend personeel was minder aandacht! Jammer, zegt het schoolhoofd Wim Janssen, dat ik de apparatuur niet kan gebruiken. Ik heb maar één stopcontact. 
De 700 kilo zware verwarmingsketel staat op een gammele, houten zoldervloer die langzaam aan het wegrotten is. Je moet er niet aan denken, welke ongelukken er hadden kunnen gebeuren als die naar beneden was gestort… en een telefoon was er niet. 
De Inspecteur van het Lager Onderwijs te Boxmeer had een lijvig rapport nodig om zich te vrijwaren van alle blaam. Niet blij met alle publiciteit eindigde hij met een variant op het Smurfenlied, dat tijdens de demonstratieve optocht gezongen werd: 
