
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Het Wijkregister 1915-1920 vermeldt op de Antwerpschestraatweg 371 C Hertogs – Kint en op 373 zijn smederij. Cornelis wordt op dit adres ingeschreven op 22 februari 1913. Cornelis is overigens al smid in 1904. Aan de overzijde van de straatweg gelegen tegen de Augustapolder is dan nog geen bebouwing. Deze komt er in de jaren 1930. In ieder geval woont Cornelis nog steeds aan de straatweg in 1927, want het Dagblad van Noord-Brabant meldt op woensdag 16 februari 1927 “Nieuw-Borgvliet Ongeluk voorkomen” en dan “van de smederij van den heer H. aan de Antwerpsche straatweg vlak bij het dorp”. En op donderdag 10 maart 1932 meldt de zelfde krant wel een ongeval voor zijn deur “Autobotsing (...) op den Antwerpschestraatweg nabij Nieuw-Borgvliet ter hoogte ven de smederij van H (...).
Smid Hertogs overlijdt in 1949 en de zaak is dan al overgenomen door smid Wouter van Kaam afkomstig uit Zevenbergen. Eerst via huur en later via koop. In de beginperiode van huur bleef Hertogs daar wonen en Wouter is aanvankelijk doordeweeks in de kost bij de familie Klaassen, naast de latere fritestent Laantjes. Later verhuist hij definitief naar Nieuw Borgvliet. Na de latere verhuizing van Hertogs vestigt Wouter zich met zijn gezin bij de smederij. In 1950 is het nog een smederij aldus de telefoongids.
Echter, het beroep van smid zal steeds minder werk en dus inkomsten opleveren. Hij schakelt daarom over op auto’s. De smidse wordt verbouwd tot een garage met een fikse uitbreiding van de panden 371 en 373 met showroom.
Een van de merken waarvan Wouter dealer is, is Borgward een Duits merk dat bestaat van 1938 tot 1963.
Aanvankelijk heeft hij benzinepompen voor zijn garage staan. Later is het benzinestation verplaatst naar de overkant op de Antwerpsestraatweg. Tijdens de verbreding van de weg in 1961/1962 wegens het toenemende autoverkeer naar Zeeland en Antwerpen is het benzinestation niet bereikbaar en wordt een noodstation geplaatst aan de Binnenweg, nu ter hoogte van hoek Marathonstraat. Beukenlaan. Na de verbreding van de straatweg zijn de pompen voor de garage verdwenen.
Als de weg klaar is gaat het benzinestation aan de straatweg weer open. Het noodstation aan de Binnenweg wordt afgebroken. Op deze plek is rond 1970 ook in een nieuwbouw het garagebedrijf gevestigd. Het oude garagepand huisvest sedert die tijd de schilderswinkel Fa. D. Dietvorst en Zn. Met de verkoop van het bedrijf is zowel de garage met showroom als het benzinestation afgebroken. Later is op die plek de Laan van Borgvliet aangelegd.
Toelichting op de foto’s: Volgens Adrie van Kaam zullen de foto’s met vrachtwagens die in 1953 grond voor het herstel van de dijken na de watersnood vervoeren, net voor de grote verbouwing zijn genomen. De foto’s na de uitbreiding van de panden: een foto voor de verbreding van de straatweg en een foto vanaf de overzijde van de in 1961/1962 verbrede Antwerpsestraatweg is van rond 1964 en zie op de foto’s het logo van Borgward aan de gevel.
Bij het zien van de foto’s van garage van Kaam ging bij mij het dekseltje van het nostalgie-doosje wel heel snel open. Als we van school kwamen liepen we langs de voormalige smederij waar de geur van het smidsvuur en het gloeiende ijzer je vanuit de geopende deuren tegemoet kwam. Vaag nog herinner ik me de ronde put waar de ijzeren velgen om de karrenwielen werden gekrompen. Altijd spannend, wanneer de gloeiende velg onder hevig gesis van het water rond de velg werd geplaatst. Spannend omdat de houten velg best zou kunnen bezwijken onder dit vurig en sissend geweld. Dit was met recht indrukwekkend vakmanschap.
Nog later kwamen de auto’s in beeld en werd van Kaam dealer van het onverwoestbare merk Borgward. Een automerk wat, juist door z’n uitzonderlijk goede kwaliteit jammerlijk ten onder ging. Zo kon je ombouwsets bij de dealer kopen, zodat je oude Borgward er weer een jaar jonger jonger uitzag en je voor een luttel bedrag weer een zo goed als nieuwe auto had. Wel duurzaam natuurlijk maar economisch gezien niet erg slim.
Voorts zie ik op één van de foto’s een GMC staan uit de tweede wereldoorlog. Onverwoestbare zandsjouwers, voorzien van een Netam kipper, die in mijn herinnering in 1953, na de watersnood, onvoorstelbare hoeveelheden zand uit de diverse zandputten getransporteerd hebben om de dijken te dichten en die in mijn ogen altijd een treurige aanblik gaven. Geen wonder want die tijd was nu eenmaal niet om te juichen. Maar wel stoer hoor, die kettingen over de haken van de voorbumper en het immense houten (!) stuurwiel waar je stevig aan moest sleuren om het rond te krijgen. Als ik me niet vergis zat er ook nog een handgashandel aan het stuur waardoor je de auto vanaf de treeplank kon besturen.
Later ontmoette ik tijdens de havendagen in Rotterdam zo’n gerestaureerde GMC (Banjosplit) en heb hem uit respect voor zo’n prachtig stuk nostalgie uitgetekend in de zandput waarin hij eigenlijk thuishoorde.