Gaat het om een vakantie? Is het hun gezondheid die de Duitse meisjes in de vorige eeuw naar Zeeland brengt? Samen met heemkundekring Zeeland kijken we naar een opmerkelijk archiefstuk met daarin een lange rij namen van Duitse kinderen die hun woonplaats Keulen tijdelijk verruilden voor Zeeland.
In het archief van gemeentebestuur Zeeland zit een cahier “Bevolking verblijfsregister” met daarin een lange rij van Duitse kinderen die vanuit Keulen naar Zeeland kwamen. De leeftijd varieert maar schommelt zo tussen de acht en tien jaar. Gaat het hier om zogenaamde “bleekneusjes” die na het oorlogsgeweld komen aansterken? Of is er een andere reden waarom deze kinderen voor langere tijd naar het buitenland gingen? En waarom dan precies naar Zeeland?
Deze vraag leidt ons naar Piet Huvenaars en Albert de Groot van de heemkundekring Zeeland. Waarom deze meisjes nu juist naar Zeeland kwamen, is niet helemaal duidelijk maar ze zijn ook terug te vinden op foto's uit die tijd. Daar staan ze omschreven als "Duitse meisjes", bij nummer 17 en 18 (op de namenlijst onder de foto). Naar hun namen blijft het vooralsnog gissen.
Doorgaans werden de connecties gelegd via zusters die elkaar via kloosterordes kenden. Op die manier werden deze gastgezinnen gevonden.
De meesten verbleven twee à drie weken, anderen weer twee à drie maanden, allemaal ondergebracht bij gastgezinnen. Dat de toestand van de kinderen soms slecht was, blijkt wel uit het lotgeval van de negenjarige Maria Blüming. Op 26 november 1919 komt ze aan in Zeeland. Op 11 januari 1920 overlijdt ze in het Liefdesgesticht.
