Het is een prima aardappeljaar. Tevreden kruipen Jan en Jaantje van Lieverloo over hun land om de oogst binnen te halen.
Deze foto lijkt ons niet erg oud, maar dit tafereel is inmiddels toch wel verbannen naar volkstuin, hobbykas of een enkele biologische tuinder. De meer traditionele kweker haalt zijn piepers tegenwoordig toch gewoon machinaal van het land.
Bent u nog van de generatie met een groentetuin? Van het avonden lang met het hele gezin erwtjes doppen aan de keukentafel, het met een handmolentje snijden van de boontjes, het strippen van de aalbessen, of zelfs van het wecken van fruit en groentes? Dan vertel ons eens hoe dat eraan toeging. Gezellige avonden vol verhalen, of dapper doorbuffelen omdat het nu eenmaal moest?
Deel uw herinneringen!
Je kunt je verhaal kwijt in het vak 'Reageer op dit verhaal' hieronder.
Deze foto-oproep verscheen in de rubriek 'Kijk naar Toen' in De Sleutel, waarin we op zoek zijn naar de persoonlijke verhalen achter een foto.
Deze foto is nog niet zo hééééél oud, maar toch: Jan en Jaantje zijn ondertussen al weer enkele jaren overleden. Maar zij oogstten nog steeds op de ouderwetse manier. Immers, ze hadden maar een kleine tuin, daar achter hun boerderijtje aan de Osseweg. Dat herken ik nog van vroeger bij ons thuis. Wij hadden geen echte boerderij. Mijn vader werkte in de fabriek. We hadden twaalf kinderen. Het was dus nodig dat er zelf wat geteeld kon worden. Zodoende teelden we alle groenten en fruit zoveel als mogelijk zelf! Het was dus normaal dat we af en toe in de tuin hielpen met het wieden en schoffelen. In de oogsttijd moesten we de bonen plukken en de aardappelen oprapen in een mand zoals hierboven afgebeeld. Ook leerden we rogge binden. Die werd door ons vader met de zicht gemaaid. In de opgezette oppers konden we dan "huukske kiepen"(verstoppertje spelen). Omdat we met zovelen waren bracht broeder Leo vaak zakken met erwten. Die moesten we dan met zijn allen pellen. Of tuinbonen!
We hadden ook elk jaar een biggetje dat gemest werd voor de slacht. In november kwam dan een slachter bij ons aan huis. Dat was voor ons een hele belevenis.
Mijn Moeder maakte dan vlees en spek in (wecken). De dunne darmen werden schoongemaakt en uitgekookt. Met een worstmachientje maakten we dan een zo lang mogelijke worst, die in de tijd daarna boven het haardvuur werd gerookt.
Rini de Groot
zei op 26 januari 2019 om 21:50
De kleurige afbeeldingplaatje doet me denken aan vroeger op ons blote knieën
erpel rapen en dan met tweeën proberen een man bij te houden.
Gelukkig waren we thuis geen boer, we hadden de benodigde voorzieningen.
Nadat het graan gemaaid was gaarven binden en tegelijk de nog liggende aren op rapen, hierbij erger ik me hoeveel er tegenwoordig nog op het veld achter blijft.
Elk gezin at vroeger uit, 'Den Hof,' sjem, jam hadden we op het moment dat deze rijp waren zoals de bissseme, bessen. Ondanks we kersen hadden werd deze zoetigheid niet gemaakt. Nu snap ik niet waarom we geen rabarber als jam op het brood deden, zoal ik nu. De vlierbloemen werden gedroogd voor vlierthee bij ziekte, wanneer we dat geweten hadden laten rijpen voor jam.
het was alleen stroop of suiker beleg ook geen kaas.
Veel ervan heb ik gelukkig in nabije verhalen vastgelegd.
Hilde Jansma
bhiczei op 29 januari 2019 om 12:51
Bert en Rini, beide bedankt voor de hele interessante reacties over hoe het vroeger ging op het land (maar dan niet op de boerderij). Voor een gezin met twaalf kinderen is het in ieder geval heel goed te begrijpen waarom het eten zoveel mogelijk zelf werd geteeld. De zuinigheid uit jullie beide verhalen is opvallend. Hoeveel er tegenwoordig verkwist wordt... daar was bij jullie beiden vroeger thuis in ieder geval geen sprake van.
