In mijn kleuterjaren zei mijn moeder met haar glimmende appelwangetjes voor mij een versje op. Laat nou op internet best veel te vinden zijn over dat versje. En laat nou iedereen er z’n eigen draai aan geven.
Volgens de Nederlandse Liederenbank komt het versje uit Coll. Boekenoogen (1891 – 1930). Lees Collectie Gerrit Jan Boekenoogen. Deze neerlandicus heeft meer dan 9300 versjes en liedjes verzameld.
De volgende variant doet me aan mijn opa denken. Wonend in de’n Èrremenblok vlak bij het Katrientje in Bergen op Zoom spoog hij vanaf zijn stoel feilloos zijn pruim in de kwispedoor op de grond. Maar, als hij opstond om naar de WC te gaan, wilde het nog wel eens gebeuren dat hij de kwispedoor omschopte. En dan kon mijn moeder de rotzooi opruimen.
Bij deze versie staat de naam Manja Croiset, 1-2-2015.
Kleine Jantje stak zijn handje
In zijn vaders kwispedoor
En hij likte en hij slikte
Al die groene fluimpjes door
Wetend dat mijn voornaam Jan is en die van mijn moeder Kaat, gaf het versje een draai voor huiselijk gebruik:
tekening Jan de Crom
Kleine Jantje stak zijn handje
In de volle suikerpot
En hij likte en hij smikte
Heel de suikerpot was op
Moeder Kaatje
Keek door het gaatje
Van de openstaande deur
En zei: Jantje !
Weg met dat handje!
O, wat kreeg die Jan een kleur.
Het heeft mijn leven beïnvloed. Ik ben nog steeds schichtig in de buurt van een suikerpot. Wetend, dat je betrapt kan worden.
D'n Erremenblok toegelicht: Huize Gertrudis is het Armenblok van Bergen op Zoom. Sint Gertrudis is de stadsheilige. Bijgaande foto is de binnenzijde van de blok.
De volgende variant doet me aan mijn opa denken. Wonend in de’n Èrremenblok vlak bij het Katrientje in Bergen op Zoom spoog hij vanaf zijn stoel feilloos zijn pruim in de 
