De geallieerde vliegtuigen waren heel vaak bommenwerpers die bij bombardementsmissies op doelen in Duitsland geraakt werden door Duits afweergeschut (de zogenaamde Flak) of onderschept werden door Duitse jachtvliegtuigen (vooral ’s nachts, tijdens de zogenaamde Nachtjagd).
Wij gaan proberen de verhalen achter al deze crashes te achterhalen met behulp van iedereen die ofwel zélf nog herinneringen heeft of de verhalen gehoord heeft van eerdere generaties. Soms is er al veel bekend, soms wat minder.
Op 13 mei 1940, tijdens de Duitse inval in Nederland, stortte bij Wouwse Plantage een Heinkel He 111P bommenwerper van 5./KG 4 neer. De piloot was Uffz. F. Maas. De Heinkel werd neergeschoten door jachtvliegtuigen van de Franse luchtmacht.
Op 14 februari 1943 was het om 11.50 uur opnieuw een Duits militair vliegtuig dat in Wouw naar beneden kwam. Het betrof Uffz. F. Scharler die met zijn Focke Wulf Fw 190A-4 van 5./JG 1 crashte.
Op 5 november van datzelfde jaar 1943 kwam op de Donken, in de buurt van de Spellestraat een B-17F Flying Fortress neer. De bommenwerper behoorde tot 303BG/359BS en werd gevlogen door 2nd Lt. A.G. Grant. In 1995 beschreef Riet Oomen-Vos in het Wouwse heemkundeblad De Vierschaer haar herinneringen aan die crash. Kees Hoendervangers schreef er later (in 2004 en 2006) opnieuw over en maakte ons attent op deze artikelen in het heemkundeblad, waaraan we hier de gegevens ontlenen. Van hem kregen we ook de foto’s bij dit artikel.
Het “vliegtuig op de Donk” was dan ook een familieverhaal bij Hoendervangers. De opa van Kees heeft het vliegtuig van zeer dichtbij zien neerstorten. Hij was als boerenknecht aan het werk op een perceel op de Donk. Hij zag het vliegtuig met een grote bocht vanuit Steenbergen aankomen en had wel door dat het vlakbij ging neerstorten. Uit voorzorg verstopte hij zich met zijn collega in de sloot. Maar toen het vliegtuig naderde, realiseerden ze zich dat ze er onder zouden komen. Op het laatste moment zijn ze naar een andere sloot gerend en hebben daar dekking gezocht. Dat was maar goed ook, want het toestel stortte precies neer op de plek waar ze eerst gezeten hadden.
Het duurde enige tijd voordat alle munitie ontploft was en het veilig was om uit hun schuilplaats te komen. De Duitser waren er toen vrij snel bij en haalden het verkoolde lichaam van een van de bemanningsleden uit het wrak. Tot zover de belevenissen van de opa van Kees Hoendervangers.
Het vliegtuig kwam neer rond 14.10 uur. Het maakte deel uit van een formatie van 374 B-17’s die een aanval had uitgevoerd op Gelsenkirchen. Het Wouwse vliegtuig was een van de acht die niet meer op hun basis Molesworth terug zouden keren. Waarschijnlijk was het al door Flak geraakt, toen het vervolgens door Duitse jagers werd neergeschoten.
De bemanning van deze B-17F met registratienummer 41-24565 telde tien leden. De eerste Flakgranaat die de Idaho Potato Peeler, zoals het vliegtuig heette, raakte, verwondde meteen de rechterboordschutter, Sgt. Joseph J. Hauer die aan zijn eerste operationele vlucht bezig was. Door de beschadiging moest het vliegtuig de formatie verlaten en kon daardoor een makkelijker prooi worden van Duitse jagers. Boven Wouw kwam het moment dat de bemanning het toestel moest verlaten. De zijdeur aan de kant van Hauer was echter ontzet door de granaatinslag en ging niet open. Zijn poging om aan de andere kant door een raam uit het toestel te komen mislukte en hij kwam vervolgens om in de crash die volgde.
De andere bemanningsleden slaagden er wél in om via verschillende routes naar buiten te komen: neusschutter Sgt. Anthony T. Kajawa, piloot Ambrose G. Grant en co-piloot 2nd Lt. Franklin C. Hall via het bommenluik; bommenrichter 2nd Lt. Marion D. Blackburn en navigator 2nd Lt. James F. Berger via een luik in de neus; staartschutter Sgt. Francis D. Andersen en rugschutter Sgt. Chester Petrosky via een zijraam en radiotelegrafist Sgt. Edward J. Sexton en linkerboordschutter Sgt. Harold A. Kraft via een wel functionerende zijdeur.
De overlevenden werden uiteindelijk allemaal gevangen genomen door de Duitsers. De officieren werden geïnterneerd in het krijgsgevangenkamp Stalag Luft 1, de onderofficieren in Stalag Luft 17b, waar zij tot het einde van de oorlog verbleven.
Het stoffelijk overschot van J. Hauer kreeg eerst een voorlopig graf in Wouw, en werd na de oorlog herbegraven op de Amerikaanse militaire erebegraafplaats in Margraten. Weer later is hij op verzoek van zijn vader (zijn ouders waren gescheiden) gerepatrieerd naar Cleveland, Ohio en daar begraven.
Mochten er nog mensen zijn in Wouw die meer weten van de neergestorte Duitse vliegtuigen en die kennis met ons willen delen, dan zijn zij hierbij van harte uitgenodigd.
